رزمایش مشترک هند با آمریکا و ژاپن برای مقابله با ائتلاف چین و پاکستان

حداقل 17 کشتی جنگی و زیردریایی عظیم از جمله ناو هواپیمابر نیمیتز متعلق به آمریکا که بزرگترین در نوع خود در جهان است در این رزمایش شرکت دارند. ژاپن نیز 'ایزومو' را که بزرگترین کشتی جنگی ساخت این کشور پس از پایان جنگ جهانی دوم است به رزمایش آورده است، هند هم یک رزمناو بزرگ به نام ویکرامادیتیا را برای شرکت در این مانور دریایی اعزام کرد.
بر اساس بیانیه نیروی دریایی آمریکا، هدف رزمایش مالابار در خلیج بنگال آموزش نظامیان سه کشور برای مقابله با زیردریایی های دشمن است.
هند و آمریکا از سال 1992 بطور مرتب این رزمایش را برگزار کرده اند اما ژاپن تنها سه سال است که به آنها ملحق شد.
با توجه به قدمت این رزمایش، نکته حائز اهمیت در امسال، زمان برگزاری آن است که با مناقشات مرزی هند با چین در همسایگی کشور بوتان در هفته های اخیر همزمان شده است.
نقطه تلاقی سه کشور هند، چین و بوتان واقع در فلات تبت که اصطلاحا 'گردن مرغ' نامیده شده و راهرو باریک تردد مردم ایالت های شمال شرق هند با بقیه کشور است در روزهای اخیر شاهد شعله گرفتن دوباره رقابت های دیرینه بین چین و هند بوده است. هر سه کشور درباره این گذرگاه باریک که دوکلم نامیده می شود حرفی برای گفتن دارند. 
تنش مرزی بین هند و چین از سه هفته پیش به دنبال نفوذ نیروهای هندی به خاک چین در مخالفت با ساخت جاده مرزی و تخریب دو سنگر مرزبانان هندی توسط چین در مرز این کشور با بوتان آغاز شد.
در روزهای گذشته چین ادعا کرده است هند از طریق مرز بوتان وارد خاک آن کشور شده است اما هند اصرار دارد چنین کاری نکرده و هنوز در قلمرو بوتان قرار دارد.
کارشناسان دفاعی هند معتقدند این کشور باید از امنیت بوتان دفاع کند چرا که امنیت بوتان همان امنیت هند است. به همین خاطر نیروهای نظامی به سوی نقطه مورد مناقشه گسیل شده و چین نیز تعداد سربازان مرزی خود را در منطقه افزایش داده است.
روابط بین چین و هند مدتهاست که به دلیل اختلافات ارضی درازمدت و همچنین اجرای کریدور اقتصادی چین در پاکستان دچار مشکل بوده است.
همین اختلافات باعث شد تا هند دعوت رسمی چین در اجلاس بین المللی جاده ابریشم را که اواخر اردیبهشت ماه سالجاری در شهر پکن برگزار شد، رد کند.
بدگمانی میان دو کشور بر اثر اختلافات مرزی فیمابین که پس از جنگ سال 1962 به وجود آمد، همچنان ادامه دارد و مذاکرات نزدیک به 13 سال میان طرفین در باره مسایل مرزی تاکنون نتیجه چندانی نداشته و پکن و دهلی نو موفق به تعیین دقیق سرحدات و حل آن نشده اند.
هند و چین در خصوص 90 هزار کیلومتر از مناطق هیمالیا تحت کنترل هند منازعه دارند.
هند نیز مدعی است چین 38 هزار کیلومتر مربع از اراضی این کشور در ایالت آرناچال پرادش که در چین به تبت جنوبی معروف است را به اشغال خود درآورده است.
چین هند را متهم می کند که به این مناقشه مرزی کوچک بال و پر داده است.
چین همچنین از این امر ناراحت است که هند علیرغم هشدارهای پکن به دالایی لاما رهبران بوداییان تبت که خواهان جدایی از چین هستند برای دیدار از یکی از ایالت های خود مجوز داد. 
آنچه وضعیت را بحرانی تر می کند سوظن چین نسبت به هند است چون فکر می کند دهلی نو برای تقویت توان دفاعی خود برای هرگونه مقابله احتمالی با پکن درصدد ارتقای همکاری های خود با آمریکاست.
پکن نگران است که تلاش های طولانی مدت آمریکا برای وارد کردن دهلی نو در فهرست متحدان خود برای 'به کنترل درآوردن' چین عاقبت نتیجه داده و هند از این به بعد به شریک بازهای آمریکا تبدیل شود و همین باعث می شود که چین حتی کمتر از قبل به نزدیکی به هند رغبت نشان دهد. 
مساله مهم دیگر، حضور پررنگ تر آمریکا در این رزمایش به همراه کشورهایی است که اتفاقا هر دو درگیر مناقشات مرزی با همسایگان خود هستند. در عین حال، چین به طور جدی منافع آمریکا و ژاپن در منطقه آسیا-اقیانوسیه را به چالش کشیده و به شکل کاملا مشهودی به پاکستان که دشمن سنتی هند است نزدیکتر شده است. 
بسیاری از تحلیلگران رزمایشی را که هم اکنون در خلیج بنگال در جریان است پیچیده ترین مانور از این نوع ارزیابی کرده و معتقدند این عملیات نمایشی درست زمانی انجام می شود که رقابتهای گروه هند-ژاپن-آمریکا از یک سو و چین-روسیه از سوی دیگر در منطقه آسیا در اوج خود قرار دارد. نزاع هند با پاکستان بر سر منطقه جامو و کشمیر و درگیری های متعدد اخیر در این منطقه که با سرکوب نظامیان هند مواجه شده است چین را وادار کرده است به مساله مناقشه مرزی خود با این کشور جدی تر نگاه کند.
آنچه به نگرانی هند می افزاید شلیک آزمایشی موشک نصر با قابلیت های هسته ای از سوی پاکستان در هفته گذشته و همچنین رزمایش شلیک واقعی به اهداف از سوی ارتش چین در نزدیکی منطقه مورد نزاع بین دو کشور است.
در حال حاضر، پاکستان که زمانی متحد سنتی آمریکا محسوب می شد بتدریج به سوی چین متمایل شده است چرا که پکن سلاح در اختیار اسلام آباد می گذارد و همچنین قول داده است پاکستان را شریک پروژه های اقتصادی بلندپروازانه در احیای جاده ابریشم قرار دهد.