تب دنگی خطر ابتلا به ویروس کرونا را افزایش می‌دهد

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان ، مطالعه‌ای که در ماه مه در مجله کلینیکال اینفکتیو دیزیز (Clinical Infective Diseases) منتشر شد، نشان می‌دهد افرادی که در گذشته به بیماری دِنگی مبتلا بوده‌اند، در صورت آلوده شدن به ویروس کرونا دو برابر بیشتر در معرض علائم کووید-۱۹ قرار دارند.

یافته‌های این مطالعه بر اساس تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون از هزار و ۲۸۵ نفر از ساکنان مونسیو لیما، یک شهر کوچک در ایالت آکر، بخشی از منطقه آمازون برزیل است. 

نتایج نشان می‌دهد جمعیتی که بیشتر در معرض تب دنگی هستند، احتمالا به دلیل عوامل اجتماعی-جمعیتی، دقیقا همان افرادی هستند که در صورت ابتلا به سارس-کوو ۲ بیشتر در معرض خطر بیماری قرار می‌گیرند. گفته می‌شود کووید-۱۹ از یک طرف مانع تلاش برای کنترل دنگی شده و از طرف دیگر خطر ابتلا به ویروس کرونا را افزایش می‌دهد. 

محقق ارشد این مطالعه گفت: در سپتامبر سال ۲۰۲۰، مطالعه‌ای توسط گروه دیگری منتشر شد که حاکی از آن است که مناطقی که دارای موارد بسیاری از بیماری تب دنگی هستند، به نسبت کمتری  تحت تاثیر کووید-۱۹ قرار گرفته‌اند، در حالی که با نمونه‌های خونی که ما از ساکنان مونسیو لیما قبل و بعد از موج اول همه گیری جمع آوری کردیم خلاف این را می‌رساند. 

او ادامه داد: نمونه‌های خون تجزیه و تحلیل شده در نوامبر ۲۰۱۹ و نوامبر ۲۰۲۰ جمع آوری شده بود. آن‌ها برای انجام آزمایش‌هایی با توانایی تشخیص آنتی بادی علیه هر چهار سروتیپ دنگی و سارس-کوو ۲ ارسال شدند. نتایج نشان داد که ۳۷ ٪ از گروه مورد مطالعه قبل از نوامبر ۲۰۱۹ به بیماری دنگی مبتلا شده‌اند و ۳۵ ٪ قبل از نوامبر ۲۰۲۰ توسط ویروس کرونا آلوده شده‌اند. داده‌های بالینی (علائم و نتایج) داوطلبان مبتلا به کووید-۱۹ نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

این محقق افزود: ما تجزیه و تحلیل آماری انجام دادیم تا نتیجه بگیریم که عفونت قبلی توسط ویروس دنگی خطر ابتلا به سارس-کوو ۲ را تغییر نمی‌دهد. از طرف دیگر مطالعه ما همچنین نشان می‌دهد که افرادی که به دنگی مبتلا شده‌اند اگر به ویروس کرونا مبتلا شوند به احتمال زیاد علائم خواهند داشت.

دلایل پدیده توصیف شده در مقاله مشخص نیست. ممکن است یک اساس بیولوژیکی برای آن وجود داشته باشد به این معنا که آنتی بادی‌ها علیه ویروس دنگی به نوعی کووید-۱۹ را تشدید می‌کند، یا ممکن است صرفا به دلیل عوامل اجتماعی-جمعیتی باشد که باعث می‌شود گروه‌های خاصی از جمعیت به دلایل مختلف در برابر هر دو بیماری آسیب پذیرتر شوند.

نتایج نشان می‌دهد که اهمیت تقویت اقدامات اندازه گیری فاصله اجتماعی برای مهار شیوع سارس-کوو ۲ و تلاش برای کنترل تب دنگی وجود دارد، زیرا این دو بیماری همه گیر همزمان اتفاق می‌افتد و جمعیت آسیب پذیر یکسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.