چرا زنان از دیوارنگاره ولیعصر حذف شدند؟/ به دنبال ایجاد دو قطبی در تهران نیستیم!

به گزارش خبرنگار اقتصادنیوز ،مهدی عباسی عضو شورای شهر تهران و رییس کمیسیون معماری و شهرسازی  معتقد است نگاه مدیریت شهری به شهروندان نگاه خدمت است و به دنبال دو قطبی سازی در شهر نیست. او می گوید ایجاد دو قطبی های سنگین اجتماعی خطرات زیادی به دنبال دارد با او درباره دیوارنگار جدید خیابان ولیعصر که در آن باز هم زنان غیب شده اند ، جوانان سهم خواه در جبهه سیاسی نزدیک به مدیریت شهری و...گفتگوی کوتاهی انجام داده ایم که می خوانید :‌

چند روز پیش یکی از مدیران شهرداری پیامکی را منتشر کرده بود که نشان می داد یکی از دوستان صمیمی اش از او تقاضای حکم مشاوره و پروژه کرده و در انتها هم تهدید به افشاگری کرده بود ، شاید این پیامک طنزی باشد اما می توان این برداشت را هم داشت که برخی از چهره های  انقلابی  نزدیک به مدیریت  شهری کنونی به دنبال سهم خواهی هستند ...

به نطر من می توان در انتخاب مدیران در شهرداری تهران از جمله مدیران کلان ،میانی و... یکی از ملاک ها همین طلب و دنبال مسئولیت بودن باشد و هر کسی که چنین روحیه‌ای داشت، به نظر من از آن جریان انقلابی دور شده و با هر سابقه‌ای هم که باشد جزو جریان انقلابی نمی‌تواند تعریف شود مگر اینکه خودش و نگاه خودش را اصلاح کند.

 وظیفه نظارتی شورای شهر چه می شود ؟

من مطمئنم در شهرداری تهران به افراد سهم‌خواه و باج‌گیر فرصتی داده نخواهد شد. این را مطمئن هستم. چون اگر قرار بود بدهد، این پیامک  رسانه‌ای نمی شد ، زنگ می‌زند و می گفتند بیایید بنشینیم ببنیم ،چه کار باید کنیم. رسانه‌ای کردن این موضوع یعنی اینکه هم من نقطه‌ضعفی ندارم که تو بخواهید آن را افشا کنید  و هم اینکه قرار نیست باجی داده شود . متوجه منظورم هستید؟

 بله، ولی مطالبه بین جوانان انقلابی وجود دارد دیگر.

ببینید! آن فردی که این رفتار را از خودش انجام می‌دهد دیگر جوان انقلابی نیست. ما می‌گوییم انسان درستکار. وقتی آن فرد دچار خطایی شد که دیگر نمی‌شود گفت این انسان درستکار دچار خطا شد. می‌گوییم انسان خطاکار و او را با آن خطا می‌سنجند. پس ما وقتی از یک جوان انقلابی صحبت می‌کنیم، جوان انقلابی عاری از این رفتار است. اگر این رفتار را از خودش نشان داد، نمی‌شود به او جوان انقلابی اطلاق کرد. هر کسی می‌خواهد باشد و هر اسمی می‌خواهد باشد.

دوسه روز است که تصویر دیوار نگاره خیابان ولیعصر که با موضوع تولید ملی است و در آن زنان نادیده گرفته شده اند مورد انتقاد بسیاری از شهروندان تهران قرار گرفته است .

اشتباه بوده دیگر. اشتباه بوده و باید جبران کنند.

 جبرانش چیست؟ چون این نخستین باری نیست که چنین اشتباهی از سوی نهادی که مسئولیت این طرح ها را بر عهده دار رخ می دهد .

اگر واقعا چنین چیزی باشد. این نیاز به یک بررسی کارشناسی دارد. البته این طراحی و بیل بورد تهیه اش هزینه‌ی سنگینی داشته اما  اگر اثرش در جامعه جدی باشد و می تواند به قشر بانوان فعال در عرصه تولید لطمه زده و این طور برداشت شود که به این بانوان بی توجهی شود قطعا باید این تابلو  جا به جا شود اما در غیر این صورت بر اساس هزینه و فایزده نباید افراطی به این موضوع نگاه شود .

 این دیوارنگاره مربوط به شهرداری نیست اما در فضای عمومی شهر است وتصاویرش معمولا بازتاب زیادی در جامعه دارد چرا شهرداری نظارتی بر تصاویر منتشر شده ندارد زیرا بعد از انتشار انتقادها به شهرداری است .

مانعی ندارد. شهرداری هم می‌تواند نظارت کند.می‌توانیم یک فرآیندی تعریف کنیم که شهرداری تهران هم نظارت کند.

 خب چرا این فرایند تعریف نمی شود ؟

ببیبنید! الزاما نظارت شهرداری تهران به مفهوم جلوگیری از اشتباه نیست چون خود شهرداری تهران هم در نمادهایی که به کار می‌برد دنیایی از اشتباه است. ولی شهرداری تهران هم می‌تواند به عنوان یک عنصر موثر در خطاگیری باشد. اینجا اصلا مفهومش این نیست که چه کسی دارد نظارت می‌کند؛ بلکه مفهوم آن در اینجا یک شورای مشورتی است برای اینکه بهترین اثر به اکران عمومی دربیاید. ما دنبال این هستم و اصلا نمی‌گوییم چه کسی چه کاری را انجام می‌دهد. خود شهرداری تهران هم قطعا بسیاری از کارها را انجام داده که نیاز به اصلاح دارد .

هفته‌ پیش عده ای تابلوی کوچه پنجشیر   را سیاه کردند. چند وقت پیش  تر تابلوی خیابان  شجریان را عوض کردند.  به نظر می رسد یک عده گمان می کنند با توجه به رویکرد مدیریت شهری دست شان برای این مداخلات غیر قانونی باز تر شده است  نگاه مدیریت شهر جدید به این نوع اقدامات چیست ؟

   ما نباید به سمت ایجاد دوقطبی‌ها برویم. ممکن است شروع‌کننده‌ی این دوقطبی هم 4-5 نفر باشند. ما نباید به سمت دامن زدن دوقطبی‌ها برویم. ببینید! این سرزمین متعلق به همه‌ی ماست . مفاخر این سرزمین متعلق به همه‌ این ملت هستند. این سرزمین هم متعلق به آنهاست. یک واژه «جانم فدای ایران» داریم که این واژه یک شعار نیست. این یک باور است. اگر ما به این باور فکر کنیم، فرد فرد این سرزمین که در گوشه کنار این سرزمین نشسته و من و شما حتی اصلا نمی‌توانیم تصویر کنیم که این چند سال دارد، چطوری می‌خوابد، چطوری لباس می‌پوشد، جنسیت او چیست و مذهب او چیست. اگر این فکر بنیادین را در خودمان نهادینه کنیم، از اینها عبور می‌کنیم. آن می‌شود مثل کسی که متعلق به ماست. مثل جان ما است و پاره‌ی تن ما است. به خاطر همین، نگاه افراطی و دوقطبی‌سازی از هر طرف کمکی به آن چیزی که به نفع ایران است نمی‌شود. من هم به آن برخورد می‌گویم اشتباه بوده و ایجاد دوقطبی‌های سنگین اجتماعی می‌بینم. این را بزرگ‌ترین خطر می‌بینم.

از این جهت شما مطمئن باشید که ما تلاشمان بر انسجام شهروندان تهرانی،  ایجاد نگاه عادلانه و برابر به شهروندان، ایجاد نگاه خدمت‌گذاری در بدنه‌ی شهرداری تهران و مدیران شهرداری تهران است. ما همه‌ی شهروندان تهران و مفاخر این سرزمین را جزو سرمایه‌های کشور می‌دانیم.