زمین‌گیر شدن ارتش آمریکا در خاورمیانه

به گزارش اقتصادنیوز، تغییرات آب و هوایی تبدیل به یکی از مخاطرات عاجل بشری شده است. با این حال دولت ها در باب اتخاذ سیاست‌هایی برای مقابله با پیامدهای این بحران هم چنان رویه های متناقضی را اتخاد کرده اند. بروس استنلی، با انتشار یادداشتی در پایگاه تحلیلی رسپانسیبل استیتکرفت با عنوان «تزلزل ارتش ایالات متحده در خاورمیانه در اثر تغییرات آب‌وهوایی» نشان داده که تغییرات اقلیمی باعث بروز چه معضلاتی برای ارتش ایالات متحده در خاورمیانه شده و دولت این کشور را به تغییر سیاست ها در این منطقه دعوت کرده است.

موج گرمای بی سابقه

در ششم  ژوئن 2021، دمای هوای سویحان، شهری در شرق ابوظبی در امارات متحده عربی، به 51.7 درجه سانتیگراد رسید. این گرم‌ترین دمای ژوئن است که در امارات متحده عربی به ثبت رسیده است. طی هفته گذشته دمای هوای پنج کشور دیگر در این منطقه از 50 درجه سانتیگراد عبور کرد و این سخت‌ترین موج گرما در ماه ژوئن در منطقه خلیج فارس در طول تاریخ است. موج گرما که در جولای سال 2020 منطقه را دربر گرفت، باعث شد بغداد بالاترین دمایی را که تا کنون به ثبت رسیده (با 51.8 درجه سانتیگراد) تجربه کند و این در حالی است که دمای شهر کربلا حتی به 52.4 رسید.

طاقت‌های به طاق رسیده

برای ارتش ایالات متحده، با داشتن تقریباً 60،000 پرسنل به طور هم‌زمان در سراسر منطقه خاومیانه -و بیش از 2.7 میلیون نفر پرسنل نظامی از سال 2001 به بعد که در این منطقه مستقر شدند- چنین گرمای طاقت‌فرسایی در فهرست تهدیدات فوری شناخته شده، برای توانایی‌های جنگی آن‌ها قرار دارد. گروه CSG در حال حاضر در شمال دریای عرب در حال خدمت است. گزارش شده، دمای هوا در آن‌جا تا 65.5 درجه سانتیگراد هم‌ می‌رسد و هر روز برخی از ملوانان در اثر گرمازدگی محتاج به خدمات پزشکی می‌شوند. با حدود 7000 پرسنل که به طور شبانه‌روزی مشغول عملیات پرواز و شناسایی و همیشه آماده بروز درگیری آماده هستند، این مسئله از اهمیت بالایی برخوردار است که CSG چاره‌ای برای کاستن از استرس ناشی از گرما و گرمازدگی در میان ملوانان داشته باشد.

طی عملیات نجف در عراق در اگوست 2004، تفنگداران آمریکایی در گرمای 50 درجه سانتیگراد در تونل‌ها و در میان مقبره‌های گورستان وادی‌السلام درگیر جنگ تن‌به‌تن بودند. زمانی که آن‌ها برای محافظت از خود وارد زره‌‌پوش‌های بردلی قرار می‌گیرند، درجه حرارت داخل بردلی می‌تواند تا 65 درجه سانتیگراد برسد، که منجر به موارد زیادی از کمبود آب بدن، از دست دادن هوشیاری، خستگی ناشی از حرارت و حتی خطر مرگ ناشی از گرمازدگی می‌شود. این فشار ناشی از گرما در بین نیروهایی که درگیر چنین عملیات‌هایی هستند، می‌تواند منجر به کاهش عملکردشان شود.

در تابستان سال 2003، از هر 1000 نفر پرسنل مستقر در عراق 50 نفر از آن‌ها دچار آسیب‌های گرمایی و اختلال در عملکرد بودند. در میان سربازان انگلیسی، 15 درصد از کل بستری‌ها در اثر گرما -با بیش از 800 تلفات ناشی از گرما- بوده است.

