عجیب ترین جنگ ها و آزمایشات بیولوژیکی

به کارگیری این روش از اوایل دوران روم باستان صورت گرفت ، زمانی که لژیون ها از منجنیق خود برای پرتاب کندوهای عسل به سمت دشمنان استفاده کردند. در مواقع دیگر از حشرات برای پخش بیماری‌های کشنده‌ای مانند ویروس وبا و طاعون یا مسوم کردن مواد غذایی نیروهای دشمن کمک گرفتند. در این گزارش به بررسی برخی از عجیب ترین اقدامات انسان‌ها برای استفاده از حشرات به عنوان سلاح جنگی می پردازیم.

 بمب های زنبور عسل

هرکسی که توسط زنبور عسل گزیده شده باشد کاملاً می داند گزش این موجودات کوچک و هرچند گاها مفید، چه درد طاقت فرسا و وحشتناکی دارد. لژیون‌های رومی در تلاش‌های عجیب و غریب خود برای استفاده سلاح گونه از حشرات، از منجنیق برای پرتاب کندوی عسل بر روی دیوارهای قلعه های دشمن استفاده می‌کردند. نیروهای دشمن با وحشت و ناتوانی در مقابل چنین حمله‌ای، به آسانی توان و تمرکز خود را از دست داده و حتی تسلیم سپاه مقابل می شدند.

رومی ها حتی از زنبورهای عسل در کشتی های خود نیز استفاده می کردند ، آن‌ها کوزه های سفالی مخصوص طراحی شده را پر از زنبور کرده و هنگام مواجهه با خطر یا حمله به کشتی‌های دیگر با پرتاب این کوزه ها به داخل کشتی، ملوانان را ناچار به پریدن درون آب می‌کردند.

همچنین ، سوابق تاریخی نشان می‌دهد که از عسل سمی برای دفاع از برخی از روستاهای ترکیه در برابر حمله یونان و روم نیز استفاده شده است. مردم محلی می دانستند که عسل تولید شده در بعضی از سال های سال به طور طبیعی سمی است و به طرز ماهرانه ای کندوهای پر از عسل را در خیابان های روستا می ریختند.

در یک مورد گفته می‌شود در حالی که سربازان یونانی در حال غارت روستاهای نزدیک ترابزون ترکیه بودند ، تعدادی کندو پر از عسل پیدا می‌کنند. بعد از اینکه آن‌ها با خوشحالی عسل‌ها را خوردند دچار مسمومیت شدید شده و بسیاری حتی از هوش رفتند. بنابراین نتوانستند بجنگند و به راحتی هزاران نفر از آن‌ها کشته شدند.

بمب عقرب برای دفاع از قلعه هترا

هنگامی که امپراتور روم سپتیموس سِرووس قصد فتح بین النهرین را داشت به همراه ​​چندین هزار نفر سرباز به سوی آن لشگرکشی کرد. اما قلعه بیابانی هترا که قلعه ای غول پیکر با محیط دفاعی پنج مایلی و دیوارهای بلند 12 متری بود سر راه آن‌ها قرار داشت. در داخل این قلعه پادشاه و شهروندان حضور داشتند که حاضر نشدند بدون اینکه یک درس حسابی به رومیان بدهند در میدان جنگ حاضر شوند.

آن‌ها صدها نارنجک تشکیل شده از عقرب را از بالای دیوارهای قلعه به سمت لشگریان رومی پرتاب کردند. درواقع این نارنجک‌ها ظروف سفالی مملو از عقرب های مرگبار کویر بودند. هر متخصص حیات وحش به شما خواهد گفت که عقرب های کویری مانند دث استاکر (Deathstalker) کشنده ترین نوع عقرب هستند بنابراین طولی نکشید که رومیان وحشت زده از حشرات کشنده‌ای که بر سرشان می بارید عقب نشینی کردند.

استفاده از زنبورها در شناسایی مین‌ها!

با  وجود اینکه در حال حاضر از سگ‌ و دستگاه های الکترونیکی برای انجام این کار استفاده می‌شود، زیست شناسان در کرواسی  یک نوع جدید از زنبورها با حس بویایی بسیار قوی را تولید کرده و آموزش داده‌اند که ادعا می کنند این حشرات می توانند مین های زمینی را حتی سریع تر از سگ‌های موادیاب و از فاصله 5 کیلومتری تشخیص دهند. 

