سیرک سیاسی یا دموکراسی؟/ ترامپیست‌ها به مرشد بزرگ نیاز ندارند!

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، کوین مک‌کارتی آخرین نفر در میان رهبران جمهوری‌خواه است که دریافت جلوگیری از حرکت حزب به سمت افراط‌گرایی غیرممکن است. این نماینده کالیفرنیا که در تلاش برای کسب منصب ریاست مجلس، ۱۴ رأی‌گیری متوالی را از دست داد، اولین رهبر حزب جمهوری‌خواه بود که پس از وقایع ۶ ژانویه ۲۰۲۱، به حمایت از رئیس‌جمهور سابق ادامه داد. اما دو سال بعد، او متوجه شد که حتی آن قمار سرنوشت‌ساز نیز برای کسب حمایت وارثان ترامپ در قشر تندروی جمهوری‌خواه، کافی نیست.

به نوشته  سی‌ان‌ان، مک‌کارتی هم‌چنین آخرین رهبر سیاسی‌ است که قربانی انقلاب «آمریکا را دوباره عالی کن» می‌شود که خود او به رشد آن کمک کرد. حال، نمایندگان تندرو مانع رسیدن او به جایگاه رویاییش شده‌اند؛ زیرا در نظر آن‌ها، مک‌کارتی به طبقه حاکمی تبدیل شده است که زمانی آن را محکوم می‌کرد.

جمهوری خواهان در یک انتخابات آزاد و عادلانه، از طریق فرآیند دموکراتیک، کنترل مجلس نمایندگان به دست آوردند. اما اکثریت بسیار کم‌تر از حد انتظار آن‌ها اهرم فشار بیش‌تری را در اختیار آن گروه از تندروهای طرف‌دار ترامپ قرار می‌دهد که بسیاری از رأی‌دهندگان در انتخابات میان‌دوره‌ای آن‌ها را رد کردند.

اما حتی خود ترامپ، خالق روایت انکار نتیجه انتخابات نیز زمانی می‌توانست با یک تماس تلفنی، جمهوری‌خواهان مجلس را به چیزی که می‌خواست سوق دهد؛ اما اکنون حتی نتوانست تندروهای جریان خود را برای حمایت از مک‌کارتی تشویق کند. ناکامی او در انجام این کار، نشان‌دهنده کاهش نفوذ رئیس‌جمهور سابق پس از اعلام نامزدی انتخابات سال 2024 و کمپین انتخاباتی میان‌دوره‌ای برای نامزدهای منتخب او است. حتی ممکن است نشانه‌ای باشد از اینکه افراطی‌ترین عناصر جریان ترامپیسم، دیگر نیازی به خود ترامپ ندارد.

دو سال پیش، تعداد زیادی از جمهوری‌خواهان مجلس از تأیید پیروزی  جو بایدن  در انتخابات 2020 خودداری و مدت زیادی با قانون‌گریزی ترامپ مماشات کردند. با این حال، اکنون حزب جمهوری‌خواه نیمی از کنگره را کنترل می‌کند. البته با تأخیرانداختن چهارروزه در انتخاب رئیس مجلس، فرصت زیادی را از دست دادند.

در یکی از صحنه‌های نادر کپیتول هیل در هفته‌ای که گذشت، مارجری تیلر گرین، نماینده جورجیا که وقایع ۶ ژانویه را کم‌اهمیت جلوه داده و گفته بود که اگر او مسئول کار بود، معترضین موفق می‌شدند، از تندروی هم‌حزبی‌هایش در مخالفت با مک‌کارتی گله کرد. تیلر گرین در مصاحبه با سی‌ان‌ان گفت: به نظرم کار را جدی نگرفته‌اند؛ رهبری این شکلی نیست و به نظرم بیشتر شبیه جلوگیری از پیشرفت است.

تشویق به هرج و مرج

حتی هفته‌ها بعد از اعتراضات کپیتول هیل، وجود رسانه‌های راست‌گرا و رأی‌دهنده‌های ناراضی نشان‌دهنده مشوق‌های خوبی برای نماینده‌های شلوغ‌کار است که از رئیس‌جمهور سابق تقلید می‌کنند.

دو تن از آن‌ها، یعنی لاورن بوبرت از کلرادو و مت گیتز از فلوریدا رهبران اصلی سد راه مک‌کارتی بودند. مانع‌تراشی آن‌ها تنها نشانه‌ای از اختلاف مخرب درون حزب جمهوری‌خواه که باعث شد عناصر افراطی آن، دو رویس جمهوری‌خواه سابق را کنار بزنند، نیست. بلکه به معنی ناکارآمدی ادامه‌دار اکثریت جدید جمهوری‌خواهان کنگره است؛ زیرا تعداد اندکی از نمایندگان هر وقت که بخواهند می‌توانند فعالیت مجلس متوقف کنند. همچنین وضعیت به‌هم‌ریخته موجود احتمالاً تا دو سال آینده ادامه خواهد داشت

با این‌که ترامپ فعلاً در کاخ سفید نیست؛ اما سیاست سیرک‌گونه‌ای که او بر پایه شورش درون‌حزبی جمهوری‌خواهان بنا کرد، بازگشته و چوب لای چرخ واشنگتن کرده است. از بد بودن ماجرا همین بس که تأخیر انتخاب رئیس باعث شد حتی قانون‌گذاران جمهوری‌خواه نیز نتوانند سوگند خورده و حکومت اکثریت خود در کنگره را آغاز کنند.

جمهوری‌خواهان ترامپیست در رأی‌گیری‌هایی تحقیرآمیز، جلوی تحقق رویای ریاست مک‌کارتی را گرفتند. این نمایش، در واقع در ایدئولوژی شاخه افراطی حزب جمهوری‌خواه به نام ترامپیسم ریشه دارد که اکنون بخشی از قدرت را در واشنگتن در اختیار دارد.

شرایطی که باعث شد گروهی کوچک از فرصت‌طلبان راست‌گرا معروف شوند به صحنه بیایند تنها به لطف میراث رئیس‌جمهور سابق است. در صورتی که مک‌کارتی بتواند رأی کافی را از این گروه بگیرد، اکثریت حداقلی جمهوری‌خواهان به تندروهای حزب، اهرم فشار بزرگی می‌دهد.

برتری ناچیز جمهوری‌خواهان که آن‌ها در مواردی مثل تصویب بودجه، افزایش سقف بدهی و ... در موضع ضعف قرار خواهد داد، معلول بیگانگی رأی‌دهندگان از ادعای تقلب در انتخابات ۲۰۲۰ است؛ چیزی که یکی از علت‌های اصلی عدم تحقق «موج قرمز» است که بسیاری از جمهوری‌خواهان آن را پیش‌بینی کرده بودند.

رأی‌دهندگانی که خواهان یک دوره آرامش بودند، با خودداری از واگذاری قدرت نامحدود به جمهوری‌خواهان و اکثریتی که می‌توانست برای مک‌کارتی کارساز باشد، ناخواسته به ایجاد بی‌ثباتی منجر شد.

سیرک سیاسی یا دموکراسی؟

مک‌کارتی امتیازات متعددی به مخالفان داد که ممکن است جایگاه ریاست کنگره را سست کند. البته تمام مخالفین فوق محافظه‌کار مک‌کارتی هم خواسته‌های عجیب و غیرمنطقی‌ای نداشتند. مثلاً برخی خواستار مناظرات مفصل‌تری در صحن و کمیسیون‌ها بودند. برخی نیز می‌خواستند ترتیب درست کمیسیون‌ها بازگشته و هر نماینده قدرت بیشتری داشته باشد. با اینکه مک‌کارتی با خواسته‌های آن‌ها موافقت کرد؛ اما هنوز با سایر نماینده‌های تندرو به مشکل خواهد خورد.

به گفته لاورن بوبرت، کشور شاهد اجرای دموکراسی بود. وی توضیح داد: این هرج و مرج نیست. بلکه مظهر اراده جمهوری مشروطه است و در واقع چیز زیبایی است.

حق با بوبرت است. زیرا شلوغ‌بازی انتخاب رئیس مجلس مبتنی بر قوانین و رویه‌ها بود. اما این همان رویه‌هایی که است که ترامپ در انتخابات سال ۲۰۲۰، قصد بر هم زدنشان را داشت.

اما استدلالش خلاف واقعیت رفتار مخالفین است. جمهوری‌های دیگر گله‌مند بودند که مخالفین مک‌کارتی به رهبری مت گیتز، قسم خوردند هیچ‌وقت از او حمایت نخواهند کرد و معلوم نیست خواسته اصلی آن چیست.

گیتز که دور هفتم رأی‌گیری به ترامپ رأی داده بود، گفت که یا مک‌کارتی از رقابت عقب می‌کشد یا ما مطمئن خواهیم شد تا جایی که ممکن است او را محدود کنیم.

به عبارت دیگر، افراطی‌ترین تندروها فقط نامزدی را می‌پذیرند با منش پوچ‌گرایانه و بدون مصالحه آنان هم‌نظر باشد که عملاً حکمرانی را غیرممکن خواهد کرد.

از بسیاری جهات، این خواسته‌ها نقطه اوج جریان ضد طبقه حاکم و ضددولتی است که برای اولین‌بار دهه‌ها پیش توسط انقلاب جمهوری‌خواهان به رهبری نیوت گینگریچ، رئیس پیشین مجلس نمایندگان آمریکا در سال 1994 آغاز شد. آنها همچنین خاستگاه جنبش «تی پارتی» واشنگتن در دهه 2000 بودند. ترامپ سپس بسیاری از نیروهای حاکم حزب را بیرون راند، زیرا وی به عنوان رئیس‌جمهور عملاً برای سرنگونی نهادهای دولتی از داخل تلاش می‌کرد.