مغازه‌‌‌های مجانی در تهران
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از دنیای اقتصاد، این روز‌ها با شکل جدیدی از سدمعبر در معابر شهر تهران مواجه هستیم، تا پیش از این بساط دستفروش‌ها و وانتی‌ها موجب ایجاد مزاحمت برای شهروندان می‌شد، اما حالا با مدل شکیل‌تر سد معبر توسط اغذیه فروشی‌ها و رستوران‌ها مواجه هستیم به‌گونه‌ای که تردد آسان شهروندان در پیاده رو‌ها را به علت چیدن میز و صندلی‌های مختلف مختل کرده‌اند.
به گزارش دنیای اقتصاد؛ مسعود رنجبریان، مدیرعامل شرکت شهربان و حریم بان در مورد وضعیت رفع سدمعبر صنفی با تاکید براینکه فعالیت‌ها در شرکت شهربان در سه حوزه شهر، حریم و انضباط شهری یا سد معبر پوشش داده می‌شود، گفت: یکی از سرفصل‌های مربوط به فعالیت ما، مربوط به سد معبر صنفی می‌شود، یعنی کسانی که مغازه‌ای یا ملکی دارند که می‌تواند مربوط به صنف خوراکی، میوه و تره بار یا فروش لوازم خانگی باشد؛ مثلا فردی مغازه دارد و طبق قانون فروشنده می‌تواند لوازم خود را تا بیرون از مغازه برای عرضه در معرض فروش قرار دهد؛ اما متاسفانه یکی از معضلات و بیشترین تعداد سد معبر در شهر تهران سد معبر صنفی است و شاید یکی از بارزترین آن‌ها هم رستوران‌ها و اغذیه فروشی‌ها هستند که میز و صندلی هایشان را در معرض معبر عمومی یا پیاده رو عمومی قرار می‌دهند و از آن طریق کسب‌و‌کار می‌کنند.
وی با بیان اینکه اکنون هزینه تجاری در شهر تهران مخصوصا بر خیابان، قیمت‌های بسیار بالایی دارد، گفت: حالا فردی مغازه‌اش ۲۰ متر است و به خود اجازه می‌دهد که ۲۰ متر را هم از فضای پیاده‌رو اشغال کند در حالی که معبر و پیاده رو عمومی باید در اختیار مردم باشد که بتوانند در آن به راحتی تردد کنند، اما این مشاغل سد معبر می‌کنند.
رنجبریان ادامه داد: این سد معبر در حالی است که در برخی موارد، یک پیاده رو یک متر و نیمی یا دو متری هست که کاسب می‌آید کل آن فضا را می‌گیرد و مردم دیگر نمی‌توانند تردد کنند. به عنوان مثال خیابان ستارخان یکی از محدوده‌هایی است که در آن اغذیه‌فروشی، آبمیوه‌فروشی و بستنی‌فروشی‌های زیادی فعال هستند و به‌رغم اینکه بعضا پیاده رو‌های آن خیابان ۴ متر هم عرض دارد، اما فعالیت اشغال عرض خیابان توسط کسبه، موجب نارضایتی مردم شده و در تماس با سامانه ۱۳۷ شکایت خود را ثبت می‌کنند و حرفشان نیز درست است، چرا که شهروندان نمی‌توانند همراه با خانواده در معبر عمومی تردد کنند.
وی ادامه داد: برهمین اساس، شهرداری با همکاری فراجا، طرح ضربتی را شروع کرد و حدود دو هفته بیشتر افرادی را که سد معبر کرده بودند و منظر شهری و رفت و آمد و تردد را به هم ریخته بودند جمع آوری کرد، در حین جمع آوری خود کاسب‌ها نیز سریع جمع می‌کردند یا دوستانمان اسباب سد معبر را جمع می‌کردند و تحویل انبار ناحیه مربوطه می‌دادند. از مشکلات ما در این طرح این بود که اگرچه جمع آوری کردیم و تحویل انبار دادیم، ولی شاید پیش‌بینی هایمان درست نبود چراکه در نحوه مواجهه با افراد متخلف رویه یکسانی نداشتیم و هر کدام از نواحی ۱۲۴گانه به یک صورت خاص عمل نکرده و متاسفانه بسیاری از این افراد که تعهد درستی از آن‌ها گرفته نشده است بازگشتند و همان روال قبلی خود را ادامه داده اند.
از این رو اجرای طرح را متوقف کردیم تا اول چارچوب آن را درست کنیم؛ هرچند به عنوان شرکت شهربان متولی این کار نیستیم و مناطق باید محور باشند، اما از آنجا که نیرو‌های شهربان نوک پیکان اجرای عملیات هستند، مقرر شده که یک تعهدنامه آماده کنیم و هماهنگی‌های لازم انجام شده تا این تعهدنامه به شهرداران ۱۲۴گانه ابلاغ شود تا وقتی اثاثیه از اغذیه‌فروشی‌ها و فست فودی‌ها گرفته می‌شود و فرد برای بازپس‌گیری می‌آید تعهد بدهد که دیگر به هیچ عنوان نباید میز و صندلی‌هایش را در پیاده رو‌ها بگذارد و کاسبی کند.
