شناسایی عاملان بحران کرونا/ کالبد شکافی نامه‌های نمکی
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از مهر، روزهای سخت و البته تلخ کرونایی را در آغازین روزهای سال نو تجربه می‌کنیم. تجربه‌ای که برای چندمین بار تکرار می‌شود. شاید به نوعی داریم موج چهارم کرونا را تجربه می‌کنیم، اما هر چه هست، خیلی سخت و تلخ است.
آمار روزانه شناسایی بیماران جدید از مرز ۲۲ هزار نفر عبور کرده است و این احتمال وجود دارد که این هفته با آمارهای سهمگین‌تری مواجه شویم، زیرا فرمانده ستاد مقابله با کرونا در کلانشهر تهران، عنوان داشته است که این هفته، هفته سخت‌تری برای پایتخت خواهد بود.
اما، سوالی که این روزها ذهن همه را درگیر خود ساخته، این است که چه شد که دوباره گرفتار موج جدیدی از بیماری شدیم. موجی که خیلی سهمگین‌تر از موج‌های قبلی است.
آن طور که آمارها و گزارش‌های وزارت بهداشت نشان می‌دهد، وضعیت کرونایی کشور تا چند روز مانده به پایان سال ۹۹، خیلی خوب بود. اما، به یکباره با ورود به سال نو و آغاز تعطیلات نوروزی، شرایط تغییر کرد تا اینکه کشور گرفتار طوفان کرونا شد.
به صدا در آمدن آژیر قرمز کرونا و سرخ شدن نقشه جغرافیایی کشور، حکایت از آغاز روزهای سخت کرونایی دارد. روزهایی که پیش بینی می‌شود، با افزایش صعودی موارد ابتلا و مرگ و میر همراه باشد.
در چنین شرایطی، توجه همگان به سمت و سوی عاملان وقوع موج چهارم کرونا است. اینکه چه کسانی با تصمیمات و رفتارهای خودخواهانه خود، باعث شدند تا کشور گرفتار موج جدیدی از بیماری شود. این در حالی است که وضعیت تامین واکسن نیز آن طور که باید و شاید به گونه‌ای نیست تا بتوان امیدوار بود در زمان کوتاهی همه مردم در مقابل این بیماری واکسینه شوند. بنابراین، تنها راهکار موجود و قابل اجرا که هزینه چندانی هم ندارد، رعایت پروتکل‌ها و دستورالعمل‌های بهداشتی و محدودیت‌های کرونایی است.
اما، چرا نشد همین پروتکل‌ها هم به درستی رعایت شود و به یکباره شاهد آغاز سفرهای نوروزی به اقصی نقاط کشور بودیم.
کالبد شکافی اظهارات وزیر بهداشت
بعد از بحرانی شدن کرونا در کشور، وزیر بهداشت در دو نامه جداگانه به علل بروز موج چهارم کرونا در کشور پرداخت و گلایه‌هایی را بازگو کرد که نشان می‌دهد چه کسانی نسبت به التماس‌های وزیر بهداشت، بی اعتنا بوده و باعث شدند جاده‌ها برای سفرها، باز بماند و تورهای گردشگری در نوروز رونق بگیرند.
وزیر بهداشت، اولین نامه گلایه‌آمیز خودش را ۱۸ فروردین و نامه دوم را به فاصله دو روز در بیستم فروردین ۱۴۰۰ منتشر کرد.
سعید نمکی در نامه اول که سراسر گلایه و غصه بود، عنوان داشته است که: اینجانب با شناختی که از قدرت سرایت، بیماری‌زایی و مرگ و میر ویروس جدید داشتم با مکاتبات عدیده از بخش‌های مختلف درخواست کردم تا موضوع را جدی بگیرند و بتوانیم در حد امکان ویروس را در استان خوزستان زمین گیر کنیم تقاضا کردم راه‌ها را از مناطق آلوده به دیگر نقاط از زمین و هوا و دریا سد کنیم و نگذاریم منابع آلوده به یکی از سهمگین‌ترین عوامل بیماری‌زا جابجا شوند. با وزن دهی ویروس جدید در سیر اپیدمیولوژیک بیماری تشدید بیماریابی در قالب طرح موفق شهید سلیمانی را ارائه نمودیم و خواستیم تا مثل سال قبل از تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۹۹ تا ۱۸/۰۱/۱۴۰۰ با ممنوعیت سفرها از شکل‌گیری جمعیت سیال جلوگیری کنیم.
وزیر بهداشت، در نامه دوم خود خطاب به معاونان وزارتخانه و روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، نوشت: پیرو مکاتبات و مذاکرات قبلی با توجه به التهاب ناشی از موج چهارم بیماری در کشور، همانگونه که در مکاتبات قبل یادآور شدم پیش بینی از ارتفاع موج جدید سنگین‌تر و حجیم‌تر از امواج قبلی است. آنچه همکارانم در روزهای اخیر از موارد بستری می‌بینند ناشی از بی توجهی‌های قبل از سفرها به خصوص بازارهای شلوغ، صف‌های طولانی و درهم فشرده مرغ و غیره است و افزایش تصاعدی موارد سرپایی حاکی از اثرات سفرهای نوروزی است که از روزهای آینده باید منتظر افزایش موارد بستری باشیم.
اگر به دقت محتوای نامه‌های وزیر بهداشت را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم، متوجه خواهیم شد که چرا گرفتار موج چهارم کرونا شدیم.
حالا و بعد از قرمز شدن اکثر نقاط کشور، ستاد ملی مقابله با کرونا تصمیم گرفت که به مدت ۱۴ روز، محدودیت‌های شدید و سختگیرانه را دوباره در همه شهرهای قرمز و نارنجی اعمال کند تا شاید بتوان این طوفان را مهار کرد.
آن طور که از شواهد امر پیداست، با کمبود تخت خالی در بیمارستان‌های شهرهای قرمز مواجه هستیم و این، یعنی شرایط سخت و بحرانی است. در حالی که در اسفند ۹۹، تخت‌های آی سی یو هم خالی شده بودند و کادر درمان می‌خواست نفسی تازه کند. اما، حالا خبر می‌رسد که ۸۰ هزار پرستار گرفتار بیماری کرونا شده‌اند و تعدادی از این نیروها، لاجرم از مسیر خدمت به بیماران خارج خواهند شد.
شاید، اگر به التماس‌های وزیر بهداشت توجه می‌شد، حالا مجبور نبودیم با ترس و لرز در خانه بمانیم.
