معمای مانور امارات در زمین روسیه، چین و آمریکا/ پشت پرده چانه زنی به سبک ابوظبی

به گزارش اقتصادنیوز، امارات متحده عربی، پادشاهی نفت خیز با سابقه طولانی وفاداری به آمریکا، به نظر می رسد که در حال تطبیق با نظم چند قطبی است.این بازیگر از سال 2022 خود را از جنگ اقتصادی واشنگتن علیه روسیه کنار کشیده است. ابوظبی، که مسئول سیاست خارجی و انرژی فدراسیون را عهده دار است (پایتخت کشوری که بر روی بیشتر ذخایر نفتی نشسته)، مانع حذف روسیه از سهمیه های ماهانه اوپک پلاس شده. دبی، مرکز اصلی حمل و نقل منطقه، هواپیماهای بدون سرنشین و نیمه هادی های روسیه را صادر می کند، همزمان مجوز داده تا شمش و الماس روسیه از بورس طلا و کالا عبور کند.

بازار املاک و اسکله های این شهر برای روس هایی که به مکانی برای مخفی کردن ثروت خود نیاز دارند، در دسترس قرار گرفته است.امارات همچنین خدمات ارزشمندی را در اختیار ایران رقیب آمریکا در منطقه قرار داده است. بنادر در فجیره ارسال محموله‌های نفت خام را تسهیل می‌کنند. ابوظبی جریان‌های صادرات را تنظیم می‌کند، در حالی که دبی ترتیبات بانکداری و واردات در سایه را فراهم می‌کند. آمارهای رسمی نشان می دهد که امارات متحده عربی سالانه حدود 25 میلیارد دلار تجارت با ایران دارد.در همین رابطه ماهنامه «نیو لفت ریویو» در باب بازی مالی امارات یادداشتی را منتشر کرده و اقتصاد نیوز آن را به دو بخش ترجمه کرده که بخش نخست در ادامه آمده است.

مانور چند گانه وفادار به امپراتور سرمایه

پس از ایران، چین قرار دارد که اکنون بزرگترین خریدار کالاهای ساخته شده یا ترانزیت از طریق امارات متحده عربی است. تقریباً دو سوم کل صادرات چین به خاورمیانه، آفریقا و اروپا از طریق بنادر امارات انجام می شود. برای ساده‌سازی مبادلات، قراردادهای سوآپ ارزی قابل توجهی بین بانک‌های مرکزی منعقد شده و بانک‌های تجاری چین در مرکز مالی بین‌المللی دبی، جایی که یک چهارم کل دارایی‌ها را در اختیار دارند، مستقر شده‌اند. محمد بن زاید آل نهیان، رئیس امارات متحده عربی و حاکم ابوظبی - هواوی را برای ساخت زیرساخت جی 5 کشور در سال 2019 انتخاب کرد که باعث ناراحتی آژانس امنیت ملی شد. طحان بن زاید آل نهیان، رئیس جاسوسی امارات نیز 220 میلیارد دلار از طریق شرکت خانواده‌اش در ByteDance، شرکت مادر TikTok، سرمایه‌گذاری کرد.

آنگونه که ماهنامه «نیو لفت ریویو» نوشته، از برخی جهات، تلاش امارات متحده عربی برای خودمختاری ژئوپلیتیکی واقعی است – امتناع این کشور از انتخاب بین ابرقدرت های رقیب، امتیازی است که ماحصل منابع مالی منحصر به فرد و همچنین لابی گری و زیرکی سیاسی این بازیگر است. امارات همچنین با امضای توافقنامه آبراهام در سال 2020 معافیت های مختلفی از واشنگتن دریافت کرد. اما انگیزه های ابوظبی پیچیده تر از حاکمیت صرف است. با بررسی دقیق‌تر، بسیاری از اقدامات اخیر این بازیگر را می‌توان به‌عنوان احترام گذاشتن به تعهدات به جای چشم پوشی درک کرد. علیرغم مشارکت با دولت های ناسازگار با غرب، این کشور همچنان به جهانی شدن نئولیبرال به رهبری ایالات متحده متعهد است: خدمتگزار وفادار آنچه الن میکسینز وود آن را «امپراتوری سرمایه» می نامد.

