انتقاد تند هاشمی طبا از بی‌توجهی مسئولان به تخریب محیط زیست کشور
به گزارش اقتصادنیوز مصطفی هاشمی طبا با این مقدمه در روزنامه شرق نوشت: ذیل تیتر آن نوشته، زلزله، سیل یا فرونشست زمین، کدام‌یک بیشترین آسیب را به ایران می‌زند و با حروف قرمز بزرگ این عبارت را چاپ کرده است: «90 درصد جمعیت ایران در معرض سیل، زلزله و نشست زمین‌اند».
به این سه تفنگدار تخریب ایران می‌توان رودخانه‌های فاضلابی، چاه‌های خشک و آب شور، تالاب‌های خشکیده و آلوده، زمین‌های پرپسماند، هوای آلوده و خیلی چیزها اضافه کرد و به قول معروف کک هیچ‌کس هم گزیده نمی‌شود.
اگر این حرف‌ها در رسانه‌های معاند و دشمن و فاسدالاخلاق منعکس می‌شد، می‌توانستیم بگوییم سیاه‌نمایی می‌کنند ولی همشهری یعنی روزنامه حاکمیتی مطلب را چنین واضح و گزنده درج کرده است.
موضوع تخریب ایران و آینده ناآباد آن و به خطر افتادن کشاورزی و محیط اندکی مردم، بارها و بارها در همین ستون و نیز توسط دلسوزان ایران و مردم آن در رسانه‌های مختلف گفته شده است ولی ظاهرا گوشی برای شنیدن آن پیدا نمی‌شود و نتیجه آنکه در برنامه هفتم توسعه (که معلوم نیست کجا و در چه مرحله‌ای از تصویب است) و قانون بودجه سالانه کشور کمترین توجهی به سرمایه‌گذاری برای جلوگیری از تخریب ایران نمی‌شود و حتی موضوع آبخیزداری که مورد تأیید همه صاحب‌نظران است، به صورت قطره‌چکانی و پیش‌بینی 30ساله اجرای آن مطرح می‌شود و بهانه آن هم نداشتن پول است.
به یاد دارم در برهه‌ای از تاریخ در زمان تصدی‌گری سازمان تربیت بدنی در دولت پیشنهاد کردم که معادل دو هزار میلیارد تومان در یک سال به سازمان تربیت بدنی اعتبار بدهند تا همه طرح‌های عمرانی ورزشی در یک سال تکمیل شود و در سال‌های بعد این اعتبار را از ما کم کنند. مرحوم دکتر نوربخش گفتند این امر باعث تورم می‌شود.کجاست آقای دکتر نوربخش که ببیند بودجه تا چه حد متورم شده و در کنار آن برای آبخیزداری و سایر امور حیاتی کشور بودجه‌ای موجود نیست.
از طرفی هیچ‌گونه سیاست‌گذاری برای مصرف بهینه مصالح ساختمانی وجود ندارد. در کنار همین تهران ویلاهای چندهزارمتری ساخته می‌شود که آخر هفته مورد استفاده قرار می‌گیرد و مصالحی که باید صرف بازسازی روستاها و بافت‌های فرسوده شود، صرف شادمانی خانم و آقا و سگشان می‌شود. روستاهای کشور با یک زلزله پنج‌ریشتری روی سر روستانشینان خراب شده و آنها را داغدار و از هستی ساقط می‌کند. تازه انقلابی هستیم، اگر انقلابی نبودیم چه‌ها که نمی‌شد!
مجلس موجود با وجود سخنان چندباره رئیس مجلس درخصوص اتخاذ تصمیم‌های مهم و سخت هیچ خاصیتی نداشت. مجلس آینده هم هیچ خاصیتی ندارد جز جنگ و دعوای گروه‌های خلق‌الساعه شانا و ماما و قاقا و جانا و مصاف و طواف و رفاه و دیگر نوخاسته‌های مدعی سیاست و نه مدعی بهروزی مردم و حیات ایران‌زمین؛ چراکه دعوا سر لحاف ملا است.
در مجالس گذشته و دولت‌های گذشته و در بین علما و متخصصان و دین‌داران بحث بر این بود که توسعه درست است یا پیشرفت. آیا توسعه امری فراماسیونری است و اهداف شیطانی در پشت آن است یا درست است و بالاخره پیشرفت، پیشرفت! کرد و برنده شد.
البته علی‌رغم همه چیز بالاخره برنامه توسعه ششم و برنامه «توسعه» هفتم نوشته شد ولی از اصل مطلب که توسعه یا پیشرفت یا هر لغت دیگری با مفهوم مورد نظر باشد، حاصل نشد و اینک با توجه به آنچه در همشهری نوشته شده است، ما در حال پسرفت هستیم و باید پسرفت را متوقف کنیم تا به نقطه خنثی یا صفر برسیم، آن‌گاه پیشرفت یا توسعه را شروع کنیم.