زمین‌های مین در کرواسی حدود 683 کیلومتر مربع را پوشانده و تصور می‌شود که حدود 90 هزار مین به همراه مهمات منفجر نشده از جنگ استقلال کرواسی در این زمین‌ها باقی مانده باشد. زیست شناسان و زنبورداران در طی 3 سال با هم کار کردند تا زنبورهای خاص را تولید کنند ، آن‌ها زنبورها را آموزش می دهند تا بوی مواد منفجره را که با بوی نوعی غذای زنبور ادغام می‌شود جستجو کنند.

 زنبورها به کمک پلیس‌ها می‌آیند!

 تاکنون متوجه شدیم که زنبورهای عسل بسیار پرکارآمد و مفید هستند، زیرا آن‌ها می توانند عسل تولید کنند، به دشمنان ما حمله کنند و حتی بمب را شناسایی کنند اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود. از آنجایی که زنبورهای عسل حس بویایی قوی دارند که قابل مقایسه با سگ‌های موادیاب است می‌توانند بهترین گزینه به جای این سگ‌ها باشند و به واسطه ویژگی‌های برتری که دارند کمک بزرگی به امنیت پلیس و فرودگاه در سراسر جهان خواهند کرد؛ زیرا هم جایگزین ارزان قیمتی هستند و هم فضای کمتری برای نگهداری آنها لازم است.

پروژه حشرات سایبری دارپا

DARPA (آژانس پروژه‌های تحقیقاتی دفاعی پیشرفته) بالاترین جناح تحقیقاتی مخفی ارتش ایالات متحده است که روی پروژه های مختلفی چون علوم مغز و اعصاب، رباتیک، اسلحه های فوق پیشرفته برای آینده و سایر موارد جالب از جمله استفاده تسلیحاتی از حشرات کار می‌کند. آن‌ها با قرار دادن الکترودهای فلزی در قسمت‌های خاصی از بدن حشره مانند مغز و عضلاتی که وظیفه بال زدن و حرکت اندام‌ها را دارند کنترل آنان را به دست می‎گیرند. 

 سپس این الکترودها به چیزی مانند یک کوله پشتی بر روی بدن حشره که معمولا شامل دوربین، جی پی اس و دستگاه شنود است متصل می شوند. بنابراین آن‌ها می‌توانند تنها با فرستادن یک یا تعدادی حشره به میان دشمنان، اطلاعات زیادی درباره آن‌ها به دست آورند بی آنکه حتی جان یک سرباز را به خطر بیاندازند. از این روش علاوه بر موقعیت‌های نظامی، جاسوسی و امنیتی می‌توان در مواقع رخداد حوادث غیرمترقبه چون زلزله نیز برای شناسایی و کمک به آسیب دیگان نیز استفاده کرد.

انتقال بیماری گسترده با استفاده از حشرات

شروع این ماجرا به سپتامبر 1954 برمی‌گردد، وقتی دولت ایالات متحده برای تعیین کک ها به عنوان ناقل عوامل بیماری زا وارد یک آزمایش میدانی شد. ایده آن‌ها برای این کار جمع آوری تعداد زیادی از کک‌ها و آلوده کردن آن‌ها به برخی ویروس‌های کشنده مانند ویروس هپاتیت یا وبا و سپس رها کردنشان در یک شهر پرجمعیت با هدف کشتن صدها هزار نفر بود.

دولت آمریکا که اسناد زیادی در مورد جنگ حشره شناسی در آزمایشگاه های نازی‌ها کشف کرده بود به طور جدی تصمیم به مسلح سازی حشرات به منظور استفاده به عنوان سلاح بیولوژیک کشتار جمعی گرفت. بنابراین کک‌ و پشه که توانایی زیادی در ایجاد بیماری دارند و به عنوان ناقلین قوی شناخته می‌شود بهترین گزینه بودند.

طراحی این آزمایش به صورت جمع آوری هزاران کک در بمب‌های هوایی بود و روی زمینی در یوتا بر روی جمعیتی از خوکچه‌های هندی امتحان شد. این آزمایشات موفقیت آمیز بود و این عمل ثابت کرد که کک ها خود، نه تنها می توانند از این آزمایشات جان سالم به در ببرند، بلکه می توانند پس از مدت کوتاهی خود را به میزبان ها متصل و آنان را آلوده کنند.

عملیات عجیب و غیرانسانی Big Buzz

این بار میزبانان ناخواسته آزمایش دیوانه وار دولت آمریکا ساکنان جورجیا بودند و ناقلین آن 333000 پشه تب زرد بود و باز هم خود پشه ها آلوده نشده بودند. هدف از این مأموریت دقیقاً مانند مأموریت قبلی آزمایش امکان ریختن هزاران پشه بر روی یک شهر شلوغ و تخمین سطح پوشش پشه ها بود.طی این آزمایش که در ماه مه سال 1955 انجام شد 330،000 پشه آلوده به تب زرد از طریق هواپیما در ایالت جورجیا ریخته شد.

اما این آزمایش به همین جا ختم نشد و دولت آمریکا آن را در چند مرحله با هدف‌های مختلف مورد آزمایش قرار داد. گزارشاتی از برنامه ریزی ارتش آمریکا برای ایجاد تأسیسات جنگ حشره شناسی با توانایی تولید ماهانه 100 میلیون پشه آلوده به تب زرد وجود دارد. عملیات Big Buzz از عجیب ترین تلاش ها برای سلاح سازی حشرات در تاریخ بشر است.

 هیتلر قصد داشت بمب های مالاریا را در آمریکا رها کند

در اواخر جنگ جهانی دوم ، پس از تصرف آلمان توسط نیروهای متفقین ، برخی از اطلاعات بسیار نگران کننده در مورد آزمایش های مخفی نازی‌ها فاش شد. دانشمندان نازی در اردوگاه کار اجباری داخائو، تحت هدایت SS «گردان حفاظتی حزب نازی» به فرماندهی هاینریش هیملر در حال انجام آزمایشاتی برای تولید "نژاد اصلی" پشه هایی بودند که قادر به زنده ماندن از پرواز بر فراز اقیانوس اطلس ، تا آمریکا هستند.

این طرح بزرگ، آلوده کردن میلیون‌ها پشه به مالاریا و سپس ریختن پشه ها از هوا بر روی غیرنظامیان آمریکایی بود که منجر به مرگ میلیون‌ها آمریکایی می شد. حمله ای از این دست به دلیل کوتاه بودن عمر پشه ها و حساسیت آنها به ارتفاع زیاد و دمای متفاوت، عملا غیر واقعی بود. به غیر از این ، خود فیورر، صدراعظم آلمان، دستور داده بود که هیچ آلمانی در آزمایش جنگ بیولوژیک همکاری نکند.

با این حال در ژانویه 1942 ، رهبر SS ، هاینریش هیملر دستور ایجاد یک مرکز تحقیقاتی جنگ حشره شناسی برای مطالعه فیزیولوژی ناقلان بیماری مانند پشه ها و کک ها را صادر کرد. این اردوگاه در داخل اردوگاه بدنام کار اجباری داخائو فعالیت می کرد ، جایی که زندانیان یهودی در آنجا نگهداری می شدند و با انجام آزمایشات وحشتناک روی آنها به نوعی شکنجه می شدند.

از زندانیان اغلب به عنوان موش آزمایشگاهی استفاده می‌شد تا از میزان توانایی پشه‌ها در آلوده کردن و کشتن افراد مطلع شوند. در ابتدا به این مؤسسه دستور داده شد تا در مورد چگونگی محافظت از مردم آلمان در برابر بیماری هایی مانند وبا و مالاریا در صورت شیوع چنین اپیدمی تحقیق کند. اما از سال 1944 ، زمانی که آلمان توسط نیروهای روسی و آمریکایی محاصره شد ، این مؤسسه به شدت اهداف خود را از حفاظت به حمله تغییر داد.

این اسناد نشان می دهد که اگر تحقیقات بیشتر پیش می رفت ممکن بود نیروهای متفقین با تهدیدی جدی و خطرناک روبرو شوند. تمام تحقیقات نازی ها به زودی توسط زیست شناسان آمریکایی جمع آوری می‌شود و از آنها برای تقویت برنامه جنگ بیولوژیکی ایالات متحده استفاده می کنند که در نتیجه آن، آزمایشاتی مانند Big Buzz و Drop Kick انجام می‌شود.