بازی در زمین واشنگتن

روابط امارات متحده عربی با روسیه نمونه ای از این موارد است. اگرچه به نظر می‌رسد که تعامل دو بازیگر با منافع آمریکا در تضاد هستند، اما در واقع استراتژی ایالات متحده را برای حفظ بازارهای جهانی کالاها به گونه‌ای تعریف کرده که گویی جنگ در اوکراین اتفاق نمی‌افتد. واشنگتن با توجه به کمبود عرضه و تأثیر آن بر تورم، تحریم های انرژی خود را به اندازه کافی آسان کرده است تا دور زدن تحریم ها را تسهیل کند. اتحادیه اروپا نیز به نوبه خود، قوانینی را برای بهبود این قرارداد وضع کرده که محصولات تصفیه شده را از مقررات گروه هفت مستثنی می کند.وزارت خزانه داری آمریکا زمستان گذشته تصمیم گرفت چهار شرکت کشتیرانی مقیم امارات را به دلیل حمل نفت خام روسیه که بالاتر از سقف قیمت گروه هفت یعنی 60 دلار به ازای هر بشکه فروخته می شود، تحریم کند. اما این گام به وضوح یک حرکت نمادین بود - با هدف نشان دادن اینکه کاخ سفید در حال انجام کاری در مورد تخلفات است که از زمان معرفی محدودیت قیمت ثابت بوده است. صرف نظر از فروش متوسط ​​گاز به یوان، تعهدات اماراتی در قبال دلار و تسلط بر امور مالی آمریکا نیز ثابت مانده است. امارات متحده عربی با قیمت گذاری تقریباً تمام فروش نفت و محصولات مشتق از نفت به دلار و حفظ بیشتر سودهای بادآورده خود در خارج از کشور، تنها در سال 2022، 45 میلیارد دلار به بازارهای یورو پول تزریق کرد. در سال بعد، موسسات اماراتی دارایی های خزانه داری ایالات متحده را حدود 40 درصد افزایش دادند که شرایط نقدینگی را تسهیل و به پرداخت کسری های مالی و حساب جاری واشنگتن کمک کرد. بزرگ‌ترین صندوق‌های سرمایه‌گذاری مستقل کشور - سازمان سرمایه‌گذاری ابوظبی (ADIA)، موبادالا و شرکت هلدینگ توسعه ابوظبی (ADQ) - در عین حال مبالغ هنگفتی از دلارهای نفتی را به بانک‌های سایه ایالات متحده بازیافت کرده‌اند.

پشت پرده چانه زنی به سبک ابوظبی

ADIA و Mubadala همچنین از چیزی حمایت می‌کنند که اکنون احتمالاً ستون نهادی کلیدی مالی آمریکا است: مدیریت دارایی. ADIA  چهل و پنج درصد از سرمایه خود را به Blackrock و همکارانش می سپارد، در حالی که Mubadala سهام غیر قابل اغماض در همان شرکت را حفظ می کند. به عنوان بخشی از "مشارکت برای تسریع انرژی پاک" توسط دولت بایدن، شرکت مدیریت دارایی خانواده آل نهیان متعهد شده 30 میلیارد دلار سرمایه گذاری سبز را به طور مشترک با بلک راک مدیریت کند.

امارات متحده عربی در قراردادهای اجاره بلندمدت زمین های جنگلی در لیبریا، کنیا، تانزانیا، زامبیا و زیمبابوه نقشی کلیدی در بازارهای نوظهور اعتبار کربن ایفا کرده است، مراد کمک به تقویت استراتژی پوچ واشنگتن برای نجات آب و هوا است. از مزایای مشابه برای ایالات متحده، شبکه تجارت دریایی است که امارات متحده عربی از طریق معاملات DP World و AD Ports Group - شرکت های دولتی که به ترتیب توسط دبی و ابوظبی اداره می شوند، با هم ترکیب کرده است. نقش آنها هدایت سهم فزاینده تجارت جهانی از طریق بنادر بزرگ متعلق به امارات، تسهیل ترتیبات امنیتی با کشورهای شریک/مشتری، و به دست آوردن فضاهایی است که امارات می تواند از آنجا عملیات نظامی را آغاز کند. اریتره شرکت‌های اماراتی «مناطق آزاد» را در اطراف بنادر خود می‌سازند و مدیریت می‌کنند که فراتر از قوانین کار ملی عمل می‌کنند و اصطکاک‌های لجستیکی ناشی از تلاقی فعالیت‌های تجاری چین، هند و آمریکا را برطرف می‌کنند. بازارهای امتداد شاخ آفریقا که زمانی در مدارهای اقتصاد جهانی جای گرفته بودند، اکنون به لطف این مناطق کاملاً یکپارچه شده اند. به این ترتیب، امارات متحده عربی فضاهایی برای جذب سرمایه صادراتی و پیشبرد منافع ژئواستراتژیک خود فراهم می‌کند. در ازای آن، سهم بزرگی از تجارت جهان را در اختیار دارد. اکنون قرار است کنترل آن بر سایت‌های لجستیکی کلیدی از طریق تصرف بندرهای اخیر در پاکستان، هند و اندونزی به اقیانوس‌های هند و اقیانوس آرام نیز گسترش یابد.