رمزگشایی از تک‌روی مکرون در بحران غزه
به گزارش اقتصادنیوز به نوشته فارن‌پالیسی، علاوه بر نگرانی‌های بشردوستانه، و چه بسا تمایل به ایفای نقش بزرگ‌تر در صحنه جهانی، مکرون دلایل خوبی برای آرزوی پایان سریع جنگ دارد. یهودی ستیزی و اسلام هراسی هر دو در این کشور در حال افزایش هستند: اقدامات و اظهارات ضد یهودی در فرانسه از زمان شروع درگیری، سه برابر بیشتر از کل سال گذشته بوده است. ششصد نفر به خاطر این حوادث دستگیر شده‌اند. رهبران مسلمان نیز می‌گویند که دشمنی علیه جوامع آن‌ها در حال افزایش است.
مکرون هفته گذشته در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت: «این آتش‌بس تنها راه‌حلی است که ما داریم، زیرا توضیح این غیرممکن است که می‌خواهیم با کشتن مردم بی‌گناه علیه تروریسم بجنگیم. این نوزادان، زنان و افراد مسن که بمباران می‌شوند و کشته می‌شوند. هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد و هیچ مشروعیتی وجود ندارد، بنابراین ما از اسرائیل می‌خواهیم که متوقف شود.»
سایر متحدان اسرائیل، از جمله ایالات متحده و بریتانیا، نیز در تلاش هستند تا آن را مهار کنند و با توقف‌های بشردوستانه موافقت کند. اما درخواست‌های قاطعانه مکرون برای آتش‌بس، اصطلاحی که بر توقف نامحدود خصومت‌ها دلالت می‌کند، او را تا حد زیادی در میان رهبران غربی متمایز کرده است و این نادیده نمانده است، به طوری که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، گفت که مکرون «یک اشتباه جدی کرده است، از نظر حقیقت و اخلاقیت.»
نگرانی‌های داخلی و خود مختاری استراتژیک
اکوایران در ادامه ترجمه این مطلب اورده است: میشل ویویورکا، مدیر تحقیقات دانشکده مطالعات علوم اجتماعی پیشرفته در پاریس گفت: «اگر اوضاع در خاورمیانه به همین اندازه نگران‌کننده باقی بماند، وضعیت داخلی فرانسه وحشتناک خواهد بود».
جنگ همچنین مکرون را با چالش های سیاسی جدیدی روبرو می کند. مارین لوپن، رهبر حزب راست افراطی جبهه ملی و ترسناک‌ترین رقیب رئیس‌جمهور میانه‌رو، به سرعت حمایت صریح از کمپین نظامی اسرائیل را اعلام کرد، حزبی که سابقه طولانی در یهودی‌ستیزی دارد و به این صورت اعتبار خود را به عنوان کاندید ریاست جمهوری تقویت کرد. او در حال حاضر در نظرسنجی‌ها پیشتاز است.
اما این فقط در مورد مشکلات داخلی نیست. به گفته کارشناسان، خروج مکرون از صف دیگر قدرت‌های غربی و سرزنش آشکار اسرائیل به خاطر عملیات نظامی‌اش، همچنین به خواسته دیرینه فرانسه برای نشان دادن وزن خود در صحنه جهانی و امتناع از پیروی از خط دیکته شده توسط ایالات متحده مربوط است. موضع فرانسه در قبال مسئله اسراییل و فلسطین به طور سنتی از حمایت بی چون و چرای آمریکا از اسرائیل با ظرافت‌تر بوده است و «خود مختاری استراتژیک» از واشنگتن برای مدت طولانی یکی از پروژه‌های مهم مکرون بوده است.
کریستین لکسن، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه ساینس‌پو می‌گوید: «هرگاه بحرانی رخ می‌دهد، فرانسه به دنبال یافتن نقشی برای خود است.»
او گفت از زمان ریاست جمهوری شارل دوگل در فرانسه در دهه‌های 1950 و 1960، «حتی اگر منابع کمتری نسبت به ابرقدرت‌ها داشته باشیم، سعی می‌کنیم طوری رفتار کنیم که انگار هنوز یکی از آن‌ها هستیم. برای فرانسوی‌ها، اعتراف به اینکه دیگر چندان اهمیتی ندارند، یک تراژدی است.»