تغییر در تاکتیک ها

چنین دمایی، وقتی در دوره‌های متمادی ادامه پیدا می‌کند، باعث عملکرد سوء ادوات نظامی مورد نیاز در مأموریت‌ها نیز می‌شود. تهویه مطبوع، سیستم‌های کنترل آتش و وسایل الکترونیکی در چنین دمایی به شدت حساسیت خود را از دست می‌دهند. مدت‌هاست که نیروهای مستقر در خلیج فارس از شدت خوردگی تجهیزات و مشکلات مهندسی در کشتی‌های خود خبر می‌دهند. افزایش شوری هم‌چنین به خرابی توربین‌ها دامن می‌زند.

اطمینان بی بدیل نسبت به نسل پنجم F-35ها در این شرایط گرمایی زائل می‌شود، از جمله در مواردی چون پرواز هواپیماها، حمل محموله مناسب، حفظ آمادگی رزمی، حفظ سوخت جت آن‌ها، جلوگیری از خرابی‌های الکترونیکی و خنک نگه‌داشتن خلبانان.  برای برنامه ریزان حملات هوایی در مراکز عملیات هوایی، اثرات پایدار گرما باعث افزایش محدودیت‌های پروازی، نیاز به تاکتیک‌های جایگزین، کاهش ظرفیت تهاجمی و کاهش شعاع رزمی می‌شود.

کاهش قدرت مانور نظامی

مساله دیگری که باعث بروز نگرانی شده، ترکیب گرمای شدید، رطوبت و دمای سطح دریاست که باعث بالا رفتن شدت «دمای حباب مرطوب» می شود که منجر به کاهش عملکرد نیروها و حتی مرگ آن ها شود. ضمن این که دمای بالای حباب مرطوب و طوفان های بارانی سهمگین قابلیت این را دارد که توانایی حمله، توان مانور جنگی و انعطاف پذیری قدرت الکترومغناطیسی نیروی دریایی ایالات متحده (که جنگاوری مانور الکترومغناطیسی ناوگان خود می دانند و برای حفظ برتری نظامی ایالات متحده در خلیج فارس و خاورمیانه بسیار حیاتی است) کاهش دهد.

ارتباطات ضروری صوتی و داده ای از جمله هوش تصویری، دسترسی به «کلاود»، مسدود کردن ارتباطات دشمن، تنظیم مجدد داده های هدف مربوط به اهداف حساس به زمان، ردیابی سنسورهای زمینی و فضایی، کنترل هواپیماهای بدون سرنشین، سیستم های کنترل و کنترل خودکار یا دقت سلاح های مافوق صوت همگی در نتیجه دمای بالای حباب مرطوب و طوفان های شدید باران زا در سراسر منطقه تحت تاثیر قرار می گیرند.

مصیبت طوفان شن

خاورمیانه شاهد بیشترین طوفان های شن در دنیا است. تاثیر قدرت و دفعات این طوفان ها بر توان رزمی نیروهای آمریکایی را می توان با یادآوری یک تجربه حدس زد: در مارس 2003 زمانی که تفنگداران آمریکایی به سمت بغداد در حال حرکت بودند، طوفان شن به مدت سه روز آن ها را زمین گیر کرد، و قدرت دید آن ها را تا حد 10 متر تقلیل داد، به بخش های مکانیکی ابزارآلات تسلیحاتی آسیب رساند و حرکت هلیکوپترها را عملا متوقف کرد. در افغانستان هم نیروهای مهاجم با مشکلاتی از این قبیل دست و پنجه نرم می کردند.

قرارگرفتن موتور هواپیما -چه در خشکی و چه بر فراز خلیج فارس- در معرض گرد و غبار، عوارض کوتاه مدت و بلند مدتی بر پایداری، آمادگی رزمی و عملیات فرود می گذارد. کاهش دید می تواند به تغییر برنامه مسیر پروازها بیانجامد و موجب تقلیل توانایی در مکان یابی و حمله نیروها شود. ضمن این که، آسیب های ریوی سربازان در بلندمدت و ترومای حاد آسم اورژانس هم تهدیدی برای سلامتی نیروهاست.

