رسوایی «پارتی گیت»/بوریس جانسون برکنار می‌شود؟

در اوایل سپتامبر، بوریس جانسون چشم‌انداز خود را برای شکستن رکورد ۱۱ ساله مارگارت تاچر و تبدیل شدن به طولانی‌ترین نخست‌وزیر بریتانیا در دوران مدرن مطرح کرد. او مانند یک دانش آموز ازخودراضی، خیلی از خودش جلوتر بود. در روزها یا هفته های آینده، ممکن است توسط نمایندگان مجلس او از سمت خود اخراج شود. به احتمال زیاد، او در خیابان داونینگ 10 تحت تهدید دائمی اخراج خواهد ماند. در هر صورت، او دیگر سرنوشت نخست وزیری خود را کنترل نمی کند.

پارتی‌گیت

علت فوری تنزل آقای جانسون، در ظاهر، به طرز خنده‌آوری نابالغ است. در حالی که بقیه کشور در قرنطینه شدید به سر می برد، داونینگ استریت مراسم‌های معمول همراه با مصرف مشروبات الکلی را برگزار می‌کرد.

بر اساس افشاگری‌های جدید، کارکنان اقامتگاه رسمی نخست‌وزیر بریتانیا آنچه مراسم «جمعه‌ها به وقت شراب» خوانده می‌شود را در طول قرنطینه‌های کرونا برگزار می‌کرده‌اند. پس از افشاگری‌های بیشتری درباره مهمانی‌های منظم سازمان‌دهی شده در داونینگ استریت که قوانین قرنطینه را نقض می‌کردند، درخواست‌ها برای استعفای نخست‌وزیر بریتانیا، بوریس جانسون، افزایش یافت. کر استارمر، رهبر حزب کارگر گفت که کشور شاهد نمایش شکسته نخست وزیری است که در فریب و دروغ فرو رفته است و افزود که جانسون "نمی تواند کشور را رهبری کند".

 دفتر جانسون روز جمعه مجبور شود از ملکه الیزابت دوم عذرخواهی کند. روز چهارشنبه جانسون از پارلمان به دلیل شرکت در آنچه او آن را "رویداد کاری" خواند، در زمانی که اختلاط اجتماعی ممنوع بود، عذرخواهی کرد.

اینکه آیا جانسون و کارکنانش در طول قرنطینه‌های قبلی، قوانین را آگاهانه زیر پا گذاشته اند یا خیر، سوال اصلی است که در تحقیقی توسط کارمند ارشد دولتی سو گری، که می تواند هفته آینده گزارش دهد، به آن پرداخته شده است.این گزارش می‌افزاید برای «جمعه‌ها به وقت شراب» در تقویم الکترونیکی تقریباً 50 کارمند برنامه‌ریزی شده است، که آشکارا نقض ممنوعیت معاشرت در داخل خانه در طول همه‌گیری است.

یک منبع گفت: جانسون اغلب در پایان روز کاری برای گپ زدن به آنجا سر می‌زد: «این ایده که او نمی‌دانست نوشیدنی وجود دارد کاملاً مزخرف است». شاهدان به روزنامه تلگراف گفتند که مشروبات الکلی مصرف شد و مهمانان با موسیقی رقصیدند و فردی با یک چمدان برای خرید شراب به یک مغازه محلی فرستاده شد. در پاسخ، سخنگوی داونینگ استریت گفت که دولت در انتظار تحقیقات گری "برای اثبات حقایق در مورد ماهیت تجمعات" در طول همه گیری است. وی افزود: "این یافته ها در زمان مناسب به اطلاع عموم خواهد رسید." 

حداقل پنج نماینده حزب محافظه کار می گویند که نامه هایی را ارسال کرده اند و خواستار رای عدم اعتماد به جانسون شده اند، اما طبق گزارش ها، او قصد دارد "عملیات نجات سگ بزرگ" را برای نجات رهبری خود راه اندازی کند. محبوبیت حزب اپوزیسیون کارگر، از زمانی که افشاگری‌های «پارتی گیت» در ماه گذشته آغاز شد، در نظرسنجی‌ها افزایش یافته است.