واحد ژاپنی 731، عامل خوفناک ترین آزماشات بیولوژیکی

وقتی حرف از آزمایش بیولوژیک می‌شود ، واحد ژاپنی 731 در صدر لیست اقدامات عجیب و غریب برای سلاح‌سازی حشرات و آزمایشات بیولوژیکی قرار می‎گیرد. معمولاً وقتی به جنایات جنگی دوران جنگ جهانی دوم فکر می کنیم ، اقدامات نازی ها و هولوکاست به معنی همه سوزی، ( کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به یازده میلیون نفر) به ذهن خطور می کنند.

آنها هزاران هزار نفر را در اردوگاه های کار اجباری کشتند ، میلیون ها نفر از یهودیان و زندانیان جنگ را از طریق گاز گرفتگی و شیوه‌های وحشتناک ناگفتنی و به عنوان موش آزمایشگاهی برای رسیدن به اهدافشان از بین بردند. اما چیزی که تعداد کمی از مردم می‌دانند این است که ژاپن نیز جنایات فوق العاده دردناک و غیرقابل باوری را در پروژه مورد آزمایش قرار دادن انسان مرتکب شده است.

 برخی از این جنایات شامل کالبد شکافی انسان زنده ، آزمایش‌ها و جراحی‌های دشوار حتی بر روی نوزادان و زنان باردار زنده، تزریق ویروس‌های خطرناک و خون حیوانات به افراد و ده‌ها آزمایش وحشتناک و غیرانسانی دیگر را شامل می‌شود. هنگامی که ارتش ژاپن به سرزمین اصلی چین حمله کرد ، آنها یک مرکز فوق سری در پینگ‌فان ، منچوری ایجاد کردند. این مرکز به نام واحد 731 شناخته شد که معادل ژاپنی جنگ بیولوژیکی SS نازی بود. مساحت این مرکز 6 کیلومتر مربع بود که توسط دیوارهای بلند ، پرسنل مسلح و سیم های خاردار برقی محافظت می شد.

در این مرکز ، ژاپنی ها تحقیقاتی را در مورد آلوده شدن افراد به وبا ، حصبه ، طاعون و سایر بیماری های شایع انجام دادند ، حشره مورد علاقه آنها برای انجام این کار کک بود. زیست شناسان ژاپنی تخمین زده‌اند که یک کک می تواند 20000 تا 24000 ویروس طاعون را در یک گزش آزاد کند و می تواند تا یک ماه هم فعال بماند. این مرکز تمام آزمایشات خود را بر روی زندانیان چینی انجام می‌داد. که ظاهراً بیشتر آنها زندانی و راهزن بودند اما در اصل تعداد قابل توجهی از آن‌ها را هزاران زن و کودک، افراد معمولی، اسیران روسی ، آمریکایی و انگلیسی تشکیل می‌داد.

 این مرکز می توانست ویروس‌های طاعون و وبا را به اندازه کافی تولید کند تا بتواند میلیون‌ها انسان در جهان را به کام مرگ بکشاند. ژاپنی‌ها حتی قصد داشتند کک های آلوده به طاعون را در آمریکا از هواپیما آزاد کنند . طبق گزارشات دانشمندان ژاپنی دستگیر شده ، بیش از 3000 نفر در این مرکز کشته شدند ، اما مشخص است که تعداد حقیقی خیلی بیشتر از این رقم است.

درست قبل از اینکه نیروهای متفقین منطقه را تصرف کنند ، ژاپنی ها این مرکز را تخریب کردند تا تمام آثار، شواهد و هرگونه داده تحقیقاتی پاک شود. موش ها، کک ها و پشه هایی که موفق به فرار شدند ، باعث کشته شدن افراد زیادی شد. تخمین زده می شود حدود 300 هزار نفر که عمدتا چینی ها بودند با گسترش کک و مواد آلوده به طاعون و موش کشته شدند.

گفتنی است آمریکا هیچگاه درصدد مجازات عاملان این پروژه در نیامد و برای اینکه بتواند تنها خودش این اطلاعات را به دست آورد اسناد یافت شده را فاش نکرد . همچنین این اقدامات ضدبشرانه ژاپن را اتفاقا کمک بزرگی به بشر برای پیشرفت در علم دانست.