تلویزیون باید به دهه ۷۰ برگردد !
به گزارش عصرایران، من سال‌هاست که دیگر در تلویزیون سریال خوبی ندیدم. به نظر می‌رسد مسئولان صداوسیما تصمیم گرفته‌اند فقط سریال بسازند که بگویند ساخته‌ایم وگرنه کاری به محتوای آن ندارند و از خود نمی‌پرسند این فیلم چه دردی از جامعه ایران دوا خواهد کرد.
کاش مسئولان تلویزیون از خود می‌پرسیدند چرا مردم این روزها به جای سریال‌های تازه ساخت شده هنوز دل بسته سریال‌های قدیمی شبکه آی فیلم هستند. هنوز مردم آژانس دوستی و مسافری از هند را می‌بینند و از دیدن دوبار، سه‌بار و حتی ده بار آن لذت می‌برند.
سریال‌های کنونی تلویزیون از دل جامعه بیرون نمی‌آیند. در سال‌های نه چندان دور سریال‌ها حرف مردم را می‌زدند. بعضی از مردم، مشکلات و راه‌کارهای خود را در تلویزیون می‌دیدند اما امروز به نظر می‌رسد مسئولان این رسانه دیگر حرفی برای گفتن ندارند.
فراموش نکرده‌ایم در زمان‌های نه چندان دور بسیاری از مردم مشکلات خود را پای تلویزیون فراموش می‌کردند و برای یک ساعت پای یک سریال طنز می‌خندیدند و از زندگی لذت می‌بردند. تلویزیون خنداندن مردم را فراموش کرده است.
بسیاری از سریال سازان بزرگ، صداوسیما را ترک کرده اند و همین موضوع باعث شده این سازمان با بحران تولید سریال های پرمخاطب وجذاب به ویژه مجموعه های طنز روبرو شود. بازگشت رضا عطاران، سریال ساختن مهران مدیری بدون محدودیت‌ها و خطوط قرمز خود ساخته می‌تواند زمینه ساز آشتی بسیاری از مردم با تلویزیون می شود. قطعا اگر فضا برای این افراد آماده شود آنها حاضر نمی‌شوند در سیمای خانگی سریال بسازند.
شاید برخی بگویند دیگر سوژه‌ای برای فیلم ساختن نیست و تمام سوژه‌ها ساخته شده و تمام شده است. «نه». در دنیای به این بزرگی هیچگاه سوژه‌ها تمام نمی‌شوند. می‌خواهید همین الان از یک سوژه ناب سریال سازی برایتان بنویسم.
همه شما حتما این روزها درگیر اخبار قتل‌های کودکان و نوجوانان هستید. کودکانی که به خاطر زیورآلات طلا همراه خود، قربانی امیال شیطانی می‌شوند.
این قربانی شدن به دلیل این است که بسیاری از خانواده‌ها و کودکان آموزش ندیده‌اند و نمی‌دانند با چنین مسائلی چگونه برخورد کنند. تلویزیون می‌تواند در کنار ساختن فیلم‌های پلیسی هالییودی، به سراغ این موضوعات برود.
پخش این سریال‌ها می‌تواند بهترین کلاس آموزشی برای مردم باشد.
همکاری صحیح صداوسیما و پلیس و حتی قوه قضائیه می‌تواند زمینه سازی فرهنگ سازی بزرگ در جامعه ایرانی شود. می‌شود به راحتی بدون هزینه خاصی با ساخت یک سریال دانش حقوقی مردم را بالا برد و به آنها آموزش داد که با مسائل حقوقی و قضایی چگونه برخورد کنند.
به نظر می‌رسد تلویزیون از مطرح کردن بسیاری از مسائل اجتماعی و فرهنگی می‌ترسد و حاضر نیست آنها را مطرح کند. این ترس باعث شده است تا نتوانیم برای بحران‌های اجتماعی راه‌حل‌های مناسبی پیدا کنیم.
باید از مسئولان تلویزیون بخواهیم به دهه ۷۰ و یا ۸۰ برگردند و سریال‌هایی مانند درشهر، روزگار جوانی و شب‌های برره بسازند.
