پیش بینی مراودات مجلس یازدهم با دولت ابراهیم رئیسی

وی ادامه داد: مجلس جایگاه خاص و قانونی خود را دارد. نمایندگان مجلس دو وظیفه دارد که وظیفه اول قانون گذاری و وظیفه دوم نظارت بر اجرای قانون است. قانونگذاری از ۲ طریق ارائه طرح و لایحه صورت می‌گیرد که دولت را مکلف به حرکت در آن چهارچوب‌ها می‌کند. به این معنا که مجلس ریل‌گذاری می‌کند تا دولت روی آن حرکت کند. این یک ابزار مهم نظارتی است.

نماینده سابق مجلس گفت: وظیفه دوم هم که نظارت بر اجرای قانون توسط دولت، رئیس جمهور و سایر نهادهای دولتی هست. ابزار نظارت را نیز قانون مشخص کرده است. یعنی نظارت به این معنا نیست که نماینده مجلس ناظر شده و در یک دستگاه حضور پیدا کند و ببیند وزیر یا دولت چه می‌کند. یکی از ابزارهای نظارتی که در قانون اساسی هم پیش‌بینی شده سوال و رای اعتماد مجلس به وزرا است تا از این طریق نظارت خود را اعمال کند. اگر تشخیص داد که وزیری نمی‌تواند از عهده مسئولیت‌هایش بربیاید؛ می‌تواند به رای اعتماد ندهد. ابزار دوم هم سوال از وزرا و رئیس جمهور است. مجلس می‌تواند از وزیر یا رئیس جمهور درباره عملکرد وی سوال بپرسید و او نیز باید با حضور در صحن یا کمیسیون‌ها به سوالات پاسخ دهد. ابزار بعدی، تذکر ی‌باشد

نقوی حسینی با بیان آنکه  تذکر به رئیس جمهور، تذکر به وزرا توسط نمایندگان مجلس یکی از ابزارهای نظارتی است، گفت: استیضاح یکی دیگر از ابزارها و اهرم های نظارتی است. یعنی می‌تواند وزرا یا رئیس جمهور را استیضاح کند. تحقیق و تفحص یکی‌ دیگر از ابزارهای نظارتی است که درباره عملکرد دستگاه های