بازی بزرگ واشنگتن و پکن در خاورمیانه!

رقبای بزرگ ایالات متحده رسماً پیشنهاد بهبود روابط با پادشاهی را داده‌اند. تهدیدهایی که این امر را تسهیل می کند از نظر تاکتیکی احمقانه و از نظر استراتژیک بی‌معنی است. اگر بایدن به تهدیدات خود مبنی بر مجازات بن سلمان به دلیل عدم کاهش قیمت نفت عمل کند، پادشاهی گزینه های زیادی برای مقابله به مثل دارد.

حالا می‌رسیم به چین و نقشش در خاورمیانه. روابط با کشورهای منطقه از دیرباز نگرانی کوچکی برای چین بوه است. به همین ترتیب، روابط با چین برای کشورهای عربی خلیج فارس و ایران نیز اولویت پایینی داشت. اما در طول دهه های اخیر، این موضوع تغییر کرده است. یک سوم واردات انرژی چین از شورای همکاری خلیج فارس و بیشترین سهم از عربستان سعودی است. شرکت های چینی یک ششم صادرات نفت شورای همکاری خلیج فارس، یک پنجم نفت ایران و نیمی از صادرات نفت عراق را خریداری می کنند. چین به بزرگترین شریک تجاری و سرمایه گذار خارجی منطقه تبدیل شده است.

کشورهای منطقه خواهان تعامل بیشتر با چین هستند و نه کمتر. همزمان که چین در نوآوری‌های تکنولوژیکی یکی از پیشگامان جهانی است، به یک شریک و مشتری قابل توجه برای شرکت های فناوری پیشرفته اسرائیل و شریکی در فعالیت‌های عربستان سعودی برای توسعه صنعت داخلی تسلیحاتش تبدیل شده است. هفده کشور عربی به طرح کمربند و جاده چین پیوسته اند.

اکثر کشورهای منطقه، از جمله عربستان سعودی، تلاش کرده اند تا آنچه را که اکنون معتقدند اتکای بیش از حد به ایالات متحده است، کمرنگ کنند. برای این منظور، آنها با کشورهایی مانند چین، هند و روسیه ارتباط برقرار کرده‌اند. آنها به دنبال کنار گذاشتن روابط خود با ایالات متحده یا جایگزینی آنها با سایرین نیستند. آنها در راستای منافع خود عمل می کنند و به دنبال جانب‌گیری نیستند. آنها نمی‌خواستند بین چین و آمریکا مجبور به انتخاب شوند و به اصرار آمریکا برای محدود کردن روابط خود با چین واکنش خوبی نشان نمی‌دهند، به‌ویژه که ایالات متحده هیچ انگیزه‌ای برای این کار به آنها ارائه نمی‌دهد.

احتیاط در سیاست خاورمیانه‌ای

اکوایران در ادامه ترجمه این مطلب آورده است: برخلاف ایالات متحده امروز، چین از کشورهای منطقه نمی‌خواهد که نظام‌ها و ارزش‌های سیاسی خود را تغییر دهند، آنها را به دلیل کوتاهی در این کار تنبیه نمی‌کند و یا خواستار روابط انحصاری با آن‌ها نیست. چین موضع آنها در مورد رفتار کشورهای ثالث - مانند روسیه در اوکراین - را به آزمونی برای روابط خوب با آنها تبدیل نمی‌کند.

تا این مرحله، چین بسیار محتاط بوده است تا سیاست های خود در غرب آسیا را بر تجارت و سرمایه گذاری متمرکز کند و از اختلافات سیاسی منطقه فاصله بگیرد. در نتیجه، توانسته روابط صمیمانه‌ای با همه‌ی این کشورها از جمله ایران، عراق، سوریه و همچنین کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، مصر، اردن و فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها حفظ کند.

اما ایالات متحده به تازگی شکست آرزوهای چین برای تجدید ثروت و قدرت را هدف اصلی استراتژی امنیت ملی جهانی خود قرار داده است. روابط چین و آمریکا در وضعیت «شبه جنگ» قرار دارد. و به دلیل بسیاری از عوامل غیرمرتبط، روابط عربستان سعودی با ایالات متحده بیش از هر زمان دیگری مخاطره آمیز است. اکنون سؤال این است که آیا تشدید خصومت بین ایالات متحده و چین، پکن را به سمت گسترش اهداف خود به منظور کاهش نفوذ واشنگتن بر دولت‌های منطقه سوق می‌دهد یا خیر.