خودکشی کاسینی با زحل

اعضای مهم تیم کاسینی امروز در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا گرد هم آمده بودند تا برای آخرین بار سیگنال‌های فضاپیمای دوست‌داشتنی خود را دریافت کنند. آن‌ها هنوز مشتاق‌اند که دوباره به این سیاره‌ی باشکوه و اقمار مرموزش بازگردند.

لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه کاسینی از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، در کنفرانس خبری گفت:

 وقتی به مأموریت کاسینی نگاهی می‌اندازیم، مأموریتی را می‌بینیم که همچون ماراتنی ۱۳ ساله از اکتشافات علمی بوده است. این آخرین دور مسابقه ما بود که در جشن موفقیتش حضور داریم. می‌دانیم که با اشک‌ها و شادی‌های همزمان اینجا ایستاده‌ایم؛ چرا که احساس کسانی را داریم که یک دوست را از دست داده‌اند؛ فضاپیمای کوچکی که خیلی خوب می‌شناختیمش... در همین حال با نگاه به آینده، این یک شروع و یک پایان بود، هنوز چیزهایی زیادی باقی‌ مانده‌اند؛ دانسته‌های علمی بسیار بی‌نظیری که برای کشف و درک آن‌ها، دهه‌ها وقت لازم است.

جولی وبستر، مدیر عملیات فضاپیمای کاسینی، در کنفرانس خبری ناسا گفت:

    تقریبا نمی‌دانم برای بیان احساساتم چه بگویم. ما ۱۳ سال در زحل به سر بردیم و ۲۰ سال فضاپیمای فوق‌العاده‌ای داشتیم که توسط افرادی طراحی شده بود (این را با تأکید می‌گویم) که ۳۰ سال سابقه‌ی در طراحی فضاپیماها داشتند. آن‌ها تمام تجارب خود در طراحی فضاپیماهای (دوقلوی) وویجر، گالیله، مشاهده‌گر مریخ و ماژلان به کار گرفته بودند تا فضاپیمایی بی‌نقص بسازند.

وبستر همچنین در مورد نگرانی‌هایش در مورد مراحل پایانی مأموریت کاسینی یعنی «پایان نهایی» گفت:

    وقتی منتظر اولین سیگنال‌های کاسینی از درون حلقه‌های زحل بودیم، به‌سختی می‌توانستم حرف بزنم و نفس بکشم. و برای این شیرجه نهایی هم حرفی برای گفتن ندارم؛، چون این کاری است که باید انجام می‌شد.

ارل میز، مدیر برنامه‌های کاسینی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، گفت احساسات مختلفی دارد. به‌ویژه اینکه این فضاپیما دانش ما از زحل را افزایش داده بود و اکنون این ارتباط دیگر وجود ندارد.

 ارل میز در کنفرانس خبری ناسا گفت:

    می‌توانم بگویم کاسینی یک ربات بود که دوره کاری‌اش به پایان رسید و لازم بود خاموش شود. اما این موضوع جنبه‌ی دیگری هم دارد، ما با (مرگ کاسینی) دوست و خدمتکار وظیفه‌شناسی را از دست دادیم که چندین دهه با ما بود. این از دست دادن غم‌انگیز است، اما از این بابت احساس آرامش داریم؛ چراکه دقیقا همان کاری را کردیم که باور داشتیم درست است.

لیندا اسپیلکر گفت:

    کاسینی، زحل را همچون هم‌محله‌ای‌مان به ما شناساند و اکنون برای این لحظه، آنجا (زحل) یک دنیای بسیار دوردست است، فقط دنیایی کوچک که در تلسکوپ دیده می‌شود و این جزئیات از حلقه‌ها و اقمار کوچک زحل همه از دسترسمان خارج ‌شده‌اند؛ تا زمانی که دوباره به آنجا بازگردیم.

توماس زوربوچن، مدیر بخش هدایت مأموریت‌های علمی ناسا هم در این کنفرانس خبری حضور داشت و گفت ناسا دوباره به زحل بازمی‌گردد، خصوصا برای بررسی دوباره‌ی اقمار فوق‌العاده این غول گازی. به‌ویژه، انسلادوس که در میان بهترین نامزدهای سکونت پذیری و جای دادن حیات بالقوه در منظومه‌ی شمسی است. همچنین جذاب‌ترین قمر زحل، تیتان. همان‌طوری که می‌دانید، کاوشگر هویگنس (کاوشگر همراه کاسینی) در سال ۲۰۰۴ فرودی تاریخی در بزرگ‌ترین قمر زحل انجام داد و موفق به کشف شگفتی‌های این قمر شد.

توماس زوربوچن در این کنفرانس گفت:

    امروز با پایان این مأموریت، می‌دانیم که هنوز سیاره‌ای دست‌نخورده داریم. ما برنامه‌های علمی خود را به پایان رساندیم و از آن برای اکتشافات علمی آینده محافظت کردیم. ما می‌توانیم و مطمئن هستیم که راهی برای بازگشت به این اقمار و انجام اکتشافاتی در آن‌ها پیدا خواهیم کرد؛ چراکه آن‌ها سؤالات زیادی در ذهنمان ایجاد کرده‌اند که شب‌ها بیدارمان نگه می‌دارد.

در همین حال، اطلاعات باارزش کاسینی، اطلاعات نهایی فضاپیما از شیرجه‌های شجاعانه‌ در بین زحل و حلقه‌هایش، هنوز منتظر آنالیز هستند که می‌توانند حاوی برخی اکتشافات غیرمنتظره باشند.

مایکل واتکینز، مدیر آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، گفت:

    این آخرین چند ثانیه‌ی مأموریت کاسینی شاید دارای داده‌های مهمی برای انجام رساله‌ی دکترای برخی دانشجویان آینده باشند!

اسپیلکر گفت:

    تیم علمی کاسینی کارهای فراوانی پیش رو دارد؛ اما این بعدازظهر را صرف به یادآوردن مأموریت کاسینی خواهیم کرد. تیم پرواز کاسینی مشخصا دیگر به استراحت خواهند رفت.

میز گفت:

    مأموریت کاسینی صبح روز ۱۵ سپتامبر در ابرهای زحل به پایان رسید. متشکریم و به درود، کاشف وفادار. اما میراث کاسینی تازه شروع شده است. چیزی که کاسینی از خود به جای گذاشت، به مدت چندین دهه برای آینده اکتشافات فضایی ادامه خواهد داشت.