چرا والیبالیست های ایران درخشش همیشگی را نداشتند؟

پرونده لیگ جهانی والیبال در سال ۲۰۱۷ با انجام بازی دیشب ایران و روسیه بسته شد. لیگی که آخرین بار زمان کواچ به دل ما نشست و رتبه چهارم را کسب کردیم. با توجه به اینکه همیشه مسابقات بعد از المپیک  رنگ و بوی متفاوتی دارد همگان منتظر شروع لیگ جهانی والیبال و نمایش مدعیان بودند.

ایران هم از این قاعده مستنی نبود و با تغییر سرمربی که البته کار جدیدی برای والیبال ایران نیست گام در این تورنمنت جذاب گذاشت. حضور ۹ ساله ایگور کولاکویچ در تیم ملی صربستان و کار با ستارگان مطرح والیبال دنیا این امید را در دل خانواده والیبال زنده کرد که می توان بعد از رفتن ولاسکو بار دیگر تیم ملی را با یک سرمربی منظم و با دیسیپلین دید.

سرمربی تیم ملی که قبل از قبول سرمربیگری ایران از خداحافظی شهرام محمودی و مهدی مهدوی با خبر بود با همکاری پیمان اکبری دستیار اول خود لیست جدید تیم ملی را اعلام کرد، لیستی که برخلاف اکثر تیم های حاضر در لیگ جهانی اثری از جوانگرایی در آن دیده نمی شد. کولاکوویچ که خودش مدعی است در تغییر نسل تیم های والیبال و استفاده از بازیکنان جوان ید طولایی دارد به چند دلیل ریسک نکرد و به ترکیب همیشگی و تکراری ایران دست نبرد. شاید کسب نتیجه و یا نداشتن شناخت کافی از بازیکنان ایرانی مهمترین دلایل او برای لیستش بود.

لیگ جهانی شروع شد و تیم ملی کشورمان در هفته اول با تیم های برزیل، ایتالیا و لهستان همگروه بود. دو شکست مقابل برزیل و ایتالیا که البته با بازی نسبتا بد ملی پوشان همراه بود همان ابتدا کام والیبالی ها را تلخ کرد و البته صدای مخاطبان والیبال که «این مربی هم به درد ما نمی‌خورد» را درآورد. بازی سوم و تقابل با لهستان امیدها را زنده کرد، کولاکویچ مجبور بود در غیاب معروف، غلامی و موسوی مصدوم از امیدهای آینده دار والیبال استفاده کند. درخشش معنوی نژاد و سال افزون، دی جورجی و شاگردانش را غافلگیر کرد و ایران موفق شد ۳ بر یک لهستان قدرتمند را شکست دهد.(بازی هفته اول در ایتالیا).

تیم ملی والیبال کشورمان در هفته دوم لیگ جهانی میزبان شد و حضور پرشور هواداران بار دیگر در تالار آزادی بازیکنان را شارژ روحی کرده بود اما  این موضوع خیلی باعث نشد تا بردهای مقتدرانه ای داشته باشیم. بلژیک و آرژانتین را با نتایج مشابه ۳ بر ۲ از پیش رو برداشتیم و مقابل صربستان هم ۳ بر صفر مغلوب شدیم.

نمایش تیم ملی همانند هفته اول ضعف هایی داشت که اولین و مهم ترین آن مشکل همیشگی والیبال ما یعنی دریافت بود. کولاکوویچ حتی حاضر نشد تا یک امتیاز به نظری افشار که از بهترین دریافت کننده های والیبال ایران بوده استفاده کند و به استفاده از امیر غفور نا آماده که تازه از بند مصدومیت خارج شده بود اصرار می کرد.

هفته دوم در حالی به پایان رسید که هنوز روی کاغذ شانس راهیابی به جمع ۶ تیم پایانی لیگ جهانی وجود داشت و باید در ادامه راه با تیم های آمریکا، لهستان و روسیه روبرو می شدیم. این بار دیگر تماشاگر ایرانی حضور نداشت تا کمی موتور بازیکنان را گرم کند.

ایران در اولین گام با آمریکا بازی کرد و با ارائه یک نمایش بسیار ضعیف هم در بحث فنی و هم در بحث روانی ۳ بر صفر مغلوب شد. این در حالی بود که آمریکا مت اندرسون، دیوید لی، آدان راسل و چند بازیکن دیگر خود را کنار گذاشت و پیج بازیکنان ۲۳ ساله یانکی ها یک تنه تیم ما را شکست داد.

ایران شنبه شب در دومین بازی هفته سوم رو در روی لهستان قرار گرفت. ایران دو هفته پیش این تیم را در ایتالیا شکست داده و این بار در کشور لهستان میهمان عقاب های قرمز اروپا بود. شاید اگر تعویض های کولاکوویچ زودتر انجام می شد بهتر ظاهر می شدیم ولی باز هم همانند مصاف با آمریکا ۳ بر صفر مغلوب شدیم تا برای سومین  سال پیاپی حسرت حضور در مرحله نهایی لیگ جهانی به دل خانواده والیبال بماند.

از سرمربی جدید تیم ملی انتظار معجزه نداریم و این حق را به او می دهیم که شکست های تیم ملی و خوب بازی نکردن بازیکنانش را با نداشتن شناخت کافی از تیم ملی توجیه کند اما انتطارات از والیبال بالا رفته و دیگر این جمله که  گرفتن حتی یک ست از تیم های قدرتمند آرزوی ما بوده هم هواداران والیبال را قانع نمی کند.

به نظر می رسد این تیم ملی در کنار ستارگان و چهره های با تجربه نیاز به جوانانی همانند معنوی نژاد دارد تا روح تازه ای به تیم بدمند تا دوباره شادابی را در بازی تیم ملی شاهد باشیم. کولاکویچ دیگر بازیکنان تیم ملی را به خوبی می شناسد و باید دید در ادامه راه و مسابقات پیش رو آن چهره ای که همه از والیبال ایران انتظار دارند را شاهد خواهیم بود یا خیر.