تولید ۶ میلیون بشکه نفت در روز یک دروغ بزرگ است/سهم ایران از تولید گاز در جهان
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، حسین نورالدین موسی، گفت: در دنیا ۱۱ میلیارد مترمکعب گاز تولید میشود و سهم ما در ایام پیک از آن یک میلیارد متر مکعب است. از طرفی با وجود اینکه حدود ۱۰ درصد از گاز دنیا را تولید میکنیم، اما بازهم با قطعی گاز صنایع روبرو هستیم و در ایام پیک صنایع و نیروگاهها به جای گاز از سوختهای جایگرین استفاده میکنند؛ بنابراین ما انرژی کم تولید نمیکنیم از طرفی میزان مصرف انرژی ما در روز معادل ۶ میلیون بشکه نفت است.
وی تاکید کرد: سیاستگذاری غلط در دهههای گذشته، مصرف انرژی در کشور را بالا برده است، به طوری ۱۰ درصد گاز دنیا در ایران تولید میشود، یعنی انرژی کم تولید نمیکنیم اما میزان مصرف انرژی در کشور معادل ۶ میلیون بشکه نفت در روز است.
وی افزود: بدون تردید آخرین نقطهای که باید از آن مطالبه کاهش مصرف را کرد، مردم است. نخست باید به سراغ صنایع عمده، نیروگاهها، خودرو برویم و تا زمانی که امکانات لازم را در اختیار مردم قرار ندادهایم. افرادی که حرف از تولید ۸ میلیون بشکه می زنند افرادی هستند که کار تجربی نکردند و علم کافی در این حوزه را ندارند، زیرا توان مخازن کشور مشخص است.
وی ادامه داد: ما هیچ وقت به ۶میلیون بشکه نفت در روز نرسیدیم. برای توضیح توجه کنید که ما یک تولید روزانه، تولید ماهانه و یک تولید سالانه داریم. تولید برای یک زمان کوتاه و یک بازه کوتاه فاقد اعتبار است، بنابراین وقتی میگوییم تولید به ۶ میلیون بشکه در روز برسد باید میانگین تولید در ۳۶۵ روز را در نظر گرفت و تولید آن بازه برابر با ۶ میلیون بشکه در روز باشد.
وی گفت: از سال ۱۹۷۰ تا تحریمهای اول در زمان ریاست جمهوری اوباما، تولید نفت بر اساس آمار، هیچ وقت به غیر از سالهای ۵۳ و ۵۲ که به میانگین ۵.۵ میلیون بشکه در روز بودبه ۶ میلیون بشکه در روز نرسید. فقط در دو ماه به ۶ میلیون بشکه در روز رسیدیم که آن هم تداوم نداشت و همان تولید غیرصیانتی هم به مخازن ضربه زد و اگر ادامه پیدا میکرد، تولید نفت به ۱.۵ میلیون بشکه در روز می رسید، اما با صیانتی شدن تولید سبب شد که تولید را حفظ کنیم.
به گفته این کارشناس انرژی، بنابراین در نظر بگیرید که ۶ میلیون بشکه در روز یک دروغ بزرگ است و مخازن ما توانایی تولید این مقدار را ندارند؛ بنابراین افرادی که حرف از تولید ۸ میلیون بشکه ای در روز میزنند این حرف در عمل نشدنی است. از طرفی برنامههای تولید باید به چهار سوال پاسخ دهد، اول اینکه چه زمانی به برنامه تولیدی خواهیم رسید؟ دوم اینکه این برنامه تولیدی چه هزینههایی را میخواهد، سوم امنیت پایدار آن برنامه چقدر است؛ چرا که کشور باید براساس این موضوع برنامه ریزی کند و چهارم اینکه ذخایر کشور چقدر میتواند برنامه تولیدی را حمایت کند.
وی تاکید کرد: این یک نظریهی غلط است. افرادی که این موضوع را بیان میکنند جهل به مسئله دارند. تولید در نفت وابسته به مخازن است و باید نسبت به مخازن تصمیم گرفت؛ بنابراین باید به ذخایر مخازن و تاریخچه تولیدی آن منابع توجه کنیم و سپس برویم به سمت برنامه تولید برویم. در حال حاضر ۱۰ مخزن اصلی کشور در جنوب که ۷۵ درصد تولید نفت کشور را شکل میدهند، ۷۰ درصد از ذخایر خود را از دست دادهاند و فقط ۳۰ درصد از ذخایر خود را دارند و ذخیره را باید در نظر گرفت و سپس به سمت تولید نفت رفت.
وی ادامه داد: زمانی بوده که تحریم نبودیم و غنی سازی اورانیم را هم داوطلبانه قبول کردیم و همه شرکتهای بزرگ مانند توتال و شل نیز در کشور حضور داشتند و برنامه آنها این بود که تولید نفت را ۱.۳ میلیون بشکه نفت در روز افزایش دهند، اما فقط به ۱۰ درصد برنامه رسیدند و هیچ وقت ما نتوانستیم از بعد از قطع نامه ۵۹۸ (سال ۱۳۶۸ به بعد) به بیش از ۴.۲ میلیون برسیم. توجه کنید، توان مخازن ما با توان اجرا فاصله دارد و این ربطی به تحریم ندارد.
به گفته این کارشناس، طبق آمار ذخایر ما ۱۹۸ میلیارد بشکه نفت اعلام شده، حتیBP ذخایر کشور را ۲۰۸.۶ میلیارد بشکه در نظر گرفته است. از طرفی در ادوار مختلف ذخایر ما روز به روز بیشتر شد و این آمار در ادوار مختلف ذخایر ما از ۱۲۰ شروع شد و مرتبا افزایش پیدا کرد و به ۲۰۸ میلیارد بشکه در روز رسید؛ بنابراین این آمار غیرواقعی است.
وی خاطرنشان کرد: اگر همه مخازن گازی را در مدار تولید بیاوریم، آن زمان میتوانیم تولید کشور روسیه را با ایران مقایسه کنیم، لذا باید توجه داشته باشیم که آیا ما تمام مخازن یا بخشی از میادین را وارد مدار کردیم.