هرگز زمان مناسبی برای یک دولت مستقر نیست که گرفتار یک رسوایی سیاسی آنقدر شدید شود که رهبر آن هر روز با درخواست استعفا مواجه شود. نخست وزیر بوریس جانسون درگیر بحرانی است که احزاب متعددی که در داونینگ استریت بودند را گرفتار کرده است، اما از آنجایی که بقیه بریتانیا در قرنطینه بودند، اینبار خشم ملی را برانگیخت و زمان بندی به ویژه برای حزب حاکم محافظه کار پیچیده است. برای هفته‌ها، جانسون و وفادارانش سعی کردند با امتناع از پاسخ دادن به ساده‌ترین سؤالات، منتظر رسوایی بمانند، زیرا قطره‌ای از افشاگری‌ها تقریباً روزانه ظاهر می‌شد. اما اخبار مربوط به یک مهمانی "مشروب خودت را بیاور" در باغ داونینگ استریت در اوج قرنطینه اول در بریتانیا، نخست وزیر را مجبور کرد که این هفته عذرخواهی کند و اعتراف کند که در این مراسم شرکت کرده است.

کمی بعد این رسوایی بدتر شد زیرا مشخص شد که یک مهمانی در خیابان داونینگ شب قبل از تشییع جنازه شاهزاده فیلیپ برگزار شده است. در آن زمان اشاره شد که به دلیل محدودیت‌های کووید-19، ملکه مجبور شد در حالی که تنها نشسته بود، در کلیسای سنت جورج در قلعه ویندزور برای همسرش عزاداری کند. دولت از ملکه عذرخواهی کرد، اما خطر بیشتری در افق در کمین است.

تلاش‌های نابخردانه نخست‌وزیر برای خلاصی از سرزنش شدن برای او فایده‌ای نداشت - در واقع، این تلاش‌ها فقط برای افشای رفتار او و همسرش مفید بود.

جانسون مستحق اخراج است؟

دونالد ترامپ علیرغم نقشی که در حمله یک سال پیش به کنگره داشت، همچنان بر حزب جمهوری خواه تسلط دارد. آیا رسوایی جانسون واقعاً یک جرم مستحق اخراج است؟

به خاطر بریتانیا، باید اینگونه باشد. یکی از دلایل این است که مهمانی های بی وقفه شاهدی بر احساس استحقاق آقای جانسون است که بر این باور است که یک قانون برای او و افرادش و قانون دیگری برای دیگران وجود دارد. استانداردهای دوگانه در راس کل زندگی عمومی را فاسد می کند.

مهمتر از آن، ویژگی‌های دیگر آقای جانسون را مطرح می کند که گریبانگیر بریتانیا پس از برگزیت می‌شود. آنها ویژگی‌هایی هستند که کشور برای پیشرفت باید بر آنها غلبه کند.

عدم جدیت در حکومتداری

اولین مورد، عدم جدیت کودکانه آقای جانسون در مورد شغل دولتی است. این عدم جدیت در دولت سرایت کرده است. این هفته محافظه‌کاران این واقعیت را به رسمیت شناخته‌اند که بریتانیا سریع‌ترین نرخ رشد سالانه را در گروه G7 دارد و این که تولید در نوامبر، قبل از پیش‌بینی‌ها، سطح قبل از شیوع کرونا را بازیابی کرد. اما آنها با ضربه احتمالی بلندمدت برگزیت به بهره وری -یعنی حدود 4 درصد نزول- دست و پنجه نرم نکرده اند. در طول پنج سال، نرخ رشد بریتانیا ضعیف بوده است. تورم در 12 ماه منتهی به دسامبر به 5.4 درصد رسید، که بالاترین میزان در 30 سال گذشته است، و به این معنی است که میانگین حقوق واقعی هفتگی کمتر از سال 2007 است. سرمایه گذاری تجاری کمتر از قبل از همه‌پرسی است.

