سلاح جادویی چین؛ پکن آسیا را طلسم کرده است؟

به گزارش اقتصادنیوز ، شی جین پینگ  سال 2014 به فرهنگ عامه حزب کمونیست چین متوسل شد تا بدین طریق مفهوم سلاح جادویی مائو تسه تونگ را جهت جوانسازی جمعیت و دستیابی به رویای چین احیا کند.در سال‌های اخیر، حزب کمونیست چین سلاح جادویی اش را برای تکمیل انباشت قدرت مادی توسعه داده و به کار گرفته است. این موفقیتی است که پکن در شکل دادن به روایت های بزرگ در باب خود به دست آورده. قدرت روایات در این است که دولت‌های ضعیف‌تر را ناچار می کند تا سیاست های پکن را بپذیرند، حتی اگر چنین سیاست هایی خلاف منافع ملی شان  باشد.ناظران می گویند آمریکا در این رقابت شکست می‌خورد. اما ناکارآمدی آشکار پکن در نحوه اداره سرزمین و اقتصادش، فرصت‌هایی را برای ایالات متحده ایجاد کرده تا دستاوردهای چین را معکوس و روایت‌های جدیدی را برای اطمینان بخشیدن به منطقه مضطرب باز تعریف کند.

بازی روایت ها

روایات چینی با پنج پیام اساسی حمایت می شود: تسلط چین، هنجاری تاریخی و اجتناب ناپذیر است. اهداف حزب کمونیست چین دائمی و بدون تغییر است. چین تحت رهبری حزب اساسا غیرقابل مهار است. حزب حاضر است برای دستیابی به اهداف اصلی خود هر بهایی را بپردازد. و ایالات متحده یک متحد ضعیف و غیرقابل اعتماد است.اگر دولت‌ها این گزاره‌ها را بپذیرند، انگیزه‌شان برای مقابله با اجباری‌ترین سیاست‌ها به شدت کاهش می‌یابد، حتی اگر عمیقا با رفتار چین مخالف باشند. در چنین شرایطی انجام معامله نابرابر در قیاس با بازتعریف تعادل در برابر قدرت مسلط اولویت پیدا می کند.

در واقع، پیام پکن به متحدان آمریکا این است به جای مقاومت، از آینده قریب الوقوع تحت سلطه چین بهره برداری کنند. کشورهای آسیایی باید تا جایی که دست سردی برای دوستی داده می‌شود، سرمایه تضمین‌شده‌ای را که به واسطه پذیرش تسلیم‌آمیز شرایط پکن به دست می‌آید به جیب بزنند. فایده چنین روایت هایی برای پکن این است که وقتی بازیگری پنج پیام اساسی را به عنوان داده پذیرفت، مصالحه خواهد کرد تا مانع از بی ثباتی شود.روایت های پکن در دریای چین جنوبی و تنگه تایوان، جایی که ایالات متحده غالبا به عنوان نیرویی محرک فعالیت دارد، به زیبایی اجرا شده است. در باب چرایی همراهی بیش از 150 کشور با طرح کمربند و جاده چین نیز باید گفت، بازیگرانی که در این حوزه مشارکت دارند به این نتیجه رسیدند که رد کردن تسلط پکن بر زنجیره های تامین، فن آوری و بازارها فایده ای ندارد.

تلاش پکن برای جذب رقبا

با این حال، اگر ایالات متحده قواعد بازی را بشناسد می تواند معادلات جاری را تغییر دهد.اعتبار روایات کلان چین به این استدلال بستگی دارد که سیستم اقتدارگرای پکن برتر از گزینه‌های دموکراتیک است. علاوه بر این خرد و تسلط استراتژیک شی در مقایسه با رهبران منتخب دموکراتیک که فقط به موفقیت‌های کوتاه‌مدت برای دستیابی به انتخاب مجدد علاقه‌مند هستند، برجسته است. ساختار سیاسی چین فارغ از شباهت هایی که با سیستم سیاسی روسیه دارد، انعطاف‌ناپذیر و ناتوان در اصلاح خود است.اشتیاق شی برای به چالش کشیدن جوامع باز و مداخله در نهادهای داخلی شان، لیبرال دموکراسی ها را از خود دور کرده است.

نکته قابل تامل این است که ارزیابی‌ها نسبی هستند و منطقه می خواهد بداند که آیا جایگاه و اعتبار ایالات متحده آنگونه که چین می گوید، کاهش خواهد یافت یا نه. این بدان معناست که توافق آکوس با استرالیا و بریتانیا باید در توازن نظامی قدرت تغییراتی را ایجاد کند. پروژه تقویت پایگاه صنعتی و اقتصاد ایالات متحده نه تنها نیاز به افزایش قدرت اقتصادی آمریکا دارد، بلکه باید فرصت هایی را برای کشورهای متحد و دوست در این فرآیند ایجاد کند. شرکت های آمریکایی نه تنها باید اختراع کنند، بلکه باید تجاری سازی فن آوری های جدید را نیز رهبری نمایند. اگر این حقایق در صحنه تغییر کند، ایالات متحده می تواند روایت ترجیحی‌اش را ترویج کند.