بلای بزرگ بر جان مستاجران!
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از گسترش نیوز، لازمه آغاز زندگی متأهلی و مستقل شدن حداقل داشتن مسکن است. امروزه تهیه خانه یکی از معضلات افراد جامعه خصوصاً جوانان است. خرید مسکن در این شرایط اقتصادی بیشتر شبیه رویا شده و افراد را سوق به تهیه اجاره مسکن نسبت به بودجه خود می‌کنند.
با توجه به شرایط موجود و درآمد کم، افراد ترجیح می‌دهند کمتر اجاره پرداخت کنند و بیشتر پول را به صورت رهن به صاحب‌خانه بدهند، از طرفی صاحب‌خانه‌ها تمایل به گرفتن اجاره بیشتر دارند اما افرادی هم هستند که خانه خود را با مبلغ بالا رهن می‌دهند به این صورت بازی ۲ سر برد برای مستأجر و صاحب‌خانه می شود چرا که در پایان سال مستأجر تمام پول خود را از صاحب‌خانه دریافت می‌کند.
عرضه ۲۱ هزار خودروی چانگان و کیا در بورس کالا
با جستجویی در فایل‌های اجاره مسکن یا بررسی فروش سایت‌های اینترنتی مشاهده می شود با توجه به تورم شدید در بازار معاملات اجاره مسکن، صاحب خانه‌ها به سمت حذف یا کم کردن ودیعه مسکن رفته و به جای آن دریافت اجاره به گزینه اصلی صاحب‌خانه‌ها تبدیل شده است.
قانونی که در حال از بین رفتن است
قیمت رهن کامل یک واحد مسکونی معمولاً تابعی از قیمت کل آن واحد است و با فرمول مشخصی تعیین می‌شود. به‌طور مثال، رهن یک واحد در برخی مناطق یک‌ششم و در برخی دیگر از موارد یک‌چهارم قیمت کل واحد مسکونی برآورد می‌شود. اگر یک واحد مسکونی ۴ میلیارد تومان قیمت داشته باشد؛ رهن کامل این خانه، حدود ۶۵۰ میلیون تومان تعیین می‌شود. عرف بازار این است که نیمی از این مبلغ به‌عنوان ودیعه دریافت می‌شود و نیم دیگر با فرمول خاصی تبدیل به اجاره می‌شود. این فرمول بدین صورت است که هر یک میلیون، تبدیل به ۳۰ هزار تومان اجاره می‌شود. این رقم پول نقدی است که صاحب‌خانه از مستأجر بابت کرایه واحد مسکونی دریافت می‌کند.
چند سالی که به دلیل تورم و فشار اقتصادی که به مردم وارد شده است، شاهد دریافت اجاره های عجیب‌وغریب از سوی صاحب‌خانه‌ها در بازار هستیم. این افراد از هیچ فرمولی تبعیت نمی‌کنند به طوری که قیمت های پیشنهادی کاملاً سلیقه‌ای شده است.
به عنوان نمونه آپارتمان ۱۱۵ متری در فرمانیه با ۳۵۰ میلیون ودیعه و ۳۰ میلیون اجاره ماهیانه در سایت های فروش اینترنتی آگهی شده است و آپارتمان دیگری در محله میرداماد با ودیعه رایگان و اجاره ماهانه ۲۵ میلیون تومان در پلتفرم‌های آنلاین به ثبت رسیده است.
به تازگی مرکز آمار ایران متوسط قیمت خانه در تهران را بیش از ۵۰ میلیون تومان محاسبه کرده است، تورم اجاره‌بها نیز در یک سال گذشته همسو با این ۲ شاخص، ۴۱.۳ درصد رشد داشته است.
بلایی بزرگ بر جان خانواده‌ها
تحولات اخیر باعث شده است، مستأجران در هر منطقه‌ای که هستند به یک یا چند منطقه پایین‌تر خود نقل مکان کنند. در چند سال گذشته بسیاری از افراد به حاشیه شهر به خصوص پرند و پردیس مهاجرت کرده‌اند. بسیاری از افراد هم هستند که چاره‌ای جز تنها زندگی کردن ندارند و به اجبار خانواده خود را به شهرهای کوچک‌تر برای زندگی می‌فرستند و به لحاظ اجتماعی این قیمت‌های نجومی در بخش اجاره مسکن و فرآیند شهرنشینی یک بلای بزرگ برای برخی خانواده‌ها محسوب می‌شود. آن‌گونه که میزان تورم نشان می‌دهد متأسفانه پیش‌بینی افت قیمتی در بازار اجاره نمی‌توان داشت و باز هم روند رشد در بازار اجاره بیشتر خواهد شد و میزان اجاره‌نشین‌های بالقوه که از عهده اجاره مسکن در تهران بربیایند هر روز کمتر و کمتر می‌شود و این هجرت به سمت مناطق پایین شهر و شهرهای کوچک‌تر بیشتر می‌شود و افراد هم هر روز فقیرتر از دیروز خواهند شد و پس‌اندازهایشان تمام می‌شود و دیگر قادر نخواهند بود، نیازهای ضروری خود را برطرف کنند. در ادامه به توضیح انواع اجاره مسکن پرداخته ایم.
گام اول: رهن کامل منازل مسکونی
رهن کامل منزل به میزان سال ساخت خانه بستگی دارد. اگر خانه نوساز باشد قیمت رهن کامل خانه معادل یک چهارم قیمت کل خانه و اگر سال ساخت آن منزل بالا باشد، مقدار رهن کامل معادل با یک ششم قیمت کل خانه است.
دومین گام: دریافت مبلغی از مستأجر به عنوان ودیعه
مالک خانه یک مبلغی را از مستأجر به عنوان ودیعه و همین طور مبلغی را ماهیانه به عنوان اجاره خانه از آن دریافت می کند. در این روش نیز میزان اجاره خانه و میزان ودیعه با توجه به نظر مالک خانه متفاوت است اما امکاناتی همچون پارکینگ، آسانسور، متراژ خانه و منطقه واقع در آن بر قیمت متراژ منازل تأثیرگذار است.
سومین گام: اجاره منزل به صورت استیجاری
اجاره منازل به این صورت استیجاری است که در این روش اجاره خانه بدون پیش پرداخت صورت می گیرد. با این روش مستأجر نیاز نیست مبلغی را به‌عنوان ودیعه به مالک بدهد بلکه باید به صورت ماهیانه مبلغ بالایی را برای اجاره خانه به مالک بدهد.
در این روش برعکس ۲ روش قبل، در آخر سال مبلغی به عنوان ودیعه به مستأجر داده نمی‌شود. همین طور روش آخر یک عیب و بدی بزرگ دارد و آن هم این است، در صورتی که مستأجر اجاره خود را پرداخت نکند مالک ودیعه ای دریافت نکرده که مبلغ اجاره خانه را از آن کم کند و همچنین بزرگ ترین مزایا در این مدل برای مستأجر می تواند مبلغ ودیعه باشد که آن را برای خود در جای دیگری سرمایه گذاری کند.
شاید اگر دولت به وعده ساخت سالی ۱ میلیون مسکن عمل کند کمی از التهابات این بازار کم می شود و رویای خانه‌دار شدن برای افراد کم درآمد هم محقق می‌شود. اما فعلاً در حد حرف باقی مانده و عمل مخصوصی صورت نگرفته است. مسکن جزء اولین ضروریات نیاز بشر است که باید برطرف شود اما با قیمت های این‌چنینی جوانان خرید خانه را در خواب می‌بینند.
