دولت رئیسی دارد به دولت احمدی نژاد تبدیل می شود!
به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: شرایط کشور اکنون بگونه‌ایست که حرکتی غیر از تغییرات اساسی در سیاست‌های بنیانی اقتصادی و تجدید نظر در سیاست خارجی که بتواند منجر به رفع تحریم‌ها شود، نمی‌تواند مشکلی از بحران پولی و ارزی کشور را حل کند. با توجه به این واقعیت انکارناپذیر، معلوم نیست جا به جائی افراد چه نقشی می‌تواند در کاهش مشکلات اقتصادی داشته باشد.
علاوه بر این، ضعف مدیریت را فقط در یک دستگاه دیدن، خود یکی از مهم‌ترین ضعف‌هاست. مشکل فقط در مدیریت بانک مرکزی نیست، مجموعه مدیریت اقتصادی کشور دچار ضعف شدید است.
به هر یک از زیرمجموعه‌های وزارتخانه‌های اقتصادی که نگاه کنید، نابسامانی در آنها کاملاً مشهود است. این واقعیت تلخ را از گران شدن‌های لحظه‌ای کالاها و مایحتاج عمومی به روشنی می‌توان فهمید. قیمت مواد غذائی، علیرغم وعده‌های پیاپی مسئولین نه‌تنها کاهش نیافته بلکه حتی تثبیت هم نشده و هر روز مردم با نرخ بالاتری باید آنها را خریداری نمایند.
این مشکل در مورد گوشت و مرغ و تخم مرغ و ماکارونی و اخیراً حتی سیب زمینی و پیاز به جائی رسیده که مردم چاره‌ای غیر از کاهش خرید و کمتر مصرف کردن ندارند. سفره مردم هر روز کوچک‌تر می‌شود ولی شعارهای مسئولین در تعریف و تمجید از عملکرد خود هر روز دامنه بیشتری پیدا می‌کند.
به رئیس کل جدید بانک مرکزی برای حل مشکلات ارزی و بازگرداندن ارزش پول ملی به جایگاه واقعی فقط در صورتی می‌توانید امیدوار باشید که با رفع تحریم‌ها و برداشتن موانع بین‌المللی موجود بر سر راه تجارت و رونق اقتصادی، به او یاری برسانید. در غیر اینصورت، چه معجزه‌ای می‌توانید از او انتظار داشته باشید؟
اینهم از سؤال‌های بی‌پاسخ مانده این روزهای جامعه ماست که چرا دولت سیزدهم تمام مراکز مهم از جمله اقتصادی کشور را به نیروهای دولت‌های نهم و دهم می‌سپارد؟ در حال حاضر غیر از خود رئیس دولت نهم و دهم و دو بازوی راست و چپ او، بقیه افرادی که در رده‌های مختلف آن دو دولت مشغول کار بودند، در دولت فعلی صاحب مناصب کلیدی هستند از جمله همین رئیس جدید بانک مرکزی. سؤال اینست که آیا قرار است تجربه بشدت منفی عملکرد اقتصادی دولت‌های نهم و دهم تکرار شود؟ آیا دولت سیزدهم از تکرار چنان تجربه خطرناکی برای کشور و حتی آینده خود بیمناک نیست؟
کشور را نباید در یک جریان خاص خلاصه کرد. ایران، کشور استعدادهای برتر و گنجینه‌ای از سلایق گوناگون است که اگر به آنها مجال بروز و ظهور داده شود می‌توانند بر تمام مشکلات غلبه کنند. استفاده از این نیروها که نعمت‌های خدادادی هستند، شرط موفقیت دولتمردان است.
