ماموریت نتانیاهو در واشنگتن/ بی بی به شکاف‌های حزبی آمریکا دامن زد

به گزارش اقتصادنیوز، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، با تحقیر رئیس‌جمهور طرفدار اسرائیل (بایدن)، رئیس جمهوری که نزدیک به 10 ماه از این بازیگر حمایت کرد و با نادیده گرفتن بخش بزرگی از حزب دموکرات عمدتاً طرفدار اسرائیل، موفق شد رکورد سه سخنرانی وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا در جلسه مشترک کنگره، کاخ سفید را زده و با ارائه چهارمین سخنرانی در این باره پیشتاز باشد. با این حال بعید است این رکورد شکنی به «بی بی» کمک کند تا در داخل پایگاه رای خود را که براساس داده های نظرسنجی افت کرده است؛ تقویت نماید. علاوه بر این، تصمیم جو بایدن مبنی بر کناره گیری از رقابت های 2024، سفر نتانیاهو را نیز تحت تاثیر قرار داد.

در واقع، این دیدار نه برای آنچه « بی بی» به دست آورد؛ بلکه بیشتر برای آنچه که منعکس می کند، مهم بود. پیامی که منعکس شد؛ این است: آنچه ما سیستم عامل ایالات متحده و اسرائیل می نامیم، هنوز کار می کند. سیاست داخلی ایالات متحده هنوز به امنیت اسرائیل تعهدی عمیق دارد؛ واقعیتی که اهرمی است در اختیار اسرائیل علیه آمریکا. اما این سیستم تحت فشار شدیدی قرار گرفته زیرا اسرائیل تحت رهبری نتانیاهو به موضوعی عمیقاً حزبی و تفرقه‌انگیز در سیاست ایالات متحده تبدیل شده است. این که آیا دولت احتمالی هریس رویکرد سخت گیرانه تری را در قبال اسرائیل اتخاذ خواهد کرد یا نه، به ویژه در مورد سیاست های این بازیگر در ارتباط با فلسطینی ها، باید دید. اما برای نتانیاهو که با حزب جمهوری خواه متحد شده ، ترمیم روابطش با دونالد ترامپ بیش از هر زمان دیگری مهم شده است.

پلن « بی بی» برای شکاف در آمریکا

فارین پالسی در این باره نوشت، در حال حاضر، یکی از پایه های اصلی روابط ایالات متحده و اسرائیل، حزب جمهوری خواه است. بیایید شفاف باشیم. نتانیاهو به واشنگتن دعوت نمی‌شد اگر حزب جمهوری‌خواه - حزب واقعی اسرائیل - نبود. در واقع، بخش بزرگی از استراتژی نتانیاهو در باب مدیریت روابط ایالات متحده و اسرائیل به تقویت پیوند میان آمریکا با اسرائیل منوط است. از همین رو «بی بی» در دوره‌های مختلف ریاستش همیشه به سمت راست حرکت کرده و با حزب جمهوری‌خواه که برخلاف دموکرات‌ها، نه تنها از اسرائیل حمایت می‌کند؛ بلکه کورکورانه سیاست های مورد این بازیگر را اجرایی می کند؛ هم صداست. نتانیاهو این رابطه را نه تنها برای تسهیل سیاست‌های حمایت از اسرائیل در زمانی که جمهوری‌خواهان کاخ سفید را کنترل می‌کردند؛‌ بلکه برای جلب حمایت ها علیه دموکرات‌ها در زمانی که این حزب در راس قدرت است، پرورش داد. روابط نتانیاهو با روسای جمهور دموکرات، بیشتر مواقع طوفانی بوده است. بیل کلینتون که از گستاخی نخست‌وزیر تازه‌کار و تمایل او به سخنرانی خشمگین شده بود، پس از اولین ملاقات رسمی دستیارانشان به او گفت: «ابر قدرت لعنتی اینجا کیست؟»

این نشریه در ادامه آورده، روابط نتانیاهو با جمهوری خواهان در قاب همزیستی قابل تبیین است. جمهوری خواهان مشتاقانه از اسرائیل حمایت می کنند چون خواهان رای یهودیان هستند و تلاش دارند تا جایی که می توانند یهودیان آمریکایی را کنار خود نگاه دارند. این جان بینر، رئیس جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان همانی بود که از نتانیاهو دعوت کرد در سال 2015 در کنگره سخنرانی کند تا مذاکرات هسته‌ای دولت اوباما را در موضع ضعف قرار دهد. تردیدی وجود ندارد که دعوت مایک جانسون، رئیس کنونی مجلس نمایندگان از نتانیاهو برای سخنرانی در کنگره در سال جاری نیز تلاشی برای ترسیم حزب جمهوری‌خواه به عنوان تنها حزب قابل اعتماد طرفدار اسرائیل و به هم زدن سیاست های دموکرات‌ها باشد. جانسون هفته گذشته تاکید کرد که حزب جمهوری‌خواه تنها حزب طرفدار اسرائیل است و تهدید کرد که هر کسی که سخنرانی نخست‌وزیر را مختل کند؛ دستگیر خواهد شد.

