چرا کره جنوبی بعد از چین، به ایران لگد زد؟ / پروژه انزوای ایران با بازیگر جدید

به گزارش اقتصادنیوز روزنامه خراسان نوشت:

تقریبا یک ماه پس از سفر جنجالی رئیس جمهور چین به عربستان، رئیس جمهور کره جنوبی دیگر قدرت اقتصادی آسیایی به امارات سفر کرده و طی سخنانی قابل تامل در جمع یگان نظامی کشورش در ابوظبی، ایران را دشمن و بزرگ‌ترین تهدید امارات و آن را مانند دشمنی کره شمالی در قبال کره جنوبی دانست.

این اظهارات یون سوک یول می‌تواند بروندادی از آن چیزی باشد که در جلساتش با سران امارات درخصوص ایران گذشته است.

ابوظبی هر چند به دلایل مختلفی مانند عربستان از اتهامات و اظهارنظرهای تند رسمی علیه تهران پرهیز می‌کند، اما زاویه دید آن در قبال جمهوری اسلامی  تفاوتی با عربستان ندارد و سیاست اعمالی‌اش در سال‌های اخیر، ترجمان همان نگاه یون و در جهت تقابل و موازنه‌سازی بوده است؛ از عادی‌سازی روابط و شراکت اقتصادی و امنیتی با اسرائیل گرفته تا توسعه روابط با قدرت‌های آسیایی همچون چین، روسیه و کره جنوبی. در این میان هم به نظر می‌رسد که بازگشت سفیرش به تهران نه گامی در جهت گشودن صفحه جدیدی از روابط، بلکه بیشتر معطوف به مدیریت و کنترل تنش با ایران و سرپوش گذاشتن بر تعمیق شراکت با تل آویو و ائتلاف‌سازی‌های منطقه‌ای با مشارکت اسرائیل است.

اما روی دیگر سخنان جناب یون که قول سرمایه‌گذاری 30 میلیارد دلاری در کره جنوبی را از بن زاید گرفته، این است که سئول دیگر قید روابط با ایران را زده است و حتی امید یا چشم داشتی به بازگشت این روابط به روال گذشته ندارد؛ این در حالی است که کره جنوبی قبل از خروج آمریکا از برجام سومین خریدار بزرگ نفت و بزرگ‌ترین خریدار میعانات گازی ایران بود. اما اکنون حجم تجارتش با ایران از 17 میلیارد دلار در سال‌های نه چندان دور به نزدیک صفر رسیده و اکنون عربستان بزرگ‌ترین شریک تجاری‌اش در خاورمیانه است و حجم تجارت بین آن ها در سال 2021 با رشد حدود 50 درصدی به 21 میلیارد دلار رسید. با این وضع و تعریف و تمجیدهای بی حد و حصر یون از روابط با امارات و شخص بن زاید، لابد او کشور خود را در قبال ابوظبی و جذب این حجم سرمایه‌گذاری، «متعهد» به نداشتن روابط طبیعی با کشوری می‌پندارد که آن را دشمن امارات خطاب کرده است.

در واقع، این برگردان همان سیاست موازنه‌سازی عربستان و امارات در تقابل با ایران است. لب کلام این که کره جنوبی امروز خود را نیازمند روابط تجاری بی‌دردسر و پرسود با این کشورها و بی‌نیاز از روابط با تهران می‌بیند و برای جلب اعتماد ابوظبی و ریاض و تقویت مناسبات با آن‌ها، این چنین حاضر است کلا از کیسه روابط با ایران خرج کند؛ همان انگیزه‌ای که شی جین پینگ را در سفر یک ماه پیش به عربستان به اتخاذ مواضع ضد ایرانی با وجود روابط سیاسی خوب با تهران سوق داد.