وی در مورد پشتوانه قانونی برخورد با سدمعبر صنفی با اشاره به اینکه در بند ۲۰ ماده ۵۵ شهرداری‌ها اعلام می‌شود که باید با اصنافی که فعالیت‌شان برای مردم مزاحمت ایجاد می‌کند، برخورد شود، گفت: سعی بر این است که در هفته آینده به همه شهرداران نواحی ابلاغ شود و پس از اینکه ابلاغ شد مجددا طرح را اجرایی کنیم و بتوانیم ان‌شاء‌الله حداقل در خیابان‌ها و شریان‌های اصلی شهرمان این منظر را نبینیم.
البته در کنار آن به هر حال عده‌ای با این نوع کار توسط اغذیه‌فروشی‌ها و فست فودی یا رستوران موافق هستند؛ اما حرف ما این است که اگر قرار باشد رستوران‌ها از فضای بیرونی مغازه خود استفاده کنند باید یک چارچوب داشته باشد و قوانین و مقررات بر آن حاکم باشد؛ یعنی شورای شهر مشخص کند هر مغازه با هر صنفی بر اساس شاخص‌های مختلف می‌تواند یک تا ۱.۵ متر پیش بیاید و یک دستورالعمل یا یک قانونی برایش مشخص شود و اگر آن کار مشخص و ابلاغ شود؛ شهرداری می‌تواند از آن تبعیت کند و کسانی که منطبق با آن مصوبه شورا عمل کنند می‌توانند ادامه فعالیت شان را داشته باشند و کارشان را ساری و جاری کنند.
رنجبریان در پاسخ به این پرسش که اکنون چند راسته شهر تهران درگیر سدمعبر صنفی هستند، گفت: اکنون تقریبا ۵۶نقطه یا محور آلودگی شدید سد معبر داریم. البته سدمعبر متعلق به همه مشاغل است که این ۵۶ نقطه یا محور در ۱۸منطقه تقریبا بیشترین در‌برگیری را دارد.
وی ادامه داد:، اما واقعیت این است که سد معبر صنفی فقط به رستوران‌ها که میز و صندلی در بیرون از مغازه خود گذاشتند ختم نمی‌شود، بلکه اگر نگاه کنید مثلا صنف میوه فروش یکی از رسته‌های شغلی است که همیشه سدمعبر دارند و معمولا خود حدود نیم متر یا یک متر تا حتی ۱.۵ متر جلوتر از مغازه، پالت‌های میوه شان را گذاشته اند و همه هم می‌روند از آن‌ها خرید می‌کنند یا صنف‌های لباس‌فروشی که نمود بارز آن را در راسته خیابان حضرت ولیعصر (عج) می‌بینید.
خیلی از جا‌ها که لباس‌فروشی هست لباس‌فروش‌ها رگال‌های لباس شان را بیرون می‌گذارند. می‌خواهم بگویم انواع صنف‌ها سد معبر صنفی دارند و فقط بحث سد معبر میز و صندلی نیست.
رنجبریان با بیان اینکه بررسی‌های لازم انجام شده و درصدد برگزاری طرح هستیم، ادامه داد: یکی از طرح هایمان این است که بساط گستری و بحث سد معبر صنفی در راسته خیابان ولیعصر از خیابان جمهوری تا خیابان فاطمی را بتوانیم کاملا ساماندهی کنیم، اما این مهم مستلزم آن است که مکانی را برای فعالیت این افراد مشخص کنیم تا افرادی را که واقعا نیازمند هستند و کسانی که دارند با کسب و کار واقعی برای زن و بچه‌هایشان روزی کسب می‌کنند، شناسایی و ساماندهی کنیم.
اما متاسفانه در همین راستای چهارراه ولیعصر جایی که کلونی‌های مربوط به بساط گستری و سد معبر هست می‌بینیم یک‌سری لیدر‌هایی هست که حتی شاید ۵۰ بساط، برای یک نفر باشد. یعنی همه اجناس را به یک‌سری افراد سپرده و به آن‌ها حقوق می‌دهد تا اجناسش را برایش بفروشد.
اینجا کسی که سد معبر کرده یک شخص فقیر و نیازمند نیست که فقط چنین کاری را برای گذران زندگی داشته باشد؛ او صاحب یک بیزینس و تجارت است که این افراد قابلیت ساماندهی شدن ندارند و به هیچ عنوان کسانی نیستند که مستحق این باشند که داخل مراکزی بروند که شهرداری برای ساماندهی مشخص می‌کند.
وی ادامه داد: لیدر‌های بساط گستر واقعا نیازمند نیستند چراکه با نیرو‌های شهرداری درگیر می‌شوند و حتی قمه می‌کشند به‌گونه‌ای که نیرو‌های شهربان در سال‌های گذشته خیلی صدمه دیده‌اند و مجروحیت‌های سنگین را متحمل شده‌اند و واقعیت این است که خیلی از آن‌ها جبران‌ناپذیر است.
مثلا کسی که قطع عضو می‌شود یا فوت می‌کند دیگر قابل جبران نیست به همین دلیل در این دوره سعی کردیم ارتباط خوب و همراهی فراجا را داشته باشیم تا بتوانیم طرح‌های ساماندهی را به خوبی انجام دهیم.
