هجوم طلبکاران به باشگاه پرسپولیس
کاری که امروز به امید رضایت گرفتن از آنها انجام داده‌اند و البته قرار است به جای پول، وعده‌اش را بدهند. از اطلاعیه‌شان که اینطور برمی‌آید: «باشگاه پرسپولیس طی دو سال گذشته به طور مرتب در حال تعیین وضعیت بدهی‌های خود به اعضای سابق تیم فوتبال باشگاه بوده و این مساله در ماه‌های اخیر روند فزاینده‌ای به خود گرفته است. چنانکه همراه با پرونده‌های ژوزه و دستیارانش، نسبت به توافق و مصالحه با تعدادی دیگر از بازیکنان داخلی اقدام شد. در این میان باید قدردانی صمیمانه خود نسبت به بسیاری از این عزیزان را به جهت همراهی که با باشگاه خود داشتند و در اکثر موارد بخش عمده‌ای از مطالبات خود را با درک شرایط باشگاه و محدودیت‌های آن بخشیدند، اعلام کنیم. باشگاه پرسپولیس در ادامه همین روند با تشکر از صبوری طلبکاران، در نظر دارد در جلساتی که با مربیان و بازیکنان طلبکار از باشگاه به ویژه افراد دارای حکم انضباطی خواهد داشت، نسبت به برنامه‌ریزی برای تسویه حساب و زمانبندی آن اقدام و تعیین وضعیت نماید.»
پرسپولیس آنقدر طلبکار دارد که حتی شمردن‌شان هم مجالی چند روزه می‌خواهد و البته خیلی از آنها شکایت نکرده‌اند؛ نمونه‌اش افشین قطبی که مالیات 250 میلیون تومانی قراردادش بعد از نزدیک به ده سال آنقدر جریمه خورده که به میلیارد رسیده است. آن هم در حالی که مدیر برنامه او با همه مدیران بعد از قطبی مذاکره کرده و نتیجه نگرفته. یا اشپیتیم آرفی که شاید اگر کمیته انضباطی مرجع رسیدگی به اختلافش با باشگاه نبود، مثل بقیه خارجی‌ها تا الان طلب 200 هزار یورویی‌اش را گرفته بود. او البته حکم کمیته انضباطی را سال‌هاست در دست دارد اما باشگاه تا امروز زیر بار آن نرفته است.
پرسپولیس از بدهی یک میلیاردی‌اش به زنده‌یاد هادی نوروزی هم تنها 250 میلیون را پرداخت کرده، مهرداد اولادی هم وقتی فوت کرد، چیزی حدود یک میلیارد تومان طلبکار بود و احمدرضا عابدزاده و پسرش امیر را که روی هم صد و چند میلیون طلبکارند، تا همین الان منتظر نگه داشته است. علی دایی اما طاقت نیاورد و در واکنش به بدقولی باشگاه که با پرداخت نکردن مالیات 100 میلیون تومانی قراردادش توقیف اموال او را باعث شد، شکایت کرد و از کمیته انضباطی حکم هم گرفت. حالا به جای آن 100 میلیون، باشگاه پرسپولیس باید 5/3 میلیارد تومان بپردازد. حکمی هم که کمیته انضباطی برای شکایت بابک حاتمی صادر کرده، همین روزها به دست باشگاه می‌رسد. او که 235 میلیون تومان از پرسپولیس طلبکار است، گفته: «یک سال و نیم دویدم اما سر آخر ترکاشوند گفت پول نداریم، هر کاری می‌خواهی بکن.»
علیرضا نورمحمدی و محسن بنگر هر کدام بیش از 300 میلیون طلبکارند که البته شکایت نکرده‌اند. درست مثل حسین بادامکی که طلب 120 میلیونی‌اش را حتی پیگیری هم نکرده است. حامد کاویانپور را که فراموش نکرده‌اید؟ نامش را باید در فهرست طلبکاران بنویسیم. او 100 میلیونش را بخشیده بود و هنوز 43 میلیون طلب دارد. طلب محمد پنجعلی اما که در دو دوره مدیر آکادمی باشگاه و سرپرست تیم بزرگسالان پرسپولیس بود، از 100 میلیون تومان هم گذشته اما نه پرداخت شده و نه خودش سراغی از آن گرفته است. بهروز سلطانی 45 میلیون طلبکار است و جمشید شاه‌محمدی 5/8 میلیون تومان. از ادعای 21 میلیونی رحیم یوسفی، کمیته انضباطی تنها 12میلیون را تایید کرد که باشگاه پرونده آن را با پرداخت 6 میلیون و 400 هزار تومان بست.
همه مربیان و بازیکنان تیم امید باشگاه 20 درصد از قراردادهای فصل پیش خود را هنوز نگرفته‌اند و بدتر اینکه باشگاه با وجود توافق با پزشک تیم‌های پایه پرسپولیس، حتی یک ریال از طلب 39 میلیونی او را پرداخت نکرده است. تنها یادگاری حمیدرضا علی‌عسگری از پرسپولیس، طلب 600، 700 میلیونی اوست و سهراب انتظاری هم می‌گوید که طلبش را بخشیده: «کلا 32 میلیون طلبکار بودم که همان را هم بخشیدم اما چکی را که از باشگاه گرفته بودم، قاب کرده‌ام و زده‌ام به دیوار.»
همه اینها البته تنها بخش کوچکی از طلبکارانی هستند که باشگاه پرسپولیس باید با آنها تسویه حساب کند و یا برای پرداخت طلب‌شان به توافق برسد. حال آنکه باشگاه انگار نمی‌داند و یا حواسش نیست که برای تاییدیه گرفتن از کنفدراسیون فوتبال آسیا، حتی به مربیان و بازیکنان فعلی‌اش هم نباید بدهکار باشد و است.
