هشدار جمهوری اسلامی نسبت به مدیریت ضعیف وزارت آموزش و پرورش

ریشه این فاجعه فرهنگی را باید در دور ماندن دانشمندان فرهیخته از تصدی امور علمی، فرهنگی، تعلیمی و تربیتی جستجو کرد. بدون آنکه بخواهیم تقصیری را متوجه این یا آن دولت کنیم باید بپذیریم که نظام حکمرانی ما مدت‌هاست که از فرهنگ شایسته ‌گزینی فاصله گرفته و در تمام زمینه‌ها دچار سیاست‌ زدگی شده است.

اقتضای فرهنگ شایسته ‌گزینی اینست که تمام مسئولیت‌های کلیدی کشور در دستگاه‌های مختلف به کارآمدترین افراد منهای گرایش‌های سیاسی آنها سپرده شود و متصدیان این مسئولیت‌ها نیز در انجام وظایفی که به آنها سپرده می‌شود با کنار گذاشتن گرایش‌های سیاسی خود، صرفاً در چارچوب قوانین و آئین‌نامه‌های مربوط به دستگاهی که مسئول آن هستند به انجام وظیفه بپردازند. رعایت این ضابطه برای وزارتخانه‌ها و مجموعه‌هائی که دارای رسالت‌های فرهنگی، آموزشی، پژوهشی و تربیتی هستند بسیار ضروری‌تر و مهم‌تر از سایر دستگاه‌هاست. وزارت آموزش و پرورش در میان این وزارتخانه‌ها و مجموعه‌ها از اهمیت بیشتری برخوردار است.

بارها شاهد بودیم که صاحبنظران فرهنگی به ویژه پیشکسوتان امور آموزش و پرورش به دولت‌های مختلف درباره اهمیت توجه به انتصاب شخصی دانشمند، کاربلد، صاحب افکار بلند، مبتکر، برنامه‌ریز، مدیر و اهل تدبیر و تعهد و تخصص به عنوان وزیر آموزش و پرورش تذکر دادند.

متأسفانه به این خیرخواهی‌ها توجه چندانی نشد و در اکثر موارد در دولت‌های مختلف افرادی برای تصدی وزارت آموزش و پرورش به مجلس پیشنهاد شدند که هیچیک از این ویژگی‌ها یا اکثر آنها را نداشتند. تأسف بالاتر اینکه مجلس هم به این افراد رأی داد و نتیجه این شد که بنیان تعلیم و تربیت در کشور ما آنهم در دوران حکمرانی کسانی که به نام اسلام و انقلاب عهده‌دار مسئولیت هستند، بسیار سست و شکننده است.

از آقای رئیس‌ جمهور انتظار اینست که برای تمام وزارتخانه‌هائی که اکنون فاقد وزیر هستند، افراد کاربلد، باتجربه، متعهد، متخصص و مستقل در نظر بگیرد و به این ضوابط در مورد وزارت آموزش و پرورش بیش از سایر وزارتخانه‌ها پای‌بندی نشان دهد. وزارت آموزش و پرورش کشور ما فقط زمانی می‌تواند دارای کارنامه‌ای متناسب با ایران متمدن برخوردار از فرهنگ اسلامی و آرمان‌های انقلابی باشد که یک دانشمند صاحب اندیشه و مستقل و مدبر در رأس آن مستقر شود و از تندبادهای سیاسی نیز در امان باشد.