پشت پرده توافق صلح در لبنان؛ اتحاد شاهین‌های آمریکایی و اسرائیلی علیه بایدن؟
به گزارش اقتصادنیوز، نشنال اینترست با انتشار یادداشتی به نقل از سه مقام سابق و فعلی اسرائیل مدعی شد، یکی از دستیاران نزدیک بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، اوایل ماه جاری به دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب گفت که اسرائیل برای تکمیل توافق آتش بس در لبنان به عنوان "هدیه" عجله دارد. این خبر ادعایی در حالی رسانه‌ای شد که ترامپ برای بازگشت به کاخ سفید آماده می‌شود. منبع این خبر ادعایی می‌تواند ران درمر، وزیر امور استراتژیک اسرائیل باشد که در سفر اخیر به ایالات متحده، قبل از دیدار با مقامات دولت بایدن در واشنگتن، ابتدا به مارآلاگو سفر داشت.
نتانیاهو نیز دو هفته پیش اعلام کرد که در چند روز گذشته سه بار با ترامپ رایزنی داشته است. همزمان اسرائیل زیو، مقام ارشد سابق دفاعی اسرائیل با تماس‌های مستمر در نهادهای امنیتی، درباره توافق قریب‌الوقوع گفت: «این توافقی بود که نتانیاهو منتظر بود تا به ترامپ هدیه بدهد».
اتحاد شاهین‌ها علیه بایدن
نشنال اینترست در ادامه یادداشت ادعایی‌اش آورد، توافق بر سر زمان آتش‌بس لبنان آخرین معامله برای اتحادی است که به اتحادی عمیقاً ریشه‌دار بین حزب جمهوری‌خواه به رهبری ترامپ و راست افراطی اسرائیل تبدیل شده است -جبهه‌ای که این روزها تمام قدرت سیاسی مهم در اسرائیل را در اختیار دارد.- این معامله پس از انتخابات ایالات متحده انجام شد و نشان داد که نتانیاهو در طول یکسال جنگ چگونه با پیروی از سیاست عدم تمکین تلاش داشت تا بایدن را تحقیر کند؛ گزاره‌ای که به طور قطع به کمپین ریاست جمهوری کامالا هریس، معاون رئیس جمهور و نامزد حزب دموکرات آسیبی جدی وارد کرد.
به ادعای نشنال اینترست، پویایی این نوع اتحاد سیاسی فراملی روشن است. رئیس جمهور ایالات متحده که آشکارا طرفدار یک بازیگر خارجی است، به آن رژیم انگیزه می‌دهد تا از تلاش‌های همان رئیس جمهور برای انتخاب مجدد حمایت کند. این حمایت، به نوبه خود، به رئیس جمهور انگیزه بیشتری می‌دهد تا لطف بیشتری به رژیم داشته باشد.
ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری‌اش، در ازای حمایت سیاسی «بی بی»، لطف‌های متعددی به کابینه نتانیاهو کرد. از نظر ترامپ، این امتیازها در درجه اول راهی برای به دست آوردن آرای مسیحیان انجیلی است که به بخش عمده‌ای از پایگاه سیاسی او تبدیل شده و به دلایل ادعایی که امید به بازگشت مسیح در آن تعریف شده است، از توسعه طلبی اسرائیل حمایت می‌کنند.
وقتی ترامپ اجماع بین‌المللی را زیر پا گذاشت و سفارت آمریکا را به بیت‌المقدس منتقل کرد، مدعی شد که این کار را «برای انجیلی‌ها» انجام داده است. انتصاب‌های زودهنگام ترامپ برای دور دوم ریاست جمهوری‌اش نشان می‌دهد که او قصد دارد همین مسیر را ادامه دهد. او یکی از انجیلی‌ها را به عنوان سفیر آمریکا در اسرائیل انتخاب کرد؛ فرماندار سابق آرکانزاس، مایک هاکبی، یک کشیش باپتیست منصوب شده که مدعی است «در واقع چیزی به نام فلسطینی وجود ندارد» او حامی الحاق کرانه باختری به اسرائیل است. انتخاب پیت هگزث، انجیلی دیگری برای تصدی وزارت دفاع؛ نشانی گویا از رویکرد ترامپ است.