تکیه بر باد

با این حال، همه در سرزمین جمهوریخواهان از نتانیاهو راضی نیستند. در واقع، گزارش شده که ترامپ در سال 2020 از نتانیاهو به دلیل حمایت نکردن از ادعایش مبنی بر دزدیده شدن آرای انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا و به خاطر تبریک به بایدن در یک پیام ویدئویی عصبانی بود. ترامپ در مصاحبه ای با بارک راوید، خبرنگار آکسیوس گفت: "لعنت به او". ترامپ در مورد غزه چیز زیادی نگفته، اگرچه او اسرائیل را به خاطر عدم آمادگی اش سرزنش کرد، اما از این بازیگر خواست که جنگ را به سرعت خاتمه دهد و شکایت کرد که اسرائیل در جنگ تبلیغاتی شکست خورده است. نتانیاهو می داند که مشکلاتی وجود دارد، بنابراین یک پیام ویدیویی جدید تعریف و این بار حمایت و دعای خود را از ترامپ در پی سوء قصد اخیر رسانه ای کرد. ملاقات آنها در مار-آ-لاگو در روز جمعه مهم ترین دستاورد سفری است که بعید است سود زیادی به همراه داشته باشد. بر اساس سیاست های دوره اول ریاست ترامپ، نتانیاهو می داند که ترامپ تمایل کمتری به فشار بر اسرائیل دارد و بیشتر مایل است در مسائل امنیتی دستش را باز بگذارد. با این حال، اینکه ترامپ نامه‌ای را که از محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین دریافت کرده، منتشر کرد و از او تمجید کرد، باید به نتانیاهو یادآوری کند که ترامپ می‌تواند غیرقابل پیش‌بینی باشد.

دموکرات ها نیز نقش کلیدی در حفظ روابط ایالات متحده و اسرائیل ایفا کرده اند. چاک شومر، رهبر اکثریت سنا، علی‌رغم ایراد سخنرانی در ماه مارس که در جریانش اکثریت خواستار برکناری نتانیاهو بودند، همچنان دعوتنامه جمهوری‌خواهان از نتانیاهو برای سخنرانی در کنگره را به همراه حکیم جفریس، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان امضا کرد. دموکرات‌ها که آشکارا از این که آرای یهودیان آمریکا را از دست بدهند، هراس دارند، بدون درگیری زیاد در دام جانسون افتادند. در شرایطی که اسرائیل با حماس می‌جنگد؛ رهبری دموکرات‌ها قصد نداشت با امضا نکردن دعوت جانسون، دموکرات ها را حزبی ضد اسرائیلی معرفی کند.با این حال میان دموکرات‌های مترقی، ملاحظات فراوانی وجود دارد، دموکرات های اصلی مانند سناتور کریس ون هولن، کریس مورفی و کریس کونز نیز خواستار سیاست های سخت گیرانه تر در قبال کابینه نتانیاهو شده اند. (هر سه پیشنهاد مشروط کردن کمک های نظامی به اسرائیل را داده اند.) اکثر دموکرات ها همچنان حامیان سابق اسرائیل هستند، به ویژه در جنگ این بازیگر با حماس. پلتفرم به روز شده حزب دمکرات اساساً از این که اسرائیل را عمیقا به چالش بکشد، اجتناب می کند. با این وجود، عدم حضور دموکرات ها در طول سخنرانی نتانیاهو در کنگره، (تقریباً 135 دموکرات در این نشست غایب بودند؛‌ بیش از دو برابر 58 غایب در سخنرانی نتانیاهو در سال 2015)، نشان دهنده نارضایتی عمیق و بیگانگی از نتانیاهو در داخل اسرائیل و نشان دهنده رویارویی واقعی است. اگر ایالات متحده خواهان اعمال فشار بیشتر بر اسرائیل نیست، این گزاره صرفا میدان را برای مانور تل آویو هموار می کند.