سیل های ویرانگر

طغیان های شدید (در اثر باران های سیل آسای غیرمنتظره) و طوفان های صاعقه آسا، از جمله دیگر نمونه های معضلات آب و هوایی هستند که موجب وارد آمدن خسارت به آمریکا شده و این کشور را با به میزان قابل توجهی با خطر عدم آمادگی رزمی نیروها روبرو کرده است.

در جولای 2019، در ایران و جنوب شرق عربستان بدترین طغیان های هفتادسال اخیر همراه با 70 کشته و صدها نفر زخمی روی داد. دو ماه بعد از آن، در بندر دقم و پایگاه هوایی مصیره در عمان (پایگاه نیروهای دریایی و هوایی ایالات متحده) هم سیلی در اثر بارندگی 116 میلی متر باران به همراه موج طوفان گرمسیری به راه افتاد.

عوارض امنیتی فاجعه آفرین تغییرات اقلیمی

پنتاگون و ناتو تایید می کنند که بحران آب و هوایی «بر ماموریت ها، برنامه ها و توانایی ها» موثر واقع می شوند: شرایط ناگوار اقلیمی در فهرست تهدیدات اولیه قرار دارد که می تواند سریع تر و شدیدتر از پیش بینی ها به نیروها آسیب وارد کند. ارتش آمریکا تلاش و منابع قابل ملاحظه ای در جهت بهینه سازی مجدد الگوی عملکردی در مقابل تهدیدات آب و هوایی در نظر گرفته است؛ از جمله توسعه پژوهش ها پیرامون نحوه مقاومت تجهیزات، روش های جدید برای سازگاری با افزایش دما، مهندسی محیط زیستی پیشرفته، سناریوهای جایگزین ماموریتی و موارد دیگری از این دست.

گروهG7 و  ناتو در 14 ژوئن بحث درباره «کرگدن خاکستری» -به معنای تاثیرات بسیار محتمل، شدید و چشم پوشیده شده بحران تغییرات اقلیمی و امنیت بین المللی- را در راس دستورکار خود قرار دادند. پیش از آن، در 7 ژوئن، کمیسیون شورای نظامی بین المللی اقلیمی  دومین گزارش سالانه خود با موضوع «تغییرات اقلیمی جهانی و امنیت» را منتشر و درباره «پیامدهای فاجعه بار امنیتی تغییرات اقلیمی» هشدار داده بود.  این گزارش، فراتر از تهدیدات ناشی از اثرات تغییرات آب و هوایی بر توانایی های رزمی، نسبت به پیامدهای امنیتی این بحران هشدار داده بود.

در آینده نه چندان دور، خاورمیانه شاهد تغییرات شدید و ناگهانی و «قوهای سیاه» ناشناخته [استعاره ای از اثرات شدید ناشی از برخی از رویدادهای غیرقابل‌پیش‎بینی و نادر] خواهد بود که حتی تلاش های ایالات متحده در حفظ برتری تکنولوژیک و همکاری های چندجانبه هم در رفع و رجوع آنها بیهوده خواهد بود. کوشش های فعلی جهت مدل سازی های آب و هوایی دقیق تر، به روزرسانی سازگارتر سخت افزارها، تغییر در پشتیبانی های دفاعی، آموزش های پیشگیرانه، یا افزایش کارایی رزمی و مقاومت تجهیزات، همچنان قائم بر آخرین رویدادهای آب و هوایی هستند و امکان این را ندارند که نیروها را برای آینده آماده کنند. 

ویلیام باتلر ییتس، در سال 1919 سرود: «سرانجام ساعت آن رسیده که وحشیِ خشن در بیت اللحم متولد شود». آنتروپوسن [پیشنهادی برای آغاز یک عصر جدید که بر مبنای آن سرآغاز تأثیر عمده فعالیت‌های انسان بر اکوسیستم و ساختار زمین‌شناختی سیاره است] از راه رسیده است و این ما را ملزم می کند که به خاورمیانه به فضایی فراتر از جنگی علیه افزایش دما و آمادگی مقابله با تغییرات آب و هوایی نگاه کنیم.تلاش برای درک خطرات عاجلی که مردم منطقه را از جهت غذا ، آب و امنیت بهداشت تهدید می کند، نیاز آن ها را به پایان دادن به مداخله، حکمرانی خوب و حقوق بشر روشن می کند.