رشد 38 درصدی درآمد خانوار شهری

به گزارش اقتصادنیوز، آمار های منتشر شده توسط مرکز آمار نشان می دهد که در سال 99 متوسط درآمد خانوار شهری به نزدیکی 75 میلیون تومان رسیده است. این رقم برای خانوار های ساکن در روستا ها حدود 42 میلیون تومان برآورد شده است. بر این اساس در سال 99 درآمد شهرنشینان به طور متوسط 77 درصد بیشتر از روستائیان بوده است.

در بین سبد هزینه ای خانوار مناطق شهری، بیشترین سهم مربوط به هزینه های مسکن و سوخت است. اما در مناطق روستایی اوضاع به همین منوال نبوده و هزینه های خوراکی بیشترین سهم در سبد هزینه ای را دارد. همچنین هزینه های مربوط به «تفریحات، سرگرمی و فعالیت های فرهنگی» در سبد هزینه ای خانوار شهری و روستایی به ترتیب تنها 3 درصد و 1 درصد برآورد شده است.

رشد 38 درصدی درآمد خانوار شهری

متوسط درآمد سالانه خانوار شهری در سال 99 حدود 74 میلیون و 647 هزار تومان به ثبت رسیده است. همین شاخص در سال 98 در عدد 54 میلیون و 100 هزار تومان قرار داشت، بر این اساس متوسط درآمد سالانه خانوار شهری در سال 99 نسبت به سال 98، 38 درصد رشد داشته است. این درصد رشد در 5 سال گذشته بی سابقه بوده است. می توان بیان کرد که درصد رشد متوسط درآمد سالانه در سال های گذشته کاملا صعودی بوده است. به طوری که این شاخص از 13 درصد در سال 94 به عدد 38 درصد رسیده است.

متوسط درآمد یک خانواده شهری در سال 94 نزدیک به 28 میلیون تومان بوده است و همانگونه که گفته شد این رقم در سال گذشته به بالغ بر 74 میلیون تومان رسیده است. با توجه به اینکه در 3 سال گذشته رشد اقتصادی کشور منفی و صفر بوده است، اصلی ترین دلیل افزایش در درآمد خانوار شهری در طول 5 سال گذشته نرخ تورم بالا بوده است.

افزایش بالغ بر 30 درصدی هزینه ها

متوسط هزینه سالانه یک خانواده شهری در سال 98 حدود 47 میلیون و 437 هزار تومان برآورد شده است، این عدد در سال گذشته به 62 میلیون 139 هزار تومان رسیده است. بر این مبنا می توان گفت که متوسط هزینه سالانه خانوار شهری در سال 99 نسبت به سال 98، 31 درصد رشد داشته است. به مانند درآمد، رشد متوسط هزینه به ثبت رسیده در سال گذشته، در 5 سال گذشته بی سابقه بوده است. همچنین روند رشد این شاخص در سال های گذشته کاملا صعودی و رو به رشد بوده است.

هزینه سالانه یک خانواده ساکن در مناطق شهری به طور متوسط در سال 94 حدود 26 میلیون تومان به ثبت رسیده است. می توان بیان کرد در طول 5 سال گذشته هزینه های زندگی در شهر ها، حدود 36 میلیون تومان افزایش داشته است. این امر همان گونه که گفته شد بیانگر تورم های شدید در اقتصاد ایران است.

هزینه های خوراکی در مناطق شهری

به طور متوسط هر خانواده شهری در سال 98 حدود 11 میلیون و 752 هزار تومان صرف هزینه های خوراکی کرده است. این رقم در سال گذشته به 16 میلیون و 109 هزار تومان رسیده است، به بیان دیگر متوسط هزینه سالانه خانوار شهری در مورد اقلام خوراکی در سال 99 نسبت به سال 98، 37.1 درصد رشد داشته است.

در سطور بالاتر گفته شد که هزینه متوسط خانوار شهری در سال 99 حدود 31 درصد رشد داشته است. از رشد بالاتر هزینه های خوراکی نسبت به هزینه های کل در سال گذشته می توان نتیجه گرفت که تورم اقلام خوراکی در سال 99 نسبت به سایر اقلام بالاتر بوده است و فشار هزینه ای بیشتری را بر خانواده های شهر نشین وارد کرده است.

بالاترین و پایین ترین سهم هزینه ای

بیشترین سهم در سبد هزینه ای خانوار شهری در سال 99، مربوط به هزینه های مسکن و سوخت می شود. سهم این هزینه ها در کل هزینه های یک خانواده شهر نشین به طور متوسط 37 درصد بوده است. هزینه های مربوط به «پوشاک و کفش» و «تفریحات و خدمات فرهنگی» نیز هر کدام با سهم 3 درصدی از هزینه کل، کمترین سهم را در سبد هزینه ای خانوار شهری در سال 99 داشته اند.

