سایه اتهام تقلب بر سر سیمرغ مردمی جشنواره فیلم فجر

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از تابناک؛ شاید مهم ترین سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر برای هر فیلمساز و به خصوص هر تهیه کننده، سیمرغ بلورین بهترین فیلم به انتخاب مردم باشد که طبیعتاً اگر واقعاً به فیلم برتر داده شود، باید آن فیلم در سال آینده بالاترین فروش را داشته باشد اما لزوماً چنین اتفاقی رخ نمی دهد و بیشترین استقبال از برنده سیمرغ بهترین فیلم مردمی نیست. تردیدها همواره درباره کیفیت انتخاب برنده این جایزه وجود داشته و گاهی علنی بیان شده است.

شاید پررنگ ترین ادعا تا پیش از این متعلق به بهروز افخمی بود که چند سال پیش در نشست خبری جشنواره و در واکنش به کنار گذاشتن فیلمش از بخش آرای مردمی - به دلیل عدم اکران در سه روز نخست- مدعی شد: «سابقه تقلب در اعلام آمارهای مردمی خیلی طولانی است و تا جایی که ما می‌دانیم خانه سینما همیشه تقلب کرده است.» و این موضع گیری واکنش هایی را نیز در پی داشت؛ اما این واکنش ها مستند نبود و در حد حرف خلاصه می شد.

ادعای تازه متعلق به علی معلم بود که پیش از آغاز جشنواره با حضور در برنامه هفت مدعی شد که در خانه سینما کلاهبرداری شده و در ادوار پیشین برنده سیمرغ بهترین مردم به انتخاب مردم را عوض کرده اند؛ ادعایی که اگر قابل اثبات باشد، نباید این مسئولیت را از این پس به خانه سینما سپرد، ولی مدیران خانه سینما در مقابل این اتهام بزرگ سکوت کردند و بی سروصدا مجدداً رای گیری مردمی جشنواره فیلم فجر را در اختیار گرفتند.

البته سکوت خانه سینما در مقابل اتهامات مطرح شده، به منزله پذیرش این اتهامات نیست اما عدم وجود شفافیت در جریان شمارش آرا که هر سال بیش از پیش به آن دامن زده می شود، باعث شده که برخی نگاه جدی تری به اظهارات امثال افخمی و معلم داشته باشند. عدم اعلام رده بندی فیلم ها و متوسط آرای هر فیلم و معرفی کلی نه فیلم به عنوان فیلم های دارای بیشترین آرای مردمی، باعث شده اساساً نتوان درباره سرنوشت این بخش دورنمای شفافی متصور شد.

همچنین با منطق عدالت در رأی گیری، مشخص نیست چگونه بین فیلم هایی که سانس های بیشتری روی پرده رفته اند، این توازن برقرار شده و چگونه باید اطمینان کرد که این فرآیند به درستی رعایت شده است. این تردیدها قطعاً به معلم و افخمی خلاصه نمی شود و برخی فیلمسازانی که در دوره های پیشین سیمرغ بلورین بهترین فیلم را در آستانه دریافت، از دست داده اند، در مکالمه های خصوصی از ادبیات معناداری استفاده می کنند که ریشه در سازوکار مبهم رأی گیری در اکران های جشنواره دارد.

در چنین شرایطی برای نخستین بار قرار بود، رأی گیری به صورت آنلاین از عموم تماشاگران صورت پذیرد که پس از وقوع حواشی در خصوص بلیت فروشی، عملاً این ماجرا منتفی شد و همان سازوکار سابق در این بخش نیز به کار گرفته شد؛ سازوکاری که «تابناک» پیش از این تأکید کرد برخی فیلمسازان که آثارشان در این دوره از جشنواره حضور دارد، اساساً قبول ندارد اما به واسطه ملاحظات معمول، از بیان مخالفتشان علنی با سازوکار کنونی پرهیز می کنند.

در چنین شرایطی تا چه میزان باید به فیلمی که به عنوان برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه مردم معرفی می شود، به عنوان بهترین فیلم مردمی اعتماد کرد و آیا نباید ضعیف ترین سازوکار رأی گیری به چنین فضای غبارآلودی که سایه اتهام تقلب بر آن سنگینی می کند، ترجیح داده می شد؟ آیا نباید روشی در پیش گرفته می شد که پس از معرفی بهترین فیلم به انتخاب مردم، حرف و حدیث ها شروع نشود و جشنواره فیلم فجر، قربانی مشارکت دادن عده ای قلیل در خانه سینما در روند تعیین این سیمرغ نمی شد؟