یک رأی، یک آینده
میراث گران‌بهای امام(ره) برای فرهنگ ملت تا سالیان‌سال، صندوق رأی و انتخابات است. امن‌ترین و آزادترین راه برای اینکه انسان نظر خود را اعلام کند، نوشتن نام نامزد موردعلاقه روی برگه‌های رأی است.
دوران اصلاحات به‌عنوان یک دوران طلایی در ایران و در سطح بین‌الملل، مرهون حضور شاداب و مأیوس‌نشدن مردم در سال ٧٦ بود. مردم از اینکه حمایت‌ها و پشتیبانی‌های مختلف از یک نامزد خاص صورت گرفت، دل‌آشوب نشدند و آرام و مطمئن، حماسه ساختند. نبود انسجام در نیروهای سیاسی تحول‌خواه و البته کم‌توجهی مردم به خطر پیش‌رو هم عامل ایجاد دولت‌های نهم و دهم در کشور بود؛ تجربه‌ای که مردم هشت سال بعد و در انتخابات ٩٢ از آن استفاده کرده و به میدان آمدند تا تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مهمی را رقم بزنند.
رفتارهای تخریبی به‌ویژه در ماه‌های اخیر نشان از عصبانیت برخی جریان‌ها از نقش‌آفرینی و نظر اکثریت جامعه دارد. عده‌ای با تمام امکانات به دنبال این هستند که اعلام کنند در ایران هیچ کار مثبت و مؤثری صورت نگرفته است تا مردم را به انفعال کشانده و در یک انتخابات سرد با مشارکت حداقلی، آنچه می‌خواهند را عملی کنند.
بهترین پاسخ به آنها، حضور همه ایرانیان پای صندوق رأی است. مردم می‌دانند که جریان خطرناکی می‌خواهد کشور را به سمت‌وسویی ببرد که سرنوشت ما و فرزندانمان را شبیه برخی کشورهای همسایه کند؛ بهترین فرصت، روز جمعه پای صندوق رأی است تا نشان دهیم برای ما کارآمدی، توسعه و اصلاحات بسیار مهم‌تر از ماجراجویی و درشت‌زبانی است.
همه می‌دانیم آرایش ساختار رسمی در ایران چگونه است و از دخالت‌های بیرونی در کار دستگاه اجرائی مطلعیم، اما در همه‌جای دنیا، نهادها و سازمان‌های دیگری هم وجود دارند که دارای قدرت هستند و همه‌چیز در اختیار دولت نیست، اما همان مثال دولت اصلاحات، دولت یازدهم و دولت احمدی‌نژاد نشان می‌دهد دولت‌ها و رئیس‌جمهور تا چه اندازه می‌توانند در سعادت و توسعه ایران یا خدای‌ناکرده در نابسامانی امور، تأثیر بگذارند. فضای مطبوعات، احزاب، دانشگاه‌ها، اقتصاد با تلاش رئیس‌جمهور و وزرا می‌تواند تغییر کند و حوزه‌های فرهنگی، آموزشی، سیاسی، ارتباط با دنیا با زبان دیپلماسی، نفی خشونت، قانون‌گرایی و... تقویت یا تضعیف شود. فردا هر یک از ما می‌توانیم، خشتی بر دیوار توسعه ایران بگذاریم.
*عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم
