طول عمر کرونا در جهان/ اشتباه دولت ها در دوگانه نان و جان

به گزارش اقتصادنیوز، سرمقاله این هفته مجله اکونومیست به مسئله برخورد اشتباه و ناکارآمد دولت‌ها نسبت به پاندمی کرونا می‌پردازد. 

 طی چند روز آینده مرگ ثبت شده جهانی توسط کووید 19 از 1 میلیون نفر رد می‌شود. شاید 1 میلیون نفر دیگر هم بدون ثبت شدن، بر اثر کرونا جان باخته‌اند. از زمان ابتلا به بیماری کرونا یعنی 9 ماه پیش، موارد هفتگی ثبت شده توسط سازمان بهداشت جهانی بسیار آهسته رو به افزایش بوده است. در هفت روز منتهی به 20 سپتامبر (30 مرداد)، برای اولین بار مرز 2 میلیون نفر مبتلای جدید شکسته شد. در سراسر جهان کرونا همچنان درحال رکورد شکنی‌ است. در هند  آمار مبتلایان جدید به 90 هزار مورد در روز رسیده است. برخی از کشورهای اروپایی که فکر می کردند این بیماری را سرکوب کرده اند، در معرض موج دوم قرار دارند. در آمریکا شمار تلفات رسمی این هفته از 200 هزار نفر فراتر رفته است.

عوارض کرونا برای مبتلایان

این آمار و ارقام نشان دهنده رنج و عذاب بسیاری هستند. تقریباً 1 درصد از بازماندگان آسیب دیده از ویروس در طولانی مدت مشکلاتی مانند خستگی مزمن فلج کننده و ریه‌های زخمی دارند. زمستان در مناطق شمالی جهان مردم را مجبور به حضور در مکان‌های بسته خواهد کرد، جایی که بیماری بسیار راحت تر از هوای آزاد گسترش می یابد. آنفولانزای فصلی نیز می تواند بر دشواری‌های کرونا بیفزاید.

اما در میان این تاریکی، سه نکته را باید در خاطر داشته باشیم. این آمار حاوی خبرهای خوب و همچنین بد است. اول: درمان‌ها و داروها درحال حاضر باعث کاهش  قدرت کشندگی کووید-19 می شوند . دوم: به زودی واکسن‌ها و داروها جدید به اثرات مثبت این درمان‌ها می‌افزایند. سوم: جوامع امروزه ابزار کنترل بیماری را دارند. اما به گفته اکونومیست، مسئله دقیقاً همین‌جاست که با وجود داشتن ابزار برای جلوگیری از شیوع ویروس، دولت‌ها زیادی هنوز نمی‌تواند به‌درستی بر اوضاع نظارت کنند و این باید تغییر کند زیرا  کووید-19 ماه ها و احتمالاً سال‌ها جهان را تهدید خواهد بود.

خبر‌های خوب در درمان کرونا

 اکونومیست می نویسد، مدل‌سازی آن‌ها نشان می‌دهد که تعداد کل عفونت‌های واقعی از  نقطه اوج که بیش از 5 میلیون در روز در ماه مه بود پایین تر آمده، آزمایش اضافی یکی از دلایلی است که به نظر می رسد میزان کشندگی این بیماری در حال کاهش است. علاوه بر این، کشورهایی مانند هند ، با میانگین سنی 28 سال، مرگ کمتری متحمل می‌شوند، زیرا ویروس در جوانان اثر کشندگی کمتری دارد.

یکی از دلایل دیگر سقوط تلفات نیز به دلیل پیشرفت پزشکی است. پزشکان اکنون متوجه شده‌اند که اندام‌های دیگری به غیر از ریه ها مانند قلب و کلیه در معرض خطر هستند و علائم را زودتر از قبل درمان می‌کنند. در بخش‌های مراقبت ویژه انگلیس، 90 درصد بیماران در ابتدای شیوع تحت درمان با ونتیلاتور (دستگاه‌های تنفس مصنوعی)  بودند، در ژوئن فقط 30 درصد به این دستگاه‌ها نیاز داشتند. 

داروهای، از جمله دگزامتازون، یک استروئید ارزان قیمت، مرگ و میر در بیماران  جدی را 20-30 درصد کاهش می دهد و میزان مرگ و میر در اروپا 90 درصد کمتر از بهار است.پیشرفت بیشتری در انتظار است. آنتی بادی‌های مونوکلونال، ویروس را از کار می‌اندازند و ممکن است تا پایان سال در دسترس باشد. اگرچه  آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، گران هستند، اما می‌تواند برای کسانی که مبتلا شده‌اند یا افراد دارای بیماری زمینه ای و پر ریسک هستند مفید باشد. 

از بهترین شرایط ممکن احتمالی تا واقعیت

 اکونومیست اعتقاد دارد: با این حال در «بهترینِ جهان‌های ممکن» همه‌گیری تا سال 2021 همچنان بخشی از زندگی روزمره باقی خواهد ماند. حتی اگر واکسنی پیدا شود، هیچ کس انتظار ندارد که 100 درصد موثر باشد. حفاظت ممکن‌است در اشخاصی مانند افراد مسن که سیستم ایمنی بدن آنها کمتر پاسخگو است، موقتی یا ضعیف باشد. 

تولید و مدیریت میلیاردها دوز واکسن تا سال آینده به طول می‌انجامد و ممکن است درگیری بر سر این که چه کسانی اول به این واکسن‌ها دسترسی یابند بالا بگیرد، که درگیری بیشترین ضرر را به افرادی می‌زند که شدیداً به این واکسن‌ها احتیاج دارند. از طرفی دیگر نظرسنجی‌های چندین کشور نشان می‌دهد که یک چهارم بزرگ‌سالان (و نیمی از روس‌ها) از واکسیناسیون امتناع می‌کنند که این خود دلیل محتمل دیگری است، که باعث می‌شود بیماری ادامه یابد.

از این رو تا آنجا که می‌توان دید خط دفاعی در برابر کووید-19 آزمایش، فاصله اجتماعی و شفافیت دولت در مورد کرونا خواهد بود. هیچ رمز و رازی در مورد این موضوع وجود ندارد. به گفته اکونومیست، با این وجود  دولت ها در کشورهایی مانند آمریکا‌، انگلیس‌ و اسپانیا در کنار  اسرائیل بر اشتباهات فاجعه‌‌بار خود   پافشاری می کنند و اصرار دارند این اشتباهات را تکرار کنند.

یک مشکل میل به فرار از یک معامله بین تعطیلی برای زنده نگه داشتن مردم و یا باز ماندن برای ادامه زندگی اجتماعی و اقتصادی است. راست‌گرایان سوئد را جهت تعطیل نکردن اقتصاد خود تحسین می‌کنند. اما نرخ مرگ و میر سوئد 58.1 در هر 100 هزار نفر است و در فصل دوم  تولید ناخالص داخلی این کشور 8.3 درصد سقوط کرده است که از هر دو نظر نسبت به دانمارک ، فنلاند و نروژ بدتر است. چپ‌ها نیز نیوزیلند را ستایش می‌کند، که برای نجات جان مردم فوراً کشور را تعطیل کرد. در نیوزیلند نرخ فوت به ازای  هر 100 هزار نفر زیر یک نفر بوده اما در فصل دوم اقتصادی، تولید ناخالص ملی آن  12.2 درصد کاهش یافته است. در مقابل تایوان نسبت به نیوزیلند بازتر بود اما هم تعداد تلفات کمتری داشته و هم رشد تولید داخلی کمتر از یک و نیم درصد منقبض شده است زیرا تمرکز بر کانون شناسایی شیوع و ابتلا بود. در اسرائیل به دلیل اینکه کار دست سرویس اطلاعاتی افتاد موجب فرار شهروندان شد.

وقتی جهان با کووید-19 برخورد کرد، دولت‌ها غافلگیر شدند و ترمز اضطراری را کشیدند. امروز آنها چنین بهانه ای ندارند. اسپانیا با عجله به سوی عادی شدن‌، مراقبت خود را کنار گذاشت. در انگلیس اگرچه موارد از ماه ژوئیه در حال افزایش است، آزمایش‌گیری در انگلیس به درستی جواب نمی‌دهد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا که زمانی معتبرترین نهاد بهداشت عمومی در جهان بود‌، دچار اشتباهات‌، ضعف رهبری و مورد تحقیر رئیس جمهوری خود قرار گرفتند. رهبران اسرائیل با قرنطینه کامل و سپس بازگشای یک دفعه‌ای قربانی توهم و درگیری داخلی شدند. این شرایط بهتر می‌شود اما دولت‌ها باید از این سرگشتگی بیرون آیند.