اقدامات آمریکا برای ساکنان این جزایر گران تمام شد/ تبعاتی که همچنان ادامه دارد

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، جزیره مرجانی بیکینی در اقیانوس آرام یکی از جزیره‌های کشور «جزایر مارشال» است که محل انفجار بمب هیدروژنی ایالات متحده در ۱ مارس ۱۹۵۴ (۱۰ اسفند ۱۳۳۲) بود.

۱۶۷ ساکن سابق بیکینی، مجبور شدند در مارس ۱۹۴۶ (اسفند ۱۳۲۴) این جزیره مرجانی را ترک کنند، قبل از اینکه ایالات متحده یک آزمایش هسته‌ای به نام «قلعه براوو» و ۶۶ آزمایش هسته‌ای دیگر از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۸ در جزایر مارشال انجام دهد.

خبر مرتبط

رایزنی وزیران دفاع آمریکا و اوکراین درباره تحولات جنگ

اقتصادنیوز : وزیران دفاع آمریکا و اوکراین در یک گفت‌وگوی تلفنی با یکدیگر درباره آخرین تحولات در جنگ اوکراین و همچنین نیازهای کی‌یف بحث و تبادل‌نظر کردند.

در سال ۱۹۶۹ (۴۸-۱۳۴۷)، ایالات متحده سرانجام اعلام کرد که بیکینی برای بازگشت ساکنان ایمن است. اما بعداً مشخص شد که سطوح بالایی از آلودگی تشعشعات رادیواکتیو در جزیره باقی مانده است و چندین نفر از ساکنان از قرار گرفتن در معرض آن رنج می‌برند. بنابراین برخی ساکنین جزیره مجبور شدند دوباره در سال ۱۹۷۸ (۵۷-۱۳۵۶) آنجا را ترک کنند.

به گفته جس گاسپر جونیور نماینده جزیره بیکینی، از ۱۶۷ ساکن این جزیره که در مارس ۱۹۴۶ به علت آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا آواره شدند، تنها هفت نفر زنده هستند.

فردریک آیتاب، عضو شورای شهرداری جزیره «اجیت» (جزو جزایر مارشال) به کیودو نیوز گفت که بیشتر ساکنین بیکینی از جمله فرزندان ۱۶۷ آواره، بر اثر سرطان جان خود را از دست داده‌اند.

دیوان محاسبات آمریکا در گزارشی که در ماه ژانویه (دی ماه) به کمیته محیط زیست سنای ایالات متحده ارائه شد، نوشت که برخی از بخش‌های بیکینی هنوز دارای سطوح بالایی از آلودگی تشعشع هسته‌ای هستند.

این آژانس با استناد به «مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا» در سال ۲۰۱۶ نوشت که سطح تشعشعات گاما در بیکینی بیش از ۱ میلی‌سیورت (millisievert) در سال باقی می‌ماند که بسیار بیشتر از نود و پنج هزارم میلی‌سیورت موجود در تشعشعات سایر نقاط جزایر مارشال است.

گزارش این دفتر با استناد به مطالعات علمی در بررسی خود نشان می‌دهد: در جزیره مرجانی «رانگلپ»، که پس از آزمایش «قلعه براوو» شاهد نشت میزان قابل توجهی رادیواکتیو بود، برخی از بخش‌ها به دلیل آلودگی تشعشع هسته‌ای آسیب دیده‌اند.

بیکینی به دلیل ترس افراد از وجود تشعشعات هنوز خالی از سکنه است و هیچ پرواز یا کشتی به طور منظم به مقصد این جزیره مرجانی وجود ندارد.

در رانگلپ، جایی که تمام ساکنان تا سال ۱۹۸۵ (۶۴-۱۳۶۳) تخلیه شدند، پس از پایان عملیات پاکسازی ایالات متحده، دولت مسکن و زیرساخت های اساسی ساخت.

جیمز ماتایوشی، شهردار این جزیره مرجانی به کیودو نیوز گفت: اما ساکنان سابق آن به دلیل نگرانی‌های مربوط به آلودگی هسته‌ای و به دلیل اینکه بسیاری از کسانی که در معرض امواج رادیواکتیو آزمایش قلعه براوو قرار گرفتند، به جزیره برنگشتند.

ماتایوشی همچنین تایید کرد که مطالعه دانشگاه کلمبیا در سال ۲۰۱۹ نشان داد سطح تشعشعات در بخش شمالی جزیره مرجانی هنوز بالا است.