تکرار داستان اوکراین
پس از آغاز جنگ بین اسرائیل و حماس، مکرون سفری را در منطقه آغاز کرد و با رهبران اسرائیل، کرانه باختری، اردن و مصر دیدار کرد. از اعزام دو ناو هلیکوپتربر به شرق مدیترانه خبر داد. و میزبان کنفرانسی در مورد کمک‌های بشردوستانه برای فلسطینیان بود و در آنجا متعهد شد که کمک‌های فرانسوی را از 20 میلیون یورو به 100 میلیون یورو در سال جاری برساند.
برای بسیاری، این ممکن است مانند دژاوو باشد. در اوایل سال گذشته، همزمان با نزدیک شدن به تهاجم روسیه به اوکراین نیز، رهبر فرانسه با سفری پر هیاهو به مسکو در تلاش برای جلوگیری از تهاجم، وارد یک مسابقه دیپلماتیک شد. سپس، تنها چند ماه پس از جنگ، او با پیشنهاد اینکه روسیه «نباید تحقیر شود»، خشم متحدانش را برانگیخت و به نظر می‌رسید که برای یک راه‌حل مبتنی بر مذاکره، که برای خواسته اوکراینی‌ها خیلی زود بود، فشار می‌آورد.
با وجود این تلاش‌ها برای ایجاد نقشی برای خود، فرانسه بارها و بارها با تأثیر محدود خود بر رویدادهایی که می‌خواهد آن‌ها را شکل دهد، مواجه می‌شود.
موضع فرانسه ممکن است رهبران اسرائیل را برانگیخته کند، اما وزن آن با تقریباً 4 میلیارد دلار بودجه دفاعی که ایالات متحده هر سال به اسرائیل می‌دهد قابل مقایسه نیست - ودر حال حاضر مذاکراتی در کنگره برای بسته کمک اضافی به مبلغ 14 میلیارد دلار به اسرائیل در جریان است.
جولین بارنز دیسی، مدیر برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در شورای روابط خارجی اروپا، گفت: «بازیگران خارجی کلیدی در اینجا ایالات متحده و ایران هستند و پاریس دست بسیار ضعیف‌تری دارد.»
بستن پنجره مشروعیت
سوال این است که آیا انتقاد صریح مکرون از رفتار اسرائیل، بسته شدن پنجره مشروعیتی را که کمپین نظامی تل‌آویو در سطح بین‌المللی از آن برخوردار است، تسریع خواهد کرد؟
مکرون تنها رهبر غربی نیست که به خاطر این درگیری با وضعیت دشواری در داخل کشور مواجه است. مانند فرانسه، ایالات متحده، بریتانیا و آلمان همگی با رشد تصاعدی حوادث ضد یهودی سروکار دارند. حمایت مادی و دیپلماتیک جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا از اسرائیل، او را در پایگاه خود با مشکل مواجه کرده است، به طوری که 44 درصد دموکرات‌ها فکر می‌کنند که او بیش از حد از عملیات نظامی در غزه حمایت کرده است و حمایت از او در میان مسلمانان (و جوانان) آمریکایی کاهش یافته است، که ممکن است به شدت در ایالت‌های کلیدی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده به او آسیب برساند. ایلهان عمر، عضو مجلس نمایندگان این هفته از قطعنامه‌ای حمایت کرد تا فروش برخی تسلیحات دقیق ساخت آمریکا را که اسرائیل علیه حماس در غزه استفاده می کند، ممنوع کند.
در بریتانیا، ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا هر هفته با تظاهرات بزرگ طرفداران فلسطین مواجه می‌شود و سوئلا براورمن، وزیر کشور خود را پس از برانگیختن تنش‌ها با برچسب زدن به تظاهرات به عنوان «راهپیمایی‌های نفرت» و درخواست واکنش خشن‌تر پلیس، از کار برکنار کرد.
فضا ممکن است در حال تغییر باشد. دولت بایدن تا کنون از فشار برای آتش بس طولانی مدت اجتناب کرده است، اما درخواست‌های خود را برای توقف در جنگ برای ارسال کمک به غیرنظامیان و تسهیل آزادی اسرا در دست حماس تشدید کرده است.
روز چهارشنبه، شورای امنیت سازمان ملل متحد برای اولین بار از زمان آغاز جنگ قطعنامه‌ای را به لطف رای ممتنع ایالات متحده تصویب کرد که خواستار «وقفه‌های فوری و طولانی بشردوستانه» شد.
با این حال، در حال حاضر، قدرتمندترین متحد اسرائیل همچنان از پذیرش زبانی به مستقیمی مکرون بیزار بوده است. لکسن گفت: «آنچه برای فرانسه مهم است، فعالانه عمل کردن است. با این حال، اینکه آیا می‌توان به نتایجی دست یابد یا خیر، یک سوال متفاوت است.»