هدیه پرهزینه ترامپ به « بی بی»
توافق ترامپ و نتانیاهو برای به تعویق انداختن آتش‌بس در لبنان تا زمانی که ترامپ دوباره وارد قدرت شود، خاطرات چنین تقلب‌هایی توسط نامزدهای ریاست‌جمهوری آمریکا یا کمپین‌های انتخاباتی‌شان را در ذهن تداعی می‌کند. یکی از این نمونه‌ها نفوذ ریچارد نیکسون بر نگوین ون تیو، رئیس جمهور ویتنام جنوبی بود تا از توافق صلح احتمالی که ممکن بود قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 1968 به جنگ ویتنام پایان دهد، مخالفت کند، در این دور از رقابت‌های ریاست جمهوری نیکسون رویاروی هیوبرت هامفری قرار داشت. از جمله هزینه‌های احترام ترامپ به اسرائیل کشتار فلسطینیان در نوار غزه است. هزینه بیشتر رویکرد او نسبت به فلسطین است که با انتصاب چهره‌هایی مانند هاکبی و هگزث ترسیم شده و به واسطه‌اش منافع ملی منافع ملی بخشی از سیاست خارجی ایالات متحده را هدایت خواهد کرد.
بررسی احتمالی چنین معاملاتی بین یک نامزد یا حزب سیاسی ایالات متحده و یک رژیم خارجی، احتمال شکست حزب مقابل در انتخابات بعدی است. در عمل، این ابتکار عمل پرهزینه چک سفیدی ارائه نکرده است. در ارتباط با پرونده اسرائیل، بایدن می‌توانست با محدود کردن صادرات تسلیحات ایالات متحده به اسرائیل این الگو را بشکند، اما این کار را انجام نداد، حتی پس از اینکه اسرائیل نتوانست خواسته‌های دولت بایدن در مورد کمک‌های بشردوستانه به غزه را برآورده کند. بی‌میلی نسبت به استفاده از اهرم ایالات متحده و در عوض به کارگیری استراتژی در آغوش گرفتن خرس در قبال نتانیاهو هم یک شکست سیاسی برای بایدن و برای هریس و فراتر از آن حزب دموکرات رقم زد.
رویکرد بایدن موجب شد تا نتانیاهو به این باور برسد که ایالات متحده برای هر کاری که او در غزه، لبنان یا جاهای دیگر انجام دهد، صرف نظر از اینکه چقدر خون ریخته شود، محدودیتی تعریف نخواهد کرد. یکی از احزاب بزرگ آمریکایی هرچه می‌خواهد به او داده و طرف دیگر در هر موضوعی که اسرائیل را درگیر می‌کند، مخالفتی نکرده است.
یک کابینه اسرائیلی که شرطی شده ممکن است به گونه‌ای رفتار کند که حتی برای دور دوم ریاست ترامپ نیز مشکل ساز شود. در این زمینه، ترامپ باید تجربه نیکسون با تیو در طول جنگ ویتنام را بررسی کند. نیکسون به دلیل ممانعت از توافق صلح در زمانی که یک دولت دموکرات بر سر کار بود، مدیون تیو بود. تیو که احساس قدرت می کرد، سیاست های سال 1968 خود را در اواخر سال 1972 تکرار کرد، زمانی که در مسیر مذاکرات صلح کارشکنی کرد، مذاکراتی که دولت نیکسون روی آن شرط بسته بود.
در آن بازه زمانی تیو خواسته‌های جدیدی را مطرح کرد که باعث شد ویتنام شمالی امتیازات قبلی را پس گرفته و زمینه را برای شکست رایزنی‌ها هموار کند. این جنگ تا اواخر ژانویه سال بعد ادامه یافت و پس از آن حمله B-52 معروف به بمباران کریسمس اتفاق افتاد، رویدادی که برای تحت فشار قرار دادن تیو و ویتنام شمالی مورد استفاده قرار گرفت.
