بزرگ‌ترین وام‌دهنده جهان به کدام کشورها کمک مالی می‌کند؟

به گزارش اقتصادنیوز، «کمک‌های خارجی آمریکا» یک برنامه کمکی از طرف دولت آمریکا به سایر دولت‌ها است. این کمک‌های مالی تا امروز به گیرنده‌های متعددی، از جمله کشورهای در حال توسعه و کشورهایی که برای آمریکا از اهمیت استراتژیک برخوردارند و حتی کشورهای در حال بهبود بعد از جنگ، تعلق گرفته است. دولت آمریکا نیمی از کمک‌های اقتصادی‌اش را از طریق نهادی به نام «نمایندگی ایالت متحده برای توسعه بین‌المللی» پخش می‌کند.

برنامه کمک‌های خارجی تحت حمایت دولت از بعد از جنگ جهانی دوم و با طرح مارشال 1984 و قانون امنیت متقابل سال‌های 1951 تا 1961 شروع شد. از آنجاییکه اکثر آمریکایی‌ها فکر می‌کردند مقدار این کمک‌ها بسیار بیشتر از واقعیت است، این قانون از لحاظ سیاسی حساسیت زیادی داشت. در قرن 21، دولت آمریکا کمک‌های خارجی‌اش را به پنج دسته تقسیم کرد: کمک‌های توسعه دوجانبه (بیشترین میزان کمک)، کمک اقتصادی حامی اهداف امنیتی و سیاسی آمریکا، کمک‌های بشردوستانه، اعانه‌های اقتصادی چندجانبه و کمک‌های نظامی.

مصوبه مساعدت خارجی در چهارم سپتامبر سال 1961 به کنگره آمریکا فرستاده شد، تا به این ترتیب برنامه‌های کمکی آمریکا را سازمان‌دهی دوباره کرده و کمک‌های نظامی و غیرنظامی را از هم جدا کند. به الزام این مصوبه باید نهادی خلق می‌شد که روی برنامه‌های کمکی اقتصادی نظارت کند که دو ماه بعد توسط رئیس جمهور کندی تأسیس شد و «نمایندگی ایالت متحده برای توسعه بین‌المللی» نام گرفت.

«نمایندگی ایالت متحده برای توسعه بین‌المللی» (USAID) اولین سازمان کمک خارجی آمریکایی است که تمرکز اولیه‌اش بر توسعه اقتصادی و اجتماعی بلند مدت بوده است.

اما در سپتامبر سال 2010، رئیس جمهور اوباما در نشست «اهداف توسعه هزاره سازمان ملل» اعلام کرد که آمریکا می‌خواهد سیاستش را در رابطه با کمک‌های خارجی عوض کند. اوباما گفت که کشورش تصمیم دارد بیشتر روی تأثیرگذاری متمرکز شود و اطمینان حاصل کند که غذاها و داروها و پولی که اهدا می‌شود، به کشورها کمک کند به جایی برسند که دیگر نیازی به اعانه‌های این چنینی نداشته باشند. قرار شد از زیرساخت‌های طرح اضطراری رئیس جمهور برای مبارزه با ایدز برای ظرفیت‌سازی در نظام بهداشت و درمان محلی استفاده شود تا سلامت مادر و فرزند را بهبود بخشد و با بیماری‌های گرمسیری مبارزه کند. سیاست جدید سطح و فعالیت کشور را در برنامه «نمایندگی ایالت متحده برای توسعه بین‌المللی» ارتقا می‌داد و با شورای امنیت ملی و وزیر امور خارجه همکاری نزدیک‌تری داشت. برخی ناظرین از ارتباط میان امنیت ملی و سیاست خارجی به خاطر سودمند نبودن برای قشر فقیر انتقاد کردند و سایرین نیز به خاطر از دست رفتن سادگی ابراز تأثر کرده و به خاطر اضافه شدن به کاغذبازی‌های اداری گلایه کردند.

موضوع کمک‌های خارجی در آمریکا به شدت جناحی است و لیبرال‌ها به طور متوسط بیشتر از محافظه‌کاران از کمک‌های خارجی تأمین شده توسط دولت حمایت می‌کنند. اغلب محافظه کاران تمایل دارند کمک‌های خارجی را از بخش خصوصی تأمین کنند.

بنابر گزارش‌ها، دولت آمریکا بیشترین میزان پرداخت کمک‌هزینه و وام خارجی در جهان را می‌پردازد که بین انواع کمک‌های نظامی و غیرنظامی توزیع شده است. اسامی و میزان بدهی 10 کشوری که تا سال 2012 (بر اساس آخرین آمارهای موجود) بیشترین کمک‌ها را از آمریکا دریافت کرده‌اند، در جدول زیر آمده است:
 

بر اساس مرکز پژوهش‌ افکار که طی یک نظرسنجی تلفنی روی جامعه 1012 نفری بزرگسال آمریکایی در 21 تا 23 ژانویه 2011 انجام شده و توسط CNN منتشر شد، 81 درصد این افراد احساس می‌کردند که کمک‌های خارجی آمریکا به سایر کشورها راه مناسبی برای کاهش کسری بودجه فدرال است. 18 درصد آنها معتقد بودند که آمریکا باید از هزینه کردن در این زمینه بپرهیزد. گرچه نظر عمومی جهانی این است که آمریکا با این اعانه‌ها به کشورهای در حال توسعه برای بهبود کمک می‌کند، برخی دیگر نیز متعقدند که آمریکا به وسیله این کمک‌ها دولت‌های فاسد را یاری می‌دهد.