عمامه پرانی تعرض به حق آزادی عقیده و پوشش است

به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: آنچه به نام عمامه‌پرانی شهرت یافته نقض صریح و آشکار حق آزادی پوشش است. روحانیون لباسی متفاوت از دیگران دارند. آنها حق دارند آنچه می‌خواهند بر تن کنند.  تعرض به یک روحانی به عنوان عمامه‌پرانی به معنای انکار حق آزادی پوشش اوست. این عمل تعرض به حق آزادی عقیده و آزادی بیان هم محسوب می‌شود.

در همه جوامع لباس روحانی از همه ادیان تنها لباسی است که آشکارا عقاید فرد را بیان می‌کند. هیچ لباس دیگری نیست که مانند لباس روحانی به منزله بیان عقیده باشد.

وقتی آزادی پوشش، آزادی عقیده و آزادی بیان از اهداف اعتراضات اخیر است، چرا این حقوق در این مورد رعایت نمی‌شود؟ این یک تناقض است. تعرض به پوشش یک روحانی عینا تعرض به حق آزادی عقیده و آزادی بیان اوست که فارغ از مباحث حقوقی، عملی کاملا غیراخلاقی است.

توهین‌های جنسی و جنسیتی و عمامه‌پرانی، گفتار و رفتاری‌اند که تناقض‌های اخلاقی درون این اعتراض‌ها را به نمایش می‌گذارند. 

باید دلایل رفتار معترضان را درک کرد. آنها ستم برده‌اند، معترض و عصبانی و خواهان دامنه‌ای از تغییراتند. باید این دلایل را جدی گرفت، صدای آنها را شنید، سخن‌شان را فهم کرد و در ترمیم و بهبود وضعیت و کاستن از رنج عمومی همت کرد. اما شناخت دلایل عمل افراد الزاما موجب تایید اخلاقی یا مشروعیت آنها نیست. اینکه معلوم شد آن فرد تحت چه شرایط سختی بوده و حتی شایسته همدردی است، موجب معافیت از تقبیح اخلاقی نیست. هر حرکت فردی یا اجتماعی اهدافی را دنبال می‌کند. میزان مطابقت کنش‌ها و گفتارها با آن اهداف نشان دهنده میزان وفاداری به آنهاست.