دولت آقای جانسون از بسیاری از ایده‌های بزرگ برای تقویت اقتصاد، از جمله ارتقاء سطح رفاه در سراسر بریتانیا، برچیدن محدودیت‌های برنامه‌ریزی و تبدیل بریتانیا به یک ابرقدرت علمی، رونمایی کرده است. اما دولت بیشتر به هیاهو علاقه دارد تا تحقق. ایده های بزرگ یا هنوز شعار هستند یا بی سر و صدا کنار گذاشته شده اند. در همان زمان، محافظه‌کاران با لوایح غیرلیبرال و خوشایند جمعیت که آزادی‌های مدنی را زیر پا گذاشته و حقوق شهروندان جدید را محدود می‌کنند، پیشروی کرده‌اند. این نشانه عدم جدیت آقای جانسون است که او باورهای لیبرال کلاسیک خود را با بی‌احتیاطی مانند یک بطری خالی کنار می‌زند.

شما می‌توانید این بی‌اهمیت‌بودن کسب و کار حکومت‌داری را دقیقاً در رفراندوم ردیابی کنید. برای انجام برگزیت، آقای جانسون با مرز گمرکی در دریای ایرلند موافقت کرد و سپس وانمود کرد که این کار را نکرده است. او استدلال می‌کرد که بریتانیا از جلیقه‌های نظارتی اتحادیه اروپا می‌گریزد، اما از انجام بسیاری از مقررات‌زدایی اجتناب کرده است. بریتانیا برای پیشرفت به روابط مناسب با اتحادیه اروپا، نزدیکترین همسایه و بزرگترین شریک تجاری خود نیاز دارد. اما آقای جانسون از دعوا کردن لذت می‌برد، زیرا دوست دارد در گالری بازی کند.

عوامفریبی و دروغگویی سیاسی

یکی دیگر از ویژگی‌های جانسون عوامفریبی است که با آن به قدرت رسید. این نمونه ای از رفتار تحقیرآمیز رهبران پوپولیست با مردمی است که بر آنها حکومت می کنند. بنابراین، افسوس، ویژگی دیگری که بریتانیا پس از برگزیت را آلوده کرده است: دروغگویی در سیاست است.

آقای جانسون از هم پاشیده است زیرا او بارها و بارها در گفتن حقیقت به پارلمان و ملت در مورد فضاحت‌های داونینگ استریت ناکام مانده است. ابتدا او اعلام کرد که کارکنانش مهمانی برگزار نمی کنند. هنگامی که ماجرا عیان شد، او منکر اطلاع از آنها شد. وقتی معلوم شد که او در یکی از آنها بوده است، او گفت که متوجه نشده است که آنها به عنوان مهمانی به حساب می آیند. و وقتی ادعا شد که به او اخطار داده شده بود، به نظر می‌رسید که او نسبت به قوانینی که دولت خودش پیش‌نویس کرده بود دچار سوءتفاهم شده است.

این الگویی است که به دوران روزنامه نگاری او باز می گردد، زمانی که به سردبیرانش دروغ می گفت. زمانی که او سردبیر بود، به مدیرمسئولش دروغ می گفت. و زمانی که وزیر در سایه بود، به رهبر حزبش دروغ می گفت.

دروغ ها فراتر از یک انسان خود شیفته است. در جایی که پوپولیسم رشد می کند، واقعیت ها را تابع قبیله گرایی می کند. شاید به همین دلیل است که طبق نظرسنجی Opinium که در 17 ژانویه منتشر شد، تقریباً نیمی از اعضای حزب محافظه کار هنوز معتقدند که روایت آقای جانسون از عیاشی شماره 10 درست است، در حالی که در نظرسنجی که چند روز قبل از آن منتشر شده بود تنها 13 درصد از کل رأی دهندگان آن را تایید کردند.

سیاست دموکراتیک همیشه برای خشنود کردن جمعیت و همچنین دور زدن سیاست ها بوده است. طرفداران برگزیت به درستی احساس کردند که مجموعه ای از دولت های تکنوکرات بریتانیا ارتباط خود را با رأی دهندگان از دست داده اند. اما افراط در پارتی‌گیت نشان داد که حزب محافظه کار پس از برگزیت ارتباط خود را با واقعیت از دست داده است.

این نقطه قوت نظام پارلمانی است که نمایندگان مجلس می توانند تغییر جهت سریع ایجاد کنند. اگر حزب محافظه کار بخواهد راه خود را پیدا کند، به یک رهبر جدید نیاز دارد. اگر قرار است اصلاحات ریشه دوانده باشد، نیاز به برنامه ریزی دقیق و اعمال مستمر دارد.