چه کشورهایی به بازار نفت ایران می‌آیند؟

به گزارش اقتصادنیوز، از زمانی که مسئله رفع تحریم‌ها کلید اصلی تفاهم لوزان شد، شرکای نفتی به فکر راهکارهای تازه‌تری برای ورود به بازار نفت ایران افتادند. چه شرکایی که پیش از این همکاری مشخصی با ایران نداشتند و چه آنهایی که هزار و یک وعده‌شان، معطل رفع تحریم‌ها شده بود.

با این حال، تمامی این اعلام آمادگی‌ها تنها به منزله فراهم کردن شرایط برای بعد از تحریم‌ها بود. دست ایران و شرکای نفتی‌اش بسته است و همگی‌شان می‌دانند که در صورت لغو نشدن تحریم‌ها نه خبری از قراردادهای جدیدی است که رونمایی شود و نه می‌توان امید به همکاری‌های تازه‌تر داشت. هرچند که با وجود این شروطی که دو طرف به آن آگاهی داشتند، مذاکرات پشت سر هم انجام شد. شرکای قبلی می‌رفتند، شرکای جدید می‌آمدند و سر زنگنه به گزینه‌های تازه‌تر برای همکاری‌های نفتی شلوغ شد.

مهمانان قبلی
شاید بتوان شرکای قدیمی‌تر از جمله چین، هند و ترکیه را از اولین شرکایی دانست که بعد از تفاهم لوزان برای آمدن به ایران وارد مذاکره شدند. البته همکاری این گروه قطع هم نشده بود که حالا با مذاکرات جدید از سر گرفته شود اما مسئله، تازه شدن همکاری‌ها و تغییر شکل آن بوده است.چین از اولین شرکایی بود که بیژن زنگنه وزیر نفت ایران با آنها وارد مذاکره شد. زنگنه بارها اعلام کرد که چین شریک راهبردی ایران است و در همه حال، کنار ایران خواهد بود؛ صحبت‌های وی که اشاره‌ای به منتقدان همکاری با چین به عنوان یک شریک بدعهد بود، نشان از آن داشت که وی از صحبت‌های ابتدای وزارت خود که می‌گفت " عقد اخوت با چین نبسته‌ایم" قدری کوتاه آمده و چین را شریک راهبردی خود می‌داند.

هند و ترکیه نیز که در مقاطعی بازار ایران را جدی نمی‌گرفتند و به بهانه فشارهایی که از طرف کشورهای غربی به آنها وارد می‌شد، ایران را جدی نمی‌گرفتند و واردات نفت خود را در مقاطعی کاهش می‌دادند. با این حال، برداشته شدن تحریم‌ها که بخشی از تفاهم لوزان است، در صورت نهایی شدن می‌تواند پای این شرکای سابق را دوباره به ایران باز کند.

شرکایی که فقط وعده می‌دادند
مهم‌ترین کشورهایی که می‌توان روی آنها برای سرمایه‌گذاری در نفت حساب کرد، درست همان‌هایی هستند که در زمان ابتدای کار دولت یازدهم تنها وعده حضور می‌دادند و در نهایت خبری از آمدن‌شان هم نبود. انگلیس، فرانسه و یا ایتالیا از ابتدای آمدن زنگنه، وارد مذاکرات نفتی شدند اما آمدن همگی آنها بازهم منوط به رونمایی از قراردادهای جدید بود. قراردادهای جدید نیز به منزله رمزی برای برداشته شدن تحریم‌ها بود چرا که رونمایی از این قراردادها بارها برای به تاخیر افتاده بود. با این حال، تفاهم لوزان جدی‌تر از آن بود که این شرکا نیز میان هند و چین دنبال جایی برای خود نباشند.

شرکای جدید
در کنار این شرکا که همیشه نام آنها در مذاکرات نفتی زنگنه مطرح بود،‌ کشورهای تازه‌تری هم بودند که همگی برای حضور در ایران، اعلام آمادگی کردند؛ باکو، آلمان، برخی کشورهای آفریقایی و آمریکا از جمله کشورهایی بودند که برای ایران مهم بود. پیش از این هم خبرگزاری مهر در گزارشی عنوان کرده بود که شل، توتال، انی، ساینوپک، CNPC، سوکار آذربایجان، شرکت نفتی هند و لوک اویل همگی برای حضور در بازارهای نفتی ایران خود را آ‌ماده کرده‌اند. هم برای ایران و هم برای این کشورها، آمدن به ایران به منزله راهی جدید برای حضور در بازارهای نفتی بود. در عین حال، همگی این کشورها پیامی دارند که متمرکز بر خود ایران بود. همگی آنها باور دارند که به زودی بازارهای دنیا در خود را به روی می‌گشاید.