جنگ غزه؛ اسرائیل در برزخ!/ چرا تل‌آویو قادر به نابودی حماس نیست؟

به گزارش اقتصادنیوز، فقدان هرگونه طرح قابل اجرا برای اداره نوار غزه پس از ویرانی ین سرزمین توسط ارتش اسرائیل به شکلی جدی مورد توجه قرار گرفته است.

آینده مبهم غزه

به نظر می رسد دولت بایدن زمان و توجه اش را صرف این بحران کرده و تمام قد کنار اسرائیل ایستاده است.پیشتر، آنتونی بلینکن در سخنرانی مطبوعاتی پس از نشست اخیر گروه هفت، چندین معیار را برای غزه پسا جنگ لحاظ کرد، معیارهایی چون پایان محاصره، مخالفت با اشغال این سرزمین، و عدم استفاده از آن به عنوان پایگاه فعالیت گروه های رادیکال. با این همه بلینکن در کنار همه معیارهای ادعایی، صحبتی از آینده غزه پسا جنگ نکرد.

بلینکن بعدها در پاسخ به سوال ها در این باره گفت که غزه باید با کرانه باختری تحت رهبری تشکیلات خودگردان فلسطین (PA)، قرار بگیرد.ترسیم چنین چشم‌اندازی به دلایل متعدد غیرممکن است، یکی از این دلایل، آن است که تشکیلات خودگردان، به واسطه شکست در فرایند انتقالی پنج ساله پس از توافق‌نامه اسلو میان فلسطینی ها منفور است.فتح، که کنترل تشکیلات خودگردان را در دست دارد، در آخرین انتخابات فلسطین در سال 2006 در برابر حماس شکست خورد. علاوه بر این، این مقوله که تشکیلات خودگردان و محمود عباس بخواهند چنین مسئولیتی را بر عهده بگیرند جای سوال است. چرا که هرج و مرج و ویرانی پس از حمله اسرائیل به نوار غزه چالش بزرگی را برای هر نهادی ایجاد خواهد کرد.

فرضیه ای غیرممکن!

علاوه بر این، کابینه های اسرائیل در زمان رهبری نتانیاهو تلاش کرده‌اند تا همه نهادهای فلسطینی فعال در نوار غزه و کرانه باختری را بی اعتبار کنند. نتانیاهو در گذشته تا جایی پیش رفت که با توسل به درآمدهای مالیاتی مانع از نزدیکی حماس به تشکیلات خودگردان شد. همانطور که نتانیاهو در نشست حزب لیکود گفت، توسل به تاکتیک‌ تفرقه بینداز و حکومت کن، در راستای جلوگیری از تشکیل کشور فلسطینی تعریف شده. شخص نتانیاهو نیز فعلا در باب ترتیبات پس از جنگ صحبت نکرده و صرفا مدعی است که اسرائیل احتمالا «مسئولیت امنیتی» نوار غزه را برای مدت نامعلومی برعهده خواهد داشت.

آنگونه که ریسپانسیبل استیت کرفت مدعی است، این فرضیه ادعایی که «نابودی حماس» باید اولویت اصلی باشد و قبل از هرگونه آتش‌بس یا حتی برنامه‌ریزی جدی در مورد آنچه پس از آن اتفاق می‌افتد، انجام شود، منبع هرگونه تهدید امنیتی برای شهروندان اسرائیلی محسوب شده و تهدیدی بالقوه است. این گزینه، نسخه ای برای جنگ بی پایان در غزه نیز می پیچد.حماس نهادی پیچیده تر از یک شاخه نظامی است ، این جنبش هم اداره مدنی بالفعل قلمروی حدود دو میلیون نفری غزه را عهده دار است و هم جنبش ملی گرایانه محسوب می شود. از همین رو نابودی ادعایی اش، فرضیه ای ناممکن خواهد بود.

اعتباری از دست رفته!

رایزنی ها در باب برقراری صلح در ایالات متحده و پایتخت های دیگر آغاز شده با این همه ترتیب های تعریف شده کوتاه مدت است و محتمل. از یک طرف با لحاظ کردن کشته شدن بیش از 92 نفر که با آژانس سازمان ملل متحد همکاری داشتند، تردید در مورد گسترش نقش سازمان ملل در سرزمین های اشغالی قابل درک است. کشورهای عربی منطقه نیز بنا به همان دلایل تمایلی برای  قبول مسئولیت در غزه را ندارند. علاوه بر این، حضور ایالات متحده یا بازیگران اروپایی در منطقه، با توجه به سیاست های غرب در حمایت از اسرائیل، از منظر بسیاری اشغالگری را توجیه خواهد کرد.

پل پیلار، استاد دانشگاه و عضو سابق آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا در این باره گفت:مهم نیست که اسرائیل تا چه میزان مواضع حماس را هدف قرار دهد، آنچه فراموش نخواهد شد خودگردانی مردم فلسطین است؛ گزاره ای که بدون اسرائیلی ها امنیت نخواهند داشت. به ادعای پیلار، تضعیف حماسی به معنای نابودی اش نیست، بلکه این جریان قادر خواهد بود تا در قامتی نوین ظاهر شود.اخیرا، مقام های اسرائیلی سعی کرده اند با یادآوری تلفات غیرنظامیان ناشی از عملیات ایالات متحده و متحدانش در جنگ های گذشته، مانند بمباران آلمان در جنگ جهانی دوم و پرتاب بمب اتمی علیه ژاپن، تلفات غیرنظامی ناشی از حملات اش را منطقی جلوه دهند.

پیلار در این باره نوشت، تاریخ جایگزینی را تصور کنید که در آن اشغال ژاپن توسط ایالات متحده به طور نامحدود ادامه می یافت، یا مردمان این سرزمین از حقوق سیاسی و هرگونه اظهار نظر در مورد نحوه مدیریت کشورشان محروم یا به بیرون رانده می شدند. طبیعتا ایالات متحده با مقاومتی خشونت آمیز به عنوان تنها راه حل باقی مانده روبرو می شد.این فرضیه جایگزین مشابه واقعیتی اسن که سال‌ها در فلسطین رخ داده و در غیاب هر گونه برنامه‌ای ادامه خواهد یافت. پس باید در انتظار جنگی ادامه دار بود، آینده ای که ایالات متحده به حفظ آن کمک می کند، مگر اینکه به اهرم اقتصادی و دیپلماتیک خود برای خویشتن داری اسرائیل و حل و فصل مناقشه های حاکم، متوسل شود.