تهدیدهای استیکری !

عصر ایران؛ حمید حقیقی- تلفن همراه یا موبایل این روزها برای ما آدم ها مثل دست و پا و قلب و زبان شده و انگار عضوی از بدن ماست و از ما جدا نمی شود. هرگاه باتری اش خوب شارژ نشود و گاهی کُند کار کند، سریع می بریم و تعمیرش می کنیم و آنقدر که به او می رسیم به سرما خوردگی خودمان نه!

هرگاه مدل های جدیدتر با آپدیت های تازه بیاید، خرید آن از نان شب واجب تر می شود حتی اگر مجبور باشیم برایش وام بگیریم!

اپلیکیشن های هیجان انگیز و اینترنت و بازی هم جذابیت این دستگاه کوچک را دوچندان کرده و به همین خاطر است که تبدیل به عضوی جدا ناپذیر از ما شده، آنچنان که هر دقیقه و هر لحظه باید آن را چک کنیم و اگر روزی نباشد ممکن است زندگی بعضی افراد را از حالت عادی خارج کند.

به خاطر داریم وقتی موبایل به دست همه افراد جامعه رسید و چیزی مثل "اس ام اس" بازی و پیامک باب شد، می گفتند تاثیر منفی در روابط اجتماعی افراد دارد به طوری که این موضوع باعث شده دید و بازدیدها و احوال پرسی های حضوری و مهمانی ها که قبلا بیشتر و نزدیک تر بود،  به مرور زمان کمتر و کمرنگ شود. البته نمی شود وجود این جعبه رنگی الکترونیکی را هم در آسان کردن ارتباط گیری در این روزگار پر مشغله با فاصله های طولانی نادیده گرفت.

با تولد شبکه های اجتماعی موبایلی، حرف های کوتاه پیامکی به مرور زمان کمتر شد و جایش را به حرف های طولانی در شبکه های اجتماعی داد تا جایی که مردم از تماس صوتی هم کمتر استفاده می کنند و علاقه دارند حرف ها و کارهایشان را از طریق چت کردن در شبکه های اجتماعی انجام دهند و دلیل آن هم هزینه کم و سرعت ارسال و دریافت در شبکه های اجتماعی است.

نکته جالب توجه در این پروسه طولانی (از پیامک تا چت کردن در شبکه های اجتماعی)، آسان گرایی و راحت طلبی  است تا افراد بکوشند کوتاه ترین راه را بروند تا منظور خود را به طرف مقابل برسانند ؛ موضوعی که در نوشتار آنها هم تاثیر می گذارد.

کوتاه کردن و فینگلیش نویسی کلمات فارسی از روش هایی ست که تایپ کردن را برای افراد آسان تر و سریع تر می کند مثلا (salam:slm) (خواب:خاب). بی شک کوتاه نویسی کلمات در نوشته های شبکه های اجتماعی به مرور زمان شکل کلمات را تغییر و کلمات جدیدی را بوجود می آورد و شاید روزی در همین "خواب"، "الف" حذف شود. 

شبکه های اجتماعی روز به روز پیشرفت کردند و امکانات تازه ای در آنها بوجود آمد تا افراد بتوانند به نسبت قبل راحت تر کارهای خود را انجام دهند و جالب ترین امکان آنها، شکلک هایی به نام "استیکر" است.

استیکرها به جای حال و قال

استیکر در واژه به معنای برچسب یا اتیکت است که در شبکه های اجتماعی به شکل های مختلف یافت می شود. مثلا برای بیان ناراحتی شما، یک استیکر وجود دارد یا اگر  خوشحال باشید و یا در حال انجام کاری می توانید با ارسال یک استیکر منظور خود را به طرف مقابل برسانید و نیاز نیست بنویسید. به تازگی هم خودتان می توانید حال درونی تان و حتی عقایدتان را تبدیل به استیکر کنید. 

هر چند  امکانات شبکه های اجتماعی کار ما را آسان کرده اما واقعیت این است که ما تمام وقت و انرژی خود را در اختیار فضای مجازی و امکاناتش قرار داده ایم. زبان مان را به نوشتار و نوشتار را به شکلک تبدیل کرده ایم و شاید روزی برسد که روزها و شب ها را در خلوت خود و بدون استفاده کردن از دست و پا و زبان و قلب  و تنها با اشاره به موبایل سپری کنیم.

فریدون مشیری شاعر نامدار معاصر روزی سروده بود « بشر دوباره به غار پناه خواهد برد». مراد او این بود که با جنگ ها و کشتار ها تمدن از میان می رود و انسان دوباره به زندگی بدوی بازمی گردد. مشیری نیست تا ببیند جنگ و کشتار هست و  بشر به غار پناه نبرده اما به یاری فناوری های مدرن و نرم افزارهای پیام رسان موبایلی به شیوه غارنشینان با «شکلک» ارتباط برقرار می کند و انصافا حس خوبی را تبادل می کند!