هاشمی طبا: آنقدر کار بر زمین مانده داریم که نوبت به انتقال پایتخت نمی‌رسد
به گزارش اقتصادنیوز، مصطفی هاشمی طبا در روزنامه اعتماد نوشت: معتقدم سایر کشورهایی که یک چنین اقداماتی را صورت دادند، اغلب به نتایج و اهداف موردنظر نرسیدند.
مثلا برزیل پایتخت خود را به داخل کشور انتقال داد، چون جمعیت اصلی برزیل در سواحل شرقی متمرکز بود و در داخل کشور، جمعیت اندک بود. برزیل چندین دهه قبل، 40 میلیارد دلار هزینه کرد تا شهری به نام برازیلیا ساخته شود. ادارات و ساختارهای مدیریتی را به این شهر منتقل کردند اما جمعیت اصلی برزیل همچنان در ریودوژانیرو و سانتیاگو ساکن هستند. سپس دولت برزیل ناچار شد شعبه‌های وزارتخانه‌ها و اداره‌ها را به این شهرهای پرجمعیت منتقل کند.
سوال مهم بعدی، چرایی انتخاب سواحل مکران است؟ به نظرم قبل از انتقال پایتخت باید زمینه‌های توسعه سرمایه‌گذاری را در این نوع مناطق فراهم ساخت. اگر سرمایه‌گذاری شود، اشتغال ایجاد شود و زمینه‌های رشد امکانات فراهم شود، مردم خودشان محل سکونت مناسب را انتخاب می‌کنند. این تجربه درباره شهر کراچی و انتخاب اسلام‌آباد به عنوان پایتخت پاکستان تکرار شد. این تصمیم نه تنها باعث کاهش جمعیت کراچی نشد، بلکه در تمرکز جمعیت در این منطقه افزود.
اگر زمینه‌های رشد و زندگی مناسب برای ایرانیان فراهم نشود با یک چنین تصمیماتی، اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد. تنها برای وزارتخانه‌ها باید شعبه‌های تازه‌ای در استان‌های مختلف داشته باشد، کما اینکه در بحث ادغام وزارتخانه‌ها هم همین روند طی شد. مثلا وزارت معادن و فلزات، صنایع و بازرگانی را ادغام کردند اما ساختمان‌ها و کارمندان و نیروی انسانی مانند قبل باقی ماند. معتقدم در ایران به اندازه‌ای کار بر زمین مانده وجود دارد که انتقال پایتخت در راس آنها قرار نمی‌گیرد مثلا ناترازی انرژی و قاچاق سوخت 20 میلیون لیتری در اولویت تصمیم‌سازی‌ها است.
در کل معتقدم این تصمیم هزینه‌های بسیاری را به کشور تحمیل می‌کند اما اهداف از پیش تعیین شده محقق نمی‌شود.
به نظرم کمی آدرس غلط دادن است. ایران با مشکلات اقتصادی و معیشتی دامنه‌داری روبه‌رو است و لازم است مساله رفع تحریم‌ها در دستور کار قرار گیرد. طرح مسائل تازه در این شرایط چندان راهگشا نیست. برای تهران باید تجربیاتی را آزمود که شهرهایی چون توکیو و پکن و... پیموده‌اند. برای مکران هم باید سرمایه‌گذاری سنگینی انجام شود تا مردم به آنجا نقل مکان کنند. البته همین که دولت با اجماع نخبگانی قصد بررسی و ارزیابی و تصمیم‌گیری را دارد، خوشحال‌کننده است. کارشناسان و تحلیلگران باید نظرات خود را در حوزه مسائل مختلف بیان کنند تا بهترین تصمیم اتخاذ شود.
