یخ روابط ایران و عربستان آب می‌شود؟

همان­طور که در طی ۳ سال گذشته (۹۷ تاکنون) در راستای همکاری و صلح منطقه­  غرب آسیا قلم زدم، باید خاطر نشان کنم که؛ پس کم­رنگ ­تر شدن حضور ایالات متحده در منطقه غرب آسیا و خروجش از افغانستان و ایفای نقش واقعی در امور منطقه ­ای توسط خود بازیگران منطقه، باعث خوابیدنِ گرد و غبار بدگمانیِ همسایگان در راستای همکاری و صلح منطقه­ ای می­ باشیم که تا حدودی شاهد کاهش تشنجات نیز هستیم. با توجه به تغییر دیدگاه دو کشور ج.ا.ایران و عربستان سعودی نسبت به یکدیگر و همچنین با درک متقابل از نفوذ و قدرت طرف مقابل در عرصه منطقه­ ای و بین­ المللی، رو به مذاکراتی آوردند که نتیجه آن تعامل بهتر دنیای اسلام و نفوذ بیش از پیش در عرصه بین ­الملل را در پی خواهد داشت.

اما از مهم­ترین فاکتورهای پیشران که در ادامه مذاکرات سازنده این دو قدرت بزرگ جهان اسلام تاثیری بسزا دارد، می ­توان به موارد ذیل اشاره کرد:

تغییر دولت در ج.ا.ایران که اولویت سیاست خارجی خود را تعامل واقعی با همسایگانش قرار داده است.

خروج ایالات متحده از منطقه و از بین رفتن جوّ بی­ اعتمادی (تامین منافع قدرت ­های فرامنطقه ­ای از راه تفرقه) و ایفای نقش توسط بازیگران محلی.

نیاز دو کشور مذکور به همکاری با طرف مقابل جهت کاهش خسارات (رهایی از بحران یمن برای عربستان سعودی و فروش نفت و دور زدن تحریم برای ج.ا.ایران) و افزایش قدرت ملی و منطقه ­ای و فرامنطقه ­ای.

نزدیک شدن به هفته وحدت و تشویق نمودن سایر سران کشورهای اسلامی (مصر، امارات عربی متحده، قطر، و ...) به تعاملات بیشتر با کشورهای هم دین و آیینِ خویش.

 در صورتی که روابط دو کشور نامبرده در راستای نزدیکی به یکدیگر با هم قرار گیرد (که اراده طرفین هم این­گونه است)، مزایای بسیاری برای منطقه غرب آسیا و دو قدرت مذکور دارد. از جمله­ مزایای این همکاری­­ ها و تعاملات می ­توان به:

حل و فصل و خروج از بحران یمن با کمک ج.ا.ایران برای عربستان سعودی و کاهش جبهه ­بندی­ ها در این جنگ، که صلح مثبتی را در منطقه غرب آسیا را در پی خواهد داشت.

افزایش قدرت چانه ­زنی و اتخاذ موضع برتر ج.ا.ایران در ادامه مذاکرات برجامی (به علت فروش نفت و دور زدن تحریم­ های ایالات متحده با کمک عربستان سعودی).

کاهش هزینه­ کَردهای نظامی کشورهای منطقه به علت عدم جوِّ نگرانی و بی ­اعتمادی به یکدیگر.

برطرف نمودن تضاد منافع دو قدرت نامبرده از طریق مذاکرات، نه جبهه ­بندی علیه یکدیگر.

برطرف شدن دیدگاه منفی برخی از کشورهای عربی نسبت به سیاست­ های ج.ا.ایران.

تمرکز و اتحاد کشورها منطقه غرب آسیا در مقابل دشمن اصلی (نابودی رژیم صهیونیستی).

برطرف نمودن نیازهای اقصادی یکدیگر با فعال نمودن دیپلماسی اقتصادی منطقه ­ای (در زمینه ­های صنعت نفت و پتروشیمی، محصولات غذایی، مسکن، بازاریابی و سرمایه­ گذاری و ...).

*کارشناس ارشد روابط بین ­الملل