ویژگی‌های مشترک مرگ بر اثر ابتلا به کرونا
به گزارش اقتصاد نیوز به نقل از انتخاب، یک مطالعه جدید با تجزیه و تحلیل داده‌های ۸۵ نفر که با COVID-۱۹ جان خود را از دست دادند، نشان داد که اکثریت بیماران مرد بوده اند و بیش از ۵۰ سال سن داشتند. افزون بر این، افراد مذکور دارای شرایط بیماری زمینه‌ای بودند. با این حال باز هم لازم است به این نکته اشاره شود که نتایج مذکور قابل تعمیم کلی نیست چرا که جوانان نیز در صورت مصرف سیگار یا مواردی دیگر در معرض خطر قرار دارند.
تیمی از محققان که شامل هشت موسسه در چین و ایالات متحده (از جمله بیمارستان عمومی ارتش آزادیبخش خلق چین در پکن و دانشگاه کالیفرنیا) می‌شوند، به تازگی داده‌های ۸۵ بیمار را که پس از ابتلا به نارسایی اندام حیاتی ناشی از کرونا درگذشتند، بررسی کردند. کلیه افرادی که در داده‌های این مطالعه حضور دارند، در بیمارستان هانان یا بیمارستان اتحادیه ووهان بین ۹ ژانویه و ۱۵ فوریه سال ۲۰۲۰ بستری شده اند. محققانی که این تحقیق را انجام دادند، از مجموعه عواملی پرده برداشتند که اکثر این بیماران در آن سهیم هستند.
اکثریت افراد مذکری که جان باخته اند، کهنسال بودند. این تیم تحقیقاتی توانست به تاریخچه پزشکی پزشکان درگذشته، از جمله این که آیا آن‌ها دارای شرایط مزمن هستند، دسترسی پیدا کرده و نتایج را تحلیل کنند. محققان همچنین توانستند دریابند که ۷۲.۹ ٪ از کسانی که با COVID-۱۹ درگذشته اند مرد بوده و متوسط سن آن‌ها ۸/۶۵ سال بوده است. اغلب این افراد از شرایط مزمن اساسی مانند مشکلات قلبی یا دیابت رنج می‌بردند.
چه ویژگی‌هایی در مرگ بر اثر ابتلا به COVID-۱۹ مشترک است؟ / با گسترش همه گیری ممکن است ویروس کرونا جهش‌هایی جدید را تجربه کند
محققان خاطرنشان کردند: «بیشترین تعداد مرگ و میر در گروه ما در مردان بالای ۵۰ سال با بیماری‌های مزمن غیر واگیر بوده است. ما امیدواریم که این مطالعه مقدمه‌ای برای مطالعات گسترده‌تر درباره COVID-۱۹ باشد.»
این تیم همچنین خاطرنشان می‌کند که از بین ۸۵ بیمار که پرونده‌های ابتلای آن‌ها را تجزیه و تحلیل کرده اند، شایع‌ترین علائم COVID-۱۹ تب، تنگی نفس و خستگی بود. از نظر سایر اطلاعات بالقوه مرتبط، تیم تحقیق دریافتند که ۸۱.۲ درصد از افراد مورد مطالعه "ائوزینوفیل بسیار کمی داشتند [نوعی از گلبول‌های سفید، که سلول‌های ایمنی تخصصی هستند که به مبارزه با عفونت کمک می‌کنند].
از جمله عوارضی که بیماران هنگام بستری با COVID-۱۹ در بیمارستان نشان می‌داند نیز، شایع‌ترین نارسایی تنفسی، شوک، سندرم حاد تنفسی و آریتمی قلبی یا ضربان قلب نامنظم بود. به عنوان بخشی از درمان، اکثریت ان‌ها آنتی بیوتیک‌ها، آنتی ویروس‌ها و گلوکوکورتیکوئید‌ها را دریافت کردند و برخی از آن‌ها ایمونوگلوبولین‌های داخل وریدی (که به آنتی بادی‌ها نیز معروف هستند)، یا اینترفرون آلفا ۲b دریافت کردند که این نیز یک محرک برای پاسخ ایمنی است.
با این حال، محققان خاطرنشان می‌کنند: «اثربخشی دارو‌ها، مانند آنتی ویروس‌ها یا عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی، در برابر COVID-۱۹ کاملاً مشخص نیست.» براساس مشاهدات آن‌ها، به نظر نمی‌رسد برخی درمان‌ها از جمله ترکیبات دارو‌های ضد میکروبی، اثرات مثبتی داشته باشد.
رئیس این تیم پژوهشی گفت: «شاید مهمترین مشاهده ما این باشد که اگرچه علائم تنفسی ممکن است تا یک هفته پس از ابتلا وجود نداشته باشد، اما بعد از آن، علائم به سرعت کاهش می‌یابند. داشتن سطوح غیر طبیعی ائوزینوفیل‌ها - وضعیتی به نام ائوزینوفیلوپنی - ممکن است با خطر بیشتری از پیامد‌های شدید در افرادی که به SARS-CoV-۲ شده اند، ارتباط داشته باشد.»
در حالی که آن‌ها امیدوارند که یافته‌های فعلی بتواند به سایر پزشکان در درک و آمادگی بهتر مبارزه با COVID-۱۹ کمک کند، اما محققان از جامعه علمی جهانی می‌خواهند تا تمام اطلاعات ممکن را در مورد افرادی که به این بیماری جدید مبتلا هستند، همچنان ثبت کنند.
محققان پروژه می‌گویند: «مطالعه ما، بیمارانی از ووهان چین را که در مراحل اولیه این بیماری درگذشتند، بررسی کرد و ویژگی‌های مشخصی را شناسایی کرد. با این وجود این بیماری به مناطق دیگر رواج یافته است و ممکن است علائم یکسان یا متفاوت باشد. ژنتیک ممکن است در پاسخ به عفونت نقش داشته باشد و در صورت جهش ویروس احتمال دارد روند همه گیری نیز تغییر کند. از آنجا که این یک بیماری همه گیر جدید است که به طور مداوم در حال تغییر است، فکر می‌کنیم که جامعه پزشکی باید هرچه بیشتر مطالعه کرده و ذهن خود را باز نگه دارد.»
