تله اسرائیل برای آمریکا/ تل‌آویو چگونه واشنگتن را به مسلخ می‌کشاند؟

به گزارش اقتصادنیوز، تشدید تنش ها در خاورمیانه، دولت بایدن را با چالشی جدی روبرو کرده است؛ بمباران مقر دیپلماتیک ایران در دمشق توسط اسرائیل که منجر به شهادت رسیدن یکی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران ایران و چندین مقام ایرانی دیگر شد، منطقه را در آستانه جنگی تمام عیار قرار داده است.در همین راستا پل پیلار، استاد دانشگاه و عضو سابق آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا با انتشار یادداشتی در ریسپانسیبل استیت کرفت نوشت، ایران خواهان دخالت در جبهه جنگی جدیدی نیست، از همین رو می توان گفت اگر جنگ در غزه ابعاد گسترده تری نگرفته، دلیلش خویشتنداری تهران است.

نتانیاهو چه خوابی دیده است؟

به ادعای پل پیلار، پیش‌بینی دقیق اینکه تهران از کدام یک از گزینه‌های موجود استفاده می‌کند، دشوار است، زیرا ایران سعی می‌کند ملاحظات متناقضی را لحاظ کرده و توازنی را در این میان تعریف کند. تنها چیزی که می توان با اطمینان گفت این است که پاسخ های ایران در زمان ها و مکان های انتخابی تهران خواهد بود. چندین خط احتمالی از گمانه زنی ها می تواند در مورد انگیزه های اسرائیل برای حمله به محوطه سفارت ایران در دمشق لحاظ شود. به ادعای پیلار شاید اسرائیل این عملیات را در راستای سایر عملیات تهاجمی اش جهت هدف قرار دادن اهداف مرتبط با ایران در سوریه تعریف کرده بود. این احتمال ادعایی نیز وجود دارد که این حمله را یکی از مظاهر خشم کنترل نشده ای بدانیم که از زمان عملیات حماس در ماه اکتبر مشخصه اسرائیل بوده است. این همان مقوله ای است که بایدن پیش از این در بابش هشدار داده بود، اما اسرائیل مغلوبش شد. بایدن خاطرنشان کرد که ایالات متحده به واسطه خشم خود پس از 11 سپتامبر «اشتباهاتی نیز مرتکب شده است» - اشاره ای غیر مستقیم به آغاز جنگ تهاجمی علیه عراق، کشوری که هیچ ارتباطی با حمله 11 سپتامبر نداشت.

اما بمباران سفارت ایران در دمشق به اندازه ای حساس، محرک و پرهزینه بود که احتمالاً ماحصل تصمیم دقیق و حساب شده در بالاترین سطوح کابینه بنیامین نتانیاهو قلمداد می شد. علاوه بر این، این حمله بخشی از تلاش های اسرائیل برای خروج از وضعیتی است که در آن هدف اعلام شده یعنی «نابودی حماس» دور از دسترس است، انزوای جهانی اسرائیل به دلیل اقداماتش در غزه در حال تبدیل شدن به واقعیتی غیرقابل انکار است. حمایت خودکار ایالات متحده از اسرائیل به وضوح کم رنگ شده است. برای شخص نتانیاهو، تشدید و گسترش جنگ، تنها امید آشکار برای دور زدن مشکلات سیاسی و حقوقی است.پیلار مدعی است، «هدف اصلی برای تحریک ایران، ضربه زدن است»؛ گزاره ای  که می تواند اسرائیل را قادر سازد تا در موقعیت تدافعی قرار گرفته و توجه ها را از ویرانه های غزه دور کند و به سمت نیاز به محافظت از خود در برابر دشمنان خارجی سوق دهد. عنصر دیگر افزایش شانس دخالت مستقیم آمریکا در درگیری با ایران است. اگر چنین شود، جنگ در خاورمیانه فراتر از حمله اسرائیل به فلسطینیان بلکه شامل سهم خواهی ابرقدرت حامی اسرائیل می شود.

ایالات متحده ممکن است به واسطه فشارهای داخلی برای حمایت از اسرائیل وارد جنگ ادعایی شود یا اهدافش، هدف حمله احتمالی ایران یا محور مقاومت قرار بگیرد. بالاخص آن که ایران، ایالات متحده را نیز به سان اسرائیل مسئول حمله تروریستی اخیر می داند. به ادعای پیلار «رویارویی با ایران به دلایل بسیاری از جمله هزینه‌های مستقیم انسانی و مادی، اختلال در فعالیت‌های اقتصادی آمریکایی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.» اجتناب از چنین رویارویی نه تنها نیازمند دیپلماسی ماهرانه در برخورد تاکتیکی با بحران‌ها است، بلکه نیازمند فاصله‌گیری استراتژیک‌ از روابط عجیب با اسرائیل است؛ رابطه ای که ایالات متحده را درگیر وضعیت دشوار و خطرناک کنونی کرده است. علیرغم ارجاعات مکرر متقارن به "جنگ سایه" بین ایران و اسرائیل، مجموعه ای از وقایع ، الگوی نامتقارن اسرائیل را نشان می دهد که آغاز گر بیشتر خشونت ها است.به باور پیلار فاصله گرفتن ایالات متحده از این الگو نه تنها به نفع ایالات متحده بلکه به نفع صلح و امنیت منطقه است.