چرا عربستان نتوانسته است با ایران شیعی مقابله کند؟

آنچه در حمله اخیر اشغالگران به نوار غزه بیشتر به چشم آمد، همسویی گسترده مردم در سطح داخلی و خارجی با مسئله فلسطین بود به طوری که آرمان فلسطین که به علت تحولات بهار عربی به حاشیه رانده شده بود بار دیگر به دغدغه مهم ملت فلسطین و ملت های منطقه تبدیل شد. ظاهرا این مسئله برای کسانی که به ماهیگیری در آب گل آلود و مخدوش کردن وجهه مقاومت به منظور توجیه عادی سازی روابط خود با اشغالگران عادت دارند، خوشایند نبود.

صرفا تشکر اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس از کمک ایران به گروه های فلسطینی پس از جنگ اخیر با انتقادات تند سلفی هایی مواجه شد که حامیان سعودی آنها به تعهدات مالی و اخلاقی خود در قبال ملت فلسطین عمل نکردند. آیا این منتقدان انتظار داشتند هنیه از کسانی تجلیل کند که ملت فلسطین را محاصره کرده و وجهه آن را در سطح منطقه و جهان مخدوش کرده اند؟

تردیدی نیست که ایران برنامه خاص خود را در منطقه دنبال می کند و آن را به موازات برنامه ترکیه و برنامه رژیم اشغالگر اسرائیل در منطقه به پیش می برد. اما سئوال اینجاست که سلفی های متعصب در برابر برنامه منطقه ای ایران چه کرده اند و آیا توانسته اند برنامه ای در سطح کشورهای عربی سنی مذهب برای رقابت با برنامه ایران شیعی ارائه کنند؟

عربستان سعودی که دشمن ایران شیعه تلقی می شود، عملا با اخوان المسلمین که بزرگترین گروه دینی سنی مذهب در جهان است وارد جنگ شد و برای نابود کردن آن تلاش زیادی انجام داد. ریاض حتی حاضر شد صنعا پایتخت یمن به دست حوثی ها بیفتد با این امید که از شر حزب اصلاح یمن (که اخوانی است) خلاص شود.از نظر حاکمان کشورهای خلیج (فارس) به ویژه عربستان سعودی و امارات، اخوان المسلمین به عنوان رقیب سیاسی احتمالی حکومت های خلیجی، خطری بزرگتر از خطر ایران و برنامه منطقه ای آن محسوب می شود به طوری که این حکومت ها نابود کردن اخوان المسلمین را در صدر اولویت هایشان قرار دادند.

حاکمان کشورهای نفت خیز خلیج (فارس) فاقد انعطاف و عملگرایی سیاسی هستند و هرکس را که متفاوت از آنان فکر کند، دشمن می دانند به همین علت نتوانسته اند برنامه خاص خود را در منطقه تدوین و با برنامه ایران شیعه مذهب مقابله کنند یا حتی به برنامه ترکیه در منطقه ملحق شوند و ائتلافی سنی تشکیل دهند که بتواند با برنامه ایران مقابله کند و آن را در محاصره و منفعل نگه دارد.