پیشنهاد متفاوت رفیق دوست درباره ریاست جمهوری یک فرد سپاهی

او در پاسخ به این پرسش، با توجه به وضعیت فعلی معیشت مردم کاندیدا بین اصولگرا و اصلاح طلب وجود دارد که بتواند حل کند؟ تصریح کرد: من پیشنهاد می کنم سپاهی رئیس جمهور شود تا بتواند با قدرت این مشکلات را از سر راه مردم بردارد. همان کسانی که جنگ را اداره کردند و مملکت را از شکست نجات دادند و دشمن را از خاک ایران بیرون کردند می تواند اداره کند. من معتقد هستم اگر یک سپاهی مدیر بیاید و از مردم برای اقتصاد استفاده کند حل می شود.

رفیق‌دوست درپاسخ به این سوال که در آن زمان هم سیاست مدارانی بودند که توانستند جامعه را اداره کنند. ارزیابی شما چیست؟ گفت: آن زمان که جنگ بود یک نفر مملکت را اداره می کرد و آن امام بود. الان هم باید امام شناسان، امام باورانی که با رهبری زاویه ای ندارند سرکار بیایند و مملکت را آباد کنند.

سپاهی با فرد نظامی فرق دارد

او ادامه داد: بنا نیست دولت نظامی تشکیل شود. بحث سپاهی، سپاهی است نه نظامی! سپاهی با فرد نظامی فرق دارد. دکتر رضایی که دکترای اقتصاد دارد یا آقای قالیباف که خلبان است. بحث این است کسانی که توانستند مردم را در جبهه بیاورند و در جنگ پیروز شوند امروز هم مردم را می آورند و اقتصاد را نجات می دهند. فضا را باید به نحوی آماده کنیم که مردم بیش از انتخابات مجلس شرکت کنند. ان شاالله زمینه های این نیز فراهم می شود.

او با اشاره به اینکه باید چه کار کرد که مردم در انتخابات حاضر شوند، تاکید کرد: تنوع در داوطلبین باشد این اتفاق خواهد افتاد. فضای آزاد نیز در مملکت وجود دارد که در این امر تاثیرگذار است. این شعارهایی که برخی از کاندیداتورها می دهند بدرد نخواهد خورد. امروز باید مشکلات مردم را مطرح کرد و برای آن راه حل ارائه داد تا مردم حس کنند اوضاع تغییر می کند و از این وضع نجات پیدا می کنند.

مشکل امروز اقتصاد ما این است که اقتصاد ما دولتی است 

رفیق‌دوست در پایان تصریح کرد: کسی که نظامی هست هم بیاید از لباس نظامی خارج می شود و نظامی نیست و کابینه نظامی نیز تشکیل نمی شود بلکه از کسانی دعوت میکند که معتقد به مردم باشد. مشکل امروز اقتصاد ما این است که اقتصاد ما دولتی است و هیچ یک از دولتی ها حاضر نشدند از این امر فاصله بگیرند. جهش تولید به معنای اقتصاد مردمی است و باید کسی بیاید که مردم را باور کند و اقتصاد را دست مردم بدهد و دولت برنامه ریز، هدایت گر، کنترل کننده باشد، نه مجری اقتصاد باشد که دولت هم تاجر بدی است و هم صنعتگر بدی است و هم کشاورز بدی است و هم ساختمان ساز بدی است. همه اینها را بدست مردم بدهد و برنامه ریزی کند و مالیات اینها را دریافت کند. این از یک سپاهی که در جنگ تجربه بهره گیری از ظرفیت مردم را داشته است، انجام می شود.