شاید فرصت مذاکره با ایران هرگز تکرار نشود

به گزارش اقتصادنیوزغ به نقل از ایرنا؛ نخست وزیر پیشین قطر امروز (جمعه) در حساب توییتری خود با اعلام این مطلب افزود، پیام های ایران برای گفت وگو با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس با نظارت سازمان ملل متحد، باید به طور جدی در شورای همکاری خلیج فارس مورد بررسی قرار گیرد، چرا که این فرصت ممکن است در آینده تکرار نشود.

وی در یک توییت دیگر نوشت، اگر در آینده توافقی میان ایران و آمریکا صورت بگیرد در آن صورت دیگر این مساله (گفت و گوی ایران و کشورهای عربی) برای ایران ضروری نخواهد بود و چه بسا دیگر در آن زمان فرصت گفت وگو فراهم نشود.

نخست وزیر پیشین قطر ادامه داد، کشورهای عربی حوزه خلیج فارس باید در این برهه مسئولیت حساس خود را درک کرده و روابط خود با ایران را بر اساس روبط کنونی تهران و واشنگتن بنا نکنند.

این سخنان در حالی مطرح می شود که "محمد جواد ظریف" وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران روز دوشنبه هفته جاری برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ عازم دوحه پایتخت قطر شد.

 وی در این سفر با "محمد بن عبدالرحمن آل ثانی" وزیر امور خارجه قطر دیدار و در خصوص روابط دو جانبه و آخرین تحولات منطقه ای گفت وگو و تبادل نظر کرد.

ظریف همچنین در گفت و گو با شبکه الجزیره قطر در دوحه تاکید کرد که تهران تمام کشورهای منطقه را به ابتکار اعتمادسازی میان یکدیگر تحت عنوان ابتکار «صلح‌ هرمز» دعوت می‌کند.  

لازم به ذکر است، روحانی رییس جمهوری اسلامی ایران در هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کرد: بنا به مسئولیت تاریخی کشورم در حفظ امنیت، صلح، ثبات و پیشرفت در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز، همه کشورهایی را که از تحولات خلیج فارس و تنگه هرمز متأثر می‌شوند به «ائتلافِ امید» یعنی «ابتکار صلح هرمز» (Hormoz Peace Endeavor) دعوت می‌کنم.

رئیس‌ جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه هدف «ائتلاف امید» ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه کلیه ساکنان حوزه تنگه هرمز و تفاهم متقابل و روابط صلح‌آمیز و دوستانه میان آنها است، ابراز داشت: این ابتکار حوزه‌های مختلف همکاری مانند تأمین همگانی امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع به کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از آن را دربر می‌گیرد.

روحانی با تشریح طرح «ائتلاف امید» بیان کرد: «ائتلاف امید» بر پایه اصول مهمی چون پایبندی به اهداف و اصول ملل متحد، احترام متقابل، منافع متقابل، جایگاه برابر، گفت‌وگو و تفاهم، احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی، خدشه‌ناپذیریِ مرزهایِ بین‌المللی، حل و فصلِ مسالمت‌آمیزِ تمامیِ اختلافات و از همه مهم‌تر، دو اصلِ بنیادینِ «عدم تجاوز» و «عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر» قرار دارد.