سیاست‌های دوگانه پوتین در سوریه تا کجا ادامه دارد؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب؛ رای الیوم در مطلبی به قلم خالد الجیوسی نوشت: تحلیلهایی که دو روز پیش از سفر نتانیاهو به روسیه مطرح می شد، حکایت از آن داشت که نخست وزیر اسرائیل در اثرگذاری بر پوتین ناتوان است و نمی تواند معادله ای را طراحی کند که در ضمن آن روسیه از سوریه و ایران دست کشیده و به نتانیاهو چراغ سبزی برای ادامه حمله به پایگاههای سوریه بدهد. این تحلیل ها همچنین نشان دهنده آن بود که فرماندهی روسیه قصد واگذاری اس 300 به سوریه را دارد و ظاهرا نتانیاهو موفق شده است پوتین را در مورد عدم واگذاری این موشکها قانع کند.
مساله عجیب در این میان آن است که روسها همچنان سوریه را هم پیمانی می دانند که امکان قطع حمایت از آن نیست و هر گونه تهدید جدی برای موجودیت ان می تواند موجب بروز برخورد بزرگی بین آمریکا و روسیه در میدان سوریه شود!
بنابراین، نتانیاهو توانست آمریکا را در مورد خروج از توافق هستهای قانع کند، همانطور که در قانع کردن روسها در مورد موشکها نیز موفق عمل کرد.
در شب موشکباران، پس از انتظاری طولانی در جولان اشغالی سینههای ما خنک شد و دریافتیم که رژیم صهیونیستی سست تر از لانه عنکبوت است، و حتی پناهگاه های این رژیم مجهز به آب و برق نبود؛ امری که مسئولان این رژیم غاصب را بر آن داشت درخواست ترک پناهگاهها را کنند.
در این شب مبارک، ما اعراب به مقاومت ایمان آوردیم. برخی بر این عقیده اند که هم پیمان روسی سوریه کاملا در کنار آن ایستاده و نتانیاهو از سفر مسکو دست خالی بازگشته است؛ اما در واقع روسیه نقش بی طرفی را اتخاذ کرده و در شب وقوع درگیری، هر دو دولت ایران و اسرائیل را دعوت به خویشتنداری کرد، گویا این دولتها هر دو، هم پیمان روسیه هستند. به این ترتیب اتهاماتی که در مورد جانبداری شدید روسیه از محور مقاومت مطرح می شد، از بین می رود و روایتهایی که مبنی بر چراغ سبز روسیه به ایران برای پاسخ به حمله اسرائیل است، پایان می یابد.
به عقیده ما، این اقدام، به منزله پیام ایران بود برای هم پیمان روسیاش؛ پیامی بر این اساس که پاسخ انتقام جویانه آنها به تجاوز اسرائیل به پایگاه تیفور، بر حسب اولویتهای ایران، اراده و زمان بندی های ویژه آن انجام شده است، نه طبق محاسبات پوتین و نتانیاهو، که در شب گذشته اش صورت گرفته بود.
این بی طرفی ناپسند که برخی تحلیلگران آن را مبهم توصیف می کنند، برای ما قانع کننده نیست و چه بسا ما را به یاد این سخن سید حسن نصرالله در مورد بحران سوریه می اندازد، که گفت:«روسیه عضو محور مقاومت نیست، بلکه تنها دولت بزرگی است که منافع استراتژیکی در سوریه دارد». شاید تکرار این جمله برای فهم تفکر روسیه کافی باشد. فلسطین تنها توسط خود مردان آن، مردان مقاومت و دولتهای حامی آن آزاد می شود.
