جزئیات مهم از انتقال بیماری تب دنگی /دوره کمین بیماری چقدر است؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان ،امین بجدی متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیأت علمی گروه عفونی دانشکده پزشکی مشهد گفت: بیماری تب دنگی جزء ویروس‌های خونریزی دهنده بوده که از تزریق بندپایان حشره آئدس قابل انتقال است و عمدتاً مربوط به مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دنیاست، اما به دلیل تغییرات آب و هوایی و سفر‌های خارجی و مسافرت‌های بین‌اللملی به دلایل مختلف سایر به مناطق دنیا گسترش یافته است.
او افزود: در شبه قاره هند کشور‌های آسیای جنوب شرقی همچون کامبوج، فیلیپن، مالزی و ویتنام کشور‌های است که این بیماری شیوع بیشتری دارد و سال‌های اخیر در کشور‌های یا همسایه از جمله پاکستان تب دنگی گزارش شده است و به تازگی نیز گزارش این بیماری از سوی کشور امارات اعلام شده است.
متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیأت علمی گروه عفونی دانشکده پزشکی مشهد با بیان اینکه سالانه در سطح جهان سالانه بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیون مورد بیماری تب دنگی اتفاق می‌اُفتد، ادامه داد: این بیماری مهمی در دنیا بوده که حدود ۵۰۰ هزار مورد شدید و ۲۰ هزار مورد مرگ و میر دارد و نباید از کنار آن به سادگی گذشت.
بجدی بیان کرد: بیماری تب دنگی از طریق نیش پشه آئوس منتقل می‌شود و انتقال انسان به انسان ندارد، اما در موارد نادر ممکن است که از مادر باردار به جنین منتقل بشود، این بیماری در مناطق آندمیک شایع و بومی بوده و طبق آمار‌های اعلامی در برخی از استان‌های کشور مثل گیلان و مناطق جنوبی و گرمسیر کشور پشه آئدس دیده شده، اما در خراسان رضوی مورد مثبت و مشکوک مستقیم مشاهده نشده و موارد گزارش شده در خصوص بیماری تب دنگی در این استان هم مربوط به کسانی بوده سفر خارج از کشور داشته‌اند.
او با اشاره به اینکه در شهر مشهد ۲ مورد بستری در بیمارستان امام رضا (ع) داشتیم که هر دوی آنها به کشور امارات سفر کرده بودند، تصریح کرد: این بیماری به سرعت در مناطق معتدل و سردسیر کشور در حال گسترش است و پشه آئدس در ۲ نوع آئدس اجپتی و آئدس آلبوپیکتوس بوده که نوع دومی آن در مناطق سردسیر و معتدل قابل گسترش است و در این خصوص باید اشاره کنیم که سفر‌های بین‌المللی و تغییرات اقلیمی در گسترش یافتن این بیماری بسیار مهم هستند.
متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیأت علمی گروه عفونی دانشکده پزشکی مشهد با ذکر این نکته که علائم بالینی تب دنگی شیب شدید دارد و برخی از افراد ممکن است که بدون علائم بالینی باشند، تأکید کرد: از نظر ویروس شناسی تب دنگی در ۴ نوع است و اگر فردی مبتلای به هر کدام از این انواع شود معمولاً نسبت به آن نوع ایمن می‌شود، حتی ممکن است که مبتلای به سایر انواع آن شود و عفونت بدون علامت تا علامت خفیف و یا شدید هم داشته باشد.
بجدی اظهار کرد: معمولاً دوره کومون بیماری تب دنگی ۲ هفته دوره بوده و علائم کلاسیک این بیماری هم شامل تب و لرز شدید، درد پشت چشم، سردرد شدید، مشکلات گوارشی، حالت تهوع و استفراغ بوده است.
او افزود: بسیاری از بیماران در سطح خفیف یا کم علامت بهبود می‌یابند، اما برخی دیگر از این گروه از بیماران علائم هشدار دهنده داشته و در نهایت ممکن است وارد مرحله شدید این بیماری شوند.
متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیأت علمی گروه عفونی دانشکده پزشکی مشهد ادامه داد: کسانی که در بیرون از منزل فعالیت دارند ممکن است که بیشتر از دیگران در معرض خطر به ابتلای به بیماری تب دنگی باشند، اما در حال حاضر گروه پرخطر مشخصی مشاهده نشده است.
بجدی با اشاره به اینکه در مرحله شدید بیماری فرد وارد فاز شوک شده و اًفت فشارخون پیدا می‌کند، بیان کرد: این وضعیت موجب اختلال در خون رسانی به ارگان‌های حیاتی مثل مغز، کبد و کلیه می‌شود و فرد مبتلا به مشکلات کلیوی و آنسفالوپاتی دچار می‌شود و در فاز شدید هم مشکلات انعقادی اُفت پلاکت ایجاد شده و باعث خونریزی‌های شدید می‌شود.
او با بیان اینکه در مناطقی که تب دنگی شیوع بیشتری دارد موارد خفیف به شکل سرپایی درمان می‌شوند و تنها افراد دارای علائم هشدار دهنده بستری می‌شوند، تصریح کرد: با توجه به اینکه این بیماری جزء بیماری‌های خاص است از طریق مراکز بهداشت با اندازه‌گیری آنتی بادی و آنتی ژن ویروس قابل بررسی است؛ همچنین از طریق انجام تست پی سی آر هم بررسی می‌شود، چون که یک ویروس است و درمان ضدویروسی خاص برای آن وجود ندارد و عمدتاً درمان‌ها به صورت حمایتی و نگهدارنده بوده و بهترین راه حفظ حجم داخل عروقی بیمار است.
متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیأت علمی گروه عفونی دانشکده پزشکی مشهد تاکید کرد: در مبتلایان به تب دنگی سرم تراپی انجام می‌شود و از میان مبتلایان به این بیماری بین ۲ تا ۳ درصد آنها منجر به مرگ و میر می‌شود و طبق آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تاکنون ۱۲۲ مورد در کشور گزارش شده، اما نگرانی از این جهت است که این بیماری بومی منطقه شده و با توجه به سفر‌های داخلی و خارجی منتشر شود و بار کاری زیادی را به حوزه سلامت تحمیل کند.
بجدی اظهار کرد: بیماران با علائم مشکوک باید بلافاصله به مراکز بهداشتی جهت مراقبت و درمان‌های حمایتی مراجعه کنند، این افراد نباید از دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی از جمله پروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و ایندومتاسین استفاده کنند، برای کاهش درد در این بیماران استامینوفن توصیه می‌شود.
او افزود: رکن مهم پیشگیری از بیماری‌های ویروسی واکسن است، اما در موضوع تب دنگی هنوز در مرحله تحقیقاتی و اولیه بوده و گرچه اندونزی و آمریکا چند نوع واکسن را تأیید کرده‌اند، اما هنوز استفاده گسترده‌ای از آن نمی‌شود، زیرا میزان اثربخشی آن و اینکه جلوی موارد شدید بیماری را بگیرد یا نه، هنوز در مرحله تحقیقات است.
متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیأت علمی گروه عفونی دانشکده پزشکی مشهد ادامه داد: با توجه به اینکه انتقال تب دنگی از طریق پشه آئودس است بهترین راه پیشگیری کنترل ناقل بیماری است و محل‌ها و مناطقی همچون مناطق گرمسیری، مرداب‌ها و آب‌های راکد روستا‌هایی که در مناطق آبی آنها سرباز بوده ناقل بیماری هستند.
بجدی بیان کرد: ارتفاع پرواز این پشه کم است و می‌تواند در طول روز گزش صورت گیرد و لذا بهترین راه پیشگیری از این بیماری کنترل ناقل بیماری بوده به افرادی به این مناطق می‌روند توصیه می‌شود که ترجیحاً از لباس‌های آستین بلند و شلوار‌های بلند و کلاه استفاده نمایند، ضمن اینکه توصیه می‌شود که در زمان خوابیدن در فضای باز نیز از پشه بند استفاده کرده و به پنجره‌ها هم توری نصب شود.