درآمد روستاییان به طور متوسط چقدر است؟

درآمد یک خانواده ساکن در مناطق روستایی به طور متوسط در سال گذشته 42 میلیون و 47 هزار تومان بوده است. این شاخص نسبت به سال 98، 41.6 درصد افزایش داشته است. این درصد رشد درآمد سالانه برای روستاییان در سال 99، در 5 سال گذشته بی سابقه بوده است. همچنین بررسی آمار ها نشان می دهد که درآمد یک خانواده روستایی به طور متوسط از سال 94 تا پایان سال گذشته، 26 میلیون تومان افزایش داشته است.

در سطور بالاتر بیان شد که درآمد یک خانواده شهری به طور متوسط در سال 99 بالغ بر 74 میلیون تومان به ثبت رسیده است. با توجه به درآمد خانوار روستایی در سال گذشته می توان گفت که درآمد یک خانوده شهری به طور متوسط 77 درصد بیشتر از یک خانواده روستایی است.

افزایش 30 درصدی هزینه در روستا ها

متوسط هزینه سالانه خانوار روستایی از 26 میلیون و 100 هزار تومان در سال 98 به 34 میلیون و 67 هزار تومان در سال 99 رسیده است. به بیان دیگر هزینه ها در مناطق روستایی به طور متوسط در سال گذشته نسبت به سال 98، 30.5 درصد رشد داشته است. به مانند درآمد ها، رشد هزینه ها در سال 99 نیز در 5 سال گذشته بی سابقه بوده است. متوسط هزینه زندگی در مناطق روستایی کشور در 5 سال گذشته، 2.3 برابر شده است.

هزینه خوراکی در مناطق روستایی

به طور متوسط هزینه خوراکی سالانه خانوار روستایی در سال 98، 10 میلیون و 266 هزار تومان بوده است. این رقم با 32.9 درصد رشد به 13 میلیون و 644 هزار تومان در سال 99 رسیده است. نکته جالب اینجاست که به طور کلی خانوار شهری و روستایی در هزینه و درآمد کل سالیانه اختلاف زیادی با هم دارند، اما در مورد هزینه خوراکی اینطور نیست. به بیان دیگر یک خانواده شهری تنها حدود 2.5 میلیون تومان به طور متوسط بیشتر از یک خانواده روستایی در سال 99 هزینه بابت اقلام خوراکی صرف کرده است.

بیشترین سهم در سبد هزینه ای روستاییان

بر خلاف مناطق شهری که بخش مسکن بیشترین سهم را سبد هزینه ای دارد، در مناطق روستایی این طور نیست و هزینه های مربوط به مسکن تنها 19 درصد از هزینه کل را در بر می گیرد. بیشترین سهم در سبد هزینه یک خانواده ساکن روستا در سال 99 مربوط به هزینه های خوراکی است، سهم این بخش حدود 40 درصد برآورد می شود. همچنین در روند بررسی ها این نکته تلخ نیز به چشم می خورد، خانواده های ساکن روستا های کشور در سال 99 تنها یک درصد از هزینه های خود را توانسته اند صرف تفریحات و فعالیت های فرهنگی کنند. سهم پایین هزینه های تفریحی و فرهنگی از هزینه های کل ناشی از پایین بودن کشش درآمدی در کشور است.

زندگی در روستا یا شهر؟

سوالی که ممکن است مطرح شود اینجاست که، با وجود اینکه متوسط درآمد در مناطق شهری بسیار بالاتر از متوسط درآمد در روستا ها است، آیا خانوار شهری در واقعیت اوضاع بهتری دارند؟

درست است که درآمد در مناطق شهری بیشتر از مناطق روستایی است، اما به همان اندازه هزینه ها نیز بالاتر است. بررسی ها نشان می دهد که درآمد شهر نشینان به طور متوسط 77 درصد بیشتر از درآمد روستاییان در سال 99 بوده است. این در حالیست که هزینه ها در مناطق شهری به طور متوسط 82 درصد بیشتر از مناطق روستایی در سال 99 برآورد شده است. این امر بیانگر این است که علی رغم درآمد بالا در مناطق شهری، فشار هزینه ای نیز برای شهر نشینان بسیار بالا است. به بیان دیگر شرایط در روستا از نظر فشار هزینه ای نسبت به شهر ها بهتر است. لازم به ذکر است که این گزاره به معنی رفاه بیشتر در مناطق روستایی نیست.