ماموریت « بی بی»

اسرائیل 10 ماه رویاروی حماس قرار گرفته، حمله 7 اکتبر حماس وضعیت بی سابقه ای را برای دولت بایدن ایجاد کرده است. حملات حماس، در کنار تهدید حزب‌الله، زمینه را برای به آواره شدن 200 هزار اسرائیلی هموار و حساسیت‌های عمیق رئیس‌جمهور و اکثریت نمایندگان منتخب طرفدار اسرائیل را تقویت کرده است. در واقع، در نحوه واکنش بایدن به درگیری آشکار است که نسبت به خسارات اسرائیل همدلی عمیق‌تری نسبت به خسارت‌های فلسطینی‌ها دارد. حمایت بی قید و شرط از اسرائیل موجب شده تا واشنگتن برای اعمال فشار جدی بر تل آویو به خاطر تاکتیک هایش بی میل شود.

شومر در سخنرانی ماه مارس خود صرفا خواستار جایگزینی نتانیاهو شد و بس. برخلاف سال 1973، در پی حمله مصر به اسرائیل در سینا، جایی که ایالات متحده از اهرم فشار خود برای برای آتش بس سه هفته ای پس از جنگ استفاده کرد؛ این بار ایالات متحده برای فشار اهرمی قوی ندارد؛ چرا که بخشی از شهروندانش گروگان گرفته شده اند.

با این حال باید این حقیقت را لحاظ کرد که نتانیاهو برای مذاکره یا دادن امتیاز در مورد آتش بس احتمالی به واشنگتن نیامد. در عوض، او آمد تا سهم سیاسی اش را در داخل تقویت کند و تنش ها را با بایدن و معاون رئیس جمهور کامالا هریس مدیریت و روابط با ترامپ را بهبود بخشد. سخنرانی او در کنگره وسیله ای بود تا قدرت سیاسی اش را در برابر مخاطبان داخلی نشان دهد. دفاع سخت و خشمگینانه از اهداف جنگی اسرائیل نمایشی بود برای تامین خواسته های راست رادیکال در اسرائیل و خشنود کردن نیروهای جمهوری خواه.

با این حال نامزدی احتمالی هریس و کناره گیری بایدن، دو گزاره ای بود که ماموریت نتانیاهو را تحت شعاع قرار داد. سخنرانی بایدن در دفتر بیضی شکلی که دلایلش برای عدم حضور در کارزار را شرح می داد، سخنرانی تاریخ ساز آن روز بود، نه نتانیاهو. در مورد دیدارهای رسمی نتانیاهو در واشنگتن، « بی بی» ناچار بود میان رئیس جمهوری که چند ماه دیگر قدرت را واگذار می کند و رئیس جمهوری که می تواند به کاخ سفید بازگردد، تعادلی ظریف را برقرار کند، و همه اینها در حالی است که نتانیاهو هنوز به بازگشت ترامپ امید دارد.

اینکه آیا نتانیاهو موفق می شود یا نه، محل بحث است. استراتژی او خرید زمان است. این آخر هفته، کنست، پارلمان اسرائیل، به تعطیلات تابستانی می رود و پس از تعطیلات یهودیان در اواخر اکتبر باز می گردد. اگر نتانیاهو تمایل داشت با توافق آتش بس موافقت کند، زمان آن فرا رسیده تا این کار را انجام دهد. تعطیلی کنست، نتانیاهو را از رای عدم اعتماد به شرکای ائتلاف، ایتامار بن گویر یا بزالل اسموتریچ که هر دو تهدید کرده اند در صورت توافق، ائتلاف « بی بی» را نابود خواهند کرد، مصون نگاه داشت.

هدف این است که نتانیاهو صفوف خود را تعریف کرده و اکثریت ناچیز پارلمانی خود را دست نخورده نگه دارد، در حالی که ایالات متحده سرگرم کارزار ریاست جمهوری و انتخابات خود است.تا زمانی که نتانیاهو بتواند ائتلاف خود را تا پایان تعطیلات کنست حفظ کند، اولین درخواست ها حول محور برگزاری انتخابات جدید در اوایل سال 2025 خواهد بود که به راحتی با تقویم سیاسی اسرائیل و ایالات متحده همسو می شود. در واقع، نتانیاهو در موقعیتی قرار می‌گیرد که استراتژی و تاکتیک‌های خود را بر اساس اینکه چه کسی رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده است، تنظیم کند.