دردسر سفر مخفیانه وزیر خارجه اسرائیل برای نخست‌وزیر انگلیس/ چرا گدعون ساعر در لندن بازداشت نشد؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، «زَرا سلطانَه» نماینده مسلمان مجلس عوام انگلیس امروز (چهارشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۴) در صحن علنی پارلمان، از «کی‌یر استارمر» نخست‌وزیر پرسید چرا مانع اجرای حکم بازداشت «گدعون ساعر» وزیر امور خارجه (رژیم) اسرائیل شده، در حالی که او به دلیل نقش مستقیم در محاصره بیمارستان کمال عدوان و شکنجه رئیس آن، از سوی نهادهای بین‌المللی متهم به ارتکاب جنایت جنگی است. استارمر در پاسخی کوتاه و قابل تأمل گفت: «من چنین کاری نکردم.»
اقتصادنیوز: دیوان کیفری بین المللی درخواستی را به مجارستان جهت بازداشت بنیامین نتانیاهو قبل از ورود وی به بوداپست ارائه کرده بود.
این پاسخ درحالی مطرح شد که هفته گذشته سفر مخفیانه ساعر به لندن بشدت خبرساز شد؛ سفری که بدون اعلام رسمی صورت گرفت و با واکنش گروه‌های حقوق بشری، فعالان فلسطینی و شماری از نمایندگان پارلمان روبرو شد. این گروه‌ها از دولت انگلیس خواسته بودند به تعهدات بین‌المللی خود پایبند بماند و مانع سفر بدون پاسخگویی مقاماتی شود که به نقض فاحش حقوق بشر متهم هستند.
هم‌زمان، انگلیس در کنار فرانسه و آلمان، امروز با انتشار بیانیه‌ای کم‌سابقه، از رژیم صهیونیستی خواستند که فوراً محاصره غزه را متوقف کرده و اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه را بدهد. در این بیانیه آمده است: «استفاده سیاسی از کمک‌های بشردوستانه غیرقابل قبول است و اسرائیل موظف است طبق قوانین بین‌المللی، مسیر کمک‌رسانی به غیرنظامیان را باز کند.»
بر اساس این بیانیه، بیش از ۵۰ روز است که رژیم صهیونیستی ورود هرگونه کمک به غزه را مسدود کرده و مردم این منطقه، از جمله یک میلیون کودک، در آستانه قحطی، بیماری و مرگ قرار گرفته‌اند. همچنین تروئیکای اروپایی صراحتاً از اظهارات تحریک‌آمیز وزیر خارجه رژیم صهیونیستی درباره ادامه اشغال غزه پس از جنگ، ابراز نگرانی کرده‌اند.
مجموعه این رویدادها نشان‌دهنده بن‌بست دیپلماتیک انگلیس در مواجهه با رژیم صهیونیستی است. از یک‌سو لندن تلاش دارد روابط خود را با تل‌آویو حفظ کند، و از سوی دیگر، زیر فشار افکار عمومی، نهادهای بین‌المللی و متحدان اروپایی برای اتخاذ موضعی شفاف در برابر جنایات آشکار علیه مردم غزه قرار دارد. پاسخ کوتاه و عبورگونه استارمر شاید در چارچوب حقوقی برای رفع مسئولیت کافی به‌نظر برسد، اما در نگاه افکار عمومی، بیشتر به نمادی از انفعال، مماشات یا حتی همسویی پنهان با جنایات رژیم صهیونیستی تعبیر می‌شود؛ موضعی که نه‌تنها مشروعیت ادعای حقوق‌بشری لندن را زیر سوال می‌برد، بلکه همچنان به اعتبار بین‌المللی انگلیس ضربه جدی وارد کند.
