لطمه سنگین کلاس‌های مجازی مدارس به کیفیت آموزش

به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه شرق نوشت: طی این چند ماه، مادرها و حتی پدرهای بسیاری از کیفیت کلاس‌های مجازی فرزندان‌شان گله داشتند. بسیاری از آنها به مشکل قطع و وصلی اینترنت اشاره داشتند و برخی دیگر به عدم تمرکز کافی فرزندانشان در کلاس درسی که پشت صفحه گوشی همراه برگزار می‌شود؛

کلاس آنلاین مدارس خوب نیست

استرس قطع‌و‌وصل‌شدن کلاس آنلاین و صداهای بریده‌بریده‌ای که بعد از چند دقیقه کامل قطع می‌شود، همه بخشی از دغدغه معلم و والدین در روزهای تدریس مجازی است. پنچ مادر که دانش‌آموز مقطع ابتدایی دارند، در مورد این موضوع با «شرق» گفت‌وگو کردند.

همه آنها از کیفیت اپلیکیشن شاد گله دارند و فرزندان برخی از آنها چون در مدارس غیردولتی درس می‌خوانند، این امکان را دارند تا از برنامه‌های بهتری برای برگزاری کلاس استفاده کنند. هرچند همه از دانش کم فرزندانشان نسبت به کلاس درس می‌گویند که در صورت توان مالی، مجبورند بعدا کلاس جبرانی برای دانش‌آموزان خود در نظر بگیرند. یکی از آنها که مادر کودکی کلاس‌سومی است، به نگرانی از بی‌سوادماندن کودکش اشاره می‌کند که از اول ابتدایی پسرم، کرونا اوج گرفته بود و بیشتر کلاس‌های درس بچه‌ها مجازی بود.

کرونا هم که تمام شد، حالا آلودگی و کم‌بودن انرژی باعث شده بیشتر روزهای سال بچه‌ها به صورت آنلاین در کلاس حاضر شوند. با وجودی که ما برای مدرسه فرزندم هزینه خوبی کردیم ولی می‌دانم حداقل از ریاضی چیز چندانی نمی‌داند. اصلا درست درس‌ها را یاد نگرفت. در طول کلاس مدام از کلاس بیرون می‌آید و مدیریت این ماجرا بسیار سخت است.

ما باید هر روز تمام‌وقت کنارش باشیم تا کلاس قطع نشود یا خودش بیرون نیاید. در طول تدریس، خیلی از تمرین‌ها را هم اشتباه حل می‌کند؛ چون معلم نمی‌تواند نظارتی بر همه‌چیز داشته باشد. همه اینها در‌حالی است که یک عکس یا صوتی که معلم برای بچه‌ها می‌فرستد تا مدت‌ها طول می‌کشد آپلود شود. حالا ما مدتی است از برنامه شاد استفاده نمی‌کنیم؛ چون این اپلیکیشن واقعا افتضاح است و خودش یک آسیب مضاعف برای آموزش کودکان به حساب می‌آید.

با‌این‌حال بیش از شش دانش‌آموز ابتدایی و متوسطه اول در گفت‌وگو با «شرق» داده‌های قابل تأملی دادند. بیشتر آنها از اینکه صبح‌ها می‌توانند کمی بیشتر بخوابند خرسند بودند، اما چون در کلاس آنلاین تجربه زنگ تفریح و بازی با همکلاسی‌های خود را ندارند، احساس ناراحتی می‌کردند. دانش‌آموزان متوسطه اول حتی به نبود امکان هم‌صحبتی با همکلاسی‌های خود سر کلاس درس هم اشاره می‌کردند.

در بین این گفت‌وگوها، یک موضوع بسیار مهم، نبود تمرکز کافی در کلاس آنلاین است که این دانش‌آموزان به اشکال مختلف به آن اشاره کردند. کودکان کمی بزرگ‌تر اشاره کردند که گاهی در بین کلاس مجازی وارد برنامه‌های دیگر گوشی می‌شوند و همین منجر به پرت‌شدن کامل حواسشان می‌شود. کوچک‌تر‌ها هم معمولا بدون محدودیت ذهنی هر زمان که مناسب می‌بینند، از پای صفحه گوشی بلند می‌شوند و کلاس را نیمه رها می‌کنند که همین به مدیریت کامل والدین در طول کلاس درس نیاز دارد. هرچند‌ باعث زحمت مضاعف برای اعضای خانه، مخصوصا مادر و پدر خواهد شد.

کلاس آنلاین خلاقیت معلم را خاموش می‌کند

با وجود تمام این چالش‌ها که دانش‌آموزان و والدین را درگیر می‌کند، معلم‌ها هم شرایط مشابه و چه‌بسا پیچیده‌تری دارند. یکی از معلم‌های پایه ابتدایی در گفت‌وگویی که با «شرق» داشت، از دانش‌آموزان کلاس اولی می‌گفت که حین کلاس درس‌ اسباب‌بازی‌هایشان را جلوی دوربین می‌آورند یا در بغل می‌گیرند که همین منجر به بی‌نظمی کلاس می‌شود.

در صورتی که اگر همین کودکان در کلاس درس بودند، تعامل بینشان قابل کنترل‌تر بود. معلم کلاس سومی دیگر اشاره می‌کند که ما خوشبختانه با موافقت مدرسه دیگر از اپلیکیشن شاد استفاده نمی‌کنیم و برای همین میزان قطعی برنامه خیلی کم شده، اما موضوع مهم میزان تمرکز کودکان زیر 10 سال است. ما چطور باید از این بچه‌ها توقع داشته باشیم تا به یک صفحه گوشی برای چند ساعت زل بزنند؟

پتانسیل و انرژی این بچه‌ها را در نظر بگیریم. کنترل بچه‌ها در کلاس حضوری هم دشوار است چه برسد به کلاس آنلاین. ما در کلاس حضوری با شاگردانمان مدام بازی می‌کنیم، شعر می‌خوانیم که هم مدیریت کلاس راحت‌تر است و هم با این روش درس یاد می‌گیرند، ولی در کلاس مجازی من دستم برای این کارها بسته است و مدام نگران سطح دانش بچه‌ها در پایان سال هستم. هرچند تمام تلاشم را می‌کنم تا کلاس جبرانی برایشان بگذارم ولی چقدر این موضوع جبران‌کننده است؟