وحشیانه ترین ورزش دنیا + تصاویر
فلورانس که مهد رنسانس ایتالیا است خانه اساتیدی مانند میکلانژ، لئوناردو داوینچی و دانته است. امروزه این شهر خانه بیش از یک میلیون اثر هنری تاریخی است. اما جایی هم هست که با سفر به آن می‌توان شاهد یکی از خشن‌ترین ورزش‌ها بود. ورزشی به نام «کالچو استوریکو»، نوعی قدیمی از فوتبال که مربوط به قرن 15 است و امروزه هنوز هم بازی میشود. برای درک این که چرا مردم جذب این ورزش وحشیانه عجیب میشوند دیوید راموس، عکاس گتی ایمیجز در ماه می سال 2013 به ایتالیا سفر کرد، یعنی یک ماه قبل از شروع بازی‌ها.
این بازی ترکیبی از فوتبال، راگبی و کشتی است و توسط 4 تیم برگزار میشود که 4 همسایه در شهر فلورانس هستند. راموس آن سال دو تیم که قویترین بودند را پیگیری کرد که نامشان سانتاکروکه آتزوری (تیم‌آبی) از جنوب شرقی فلورانس و سانتا اسپریتو بیانچی (تیم سفید) از جنوب غربی بودند. دو تیم دیگر هم سن جیوانی وردی (سبزها) از مرکز فلورانس و سانتا ماریا نولا روسی (قرمزها) از شمال غرب بودند.
او توانست با کاپیتان‌های این تیم‌ها صحبت‌هایی داشته باشد:«در طول روز پیگیر آن‌ها بودم و بعد با آن‌ها و خانوادههایشان شام خوردیم».
هر سال دو بازی نیمه نهایی در اوایل ماه ژوئن برگزار میشود. بعد از آن در روز 24 ژوئن برندهها در فینال مقابل هم قرار می‌گیرند. البته که در آن سال وقتی راموس آنجا بوده توفان وحشتناکی بازی را کنسل کرده است، اتفاقی که به ندرت می‌افتد.
یک هفته بعد در تاریخ 30 ژوئن زمانی که بالاخره آفتاب بالاخره نمایان شد جمعیتی حدود 3 هزار نفر دور هم جمع شدند و بازی تیم‌های مورد علاقهشان را تماشا کردند.
به طور معمول این بازی حدود 50 دقیقه زمان میبرد و هیچ وقت استراحتی هم در کار نیست. در هر تیم هم 27 بازیکن وجود دارد. هدف این است که توپ را به دروازه تیم حریف بزنید و دروازه هر تیم کل عرض زمین پشت سر است. زمین این بازی 80 متر طول و 40 متر عرض دارد. بازیکنان هر تیم شورت‌هایی یک رنگ می‌پوشند با لباسی سفید که البته خیلی‌ها هم لباس را نمیپوشند تا بدن آماده و پر از تتویشان را نمایش دهند.
راموس متوجه شد که پوشش یک مسابقه از این ورزش اصلا شباهتی به کارهایی که تا به حال کرده ندارد:«وقتی از یک مسابقه فوتبال تصویربرداری میکنییا بسکتبال یا تنیس، مسابقه کم و بیش قابل حدس زدن و پیش‌بینی است. اما در شرایطی که ده‌ها نفر به همدیگر مشت می‌زنند و در حال خفه کردن همدیگر هستند و یکدیگر را روی زمین شنی انداخته‌اند، سخت است که توپ را در میان جمعیت پیدا کنی. اولین فریمی که من ضبط کردم بعد از گذشت 22 دقیقه از بازی بود! دیوانه‌کننده بود».
چون تعویضی در کار نیست، حذف تعدادی از بازیکنان حریف از طریق ناک اوت کردن فیزیکیشان استراتژی اصلی بازی است که با انجام این کار تیم‌ها شانس بهتری برای برد پیدا می‌کنند. خیلی از بازیکنان با زبانی ساده این ورزش را برای راموس تشریح کردند:«باید حریفت را بکشی!».
راموس میگوید:«البته من از این بازی لذت نبردم. به نظر من تصویربرداری از یک مسابقه فوتبال جذاب تر است. وقتی بعضی از بازیکنان را می‌دیدم که با چه وضعی روی زمین هستند نگران میشدم».
البته هیچ کس در این بازی نمرده است، اما مصدومیتهای شدید در آن رایج است. در سال 2012 در یک بازی 3 بازیکن در بیمارستان به کما رفتند. بعد از فینال 2013 دقیقا 10 بازیکن در بیمارستان بستری شدند. در نیمه نهایی 2017 هم پلیس مجبور شد برای خاتمه دادن به جنگ مداخله کند و دلیلش هم این بود که یک بازیکن بر خلاف قوانین بازی به داور مشت زد.
این بازی زمانی که ابداع شده قوانین زیادی نداشته است. اما در سال‌های اخیر قوانین جدیدی برایش در نظر گرفته شده تا امنیت بازیکنان البته تا حدودی برقرار شود. این بازی استراتژی‌ها و تاکتیک‌هایی هم دارد، مانند تمرکز کردن روی یک بازیکن یا حمله از پشت و ضربه زدن به سر!
بعضی از تیم‌ها هم در سال‌های اخیر اقدام به جذب بازیکن از بین قهرمانان کشتی و بدنسازی و حتی شرورهای شهرهای اطراف کرده‌اند که البته بعد از آن قانونی جدید در نظر گرفته شد که بازیکنان باید حتما در 10 سال اخیر مقیم فلورانس بوده باشند.
راموس گفته:«اما در میان آن‌ها افراد عادی هم وجود دارند. افرادی که وکیل، طراح و حتی معلم فلسفه هستند و برای دفاع از محلههایشان و رنگ و لباسشان میآیند».
این افراد حتی برای پول هم این بازی را انجام نمی‌دهند چون به بازیکنان پولی داده نمیشود و تیم قهرمان هم چیزی بیشتر از یک مدال دستساز که روی آن طرحی از یک پرچم و یک گاو نر است، نمی‌گیرند؛ آن هم کمی بعد از آن‌ها گرفته میشود تا در رویدادی در محله به نمایش گذاشته شود.
پس چرا در قرن 21 باید کسی روی زمین باشد که چنین ورزشی را انجام دهد و روی جانش قمار کند؟ تنها این جواب میتواند قانع کننده باشد که سنت چیزی است که وارد خون افراد میشود و برایشان تبدیل به قانونی میشود که باید آن را رعایت کنند. البته که کالچو استوریکو از نظر خود فلورانسی‌ها بازی جوانمردی و مردانگی است.
وقتی بازی تمام میشود و بازیکنان از زمین بازی خارج میشوند، هواداران و تماشاگران برایشان احترام زیادی قائلند و خود بازیکنان این احساس را دارند که کاری کردند که باعث افزایش مردانگیشان شده است. شاید این حس بیش از همه به بازیکنان جوان‌تر دست دهد، شاید هم بعضی‌ها برای جلب توجه مقابل دختران محلشان این کار را کنند. به هر حال هر کدام که هست این دلایل برای بازیکنان این ورزش خشن کافی است که آن را انجام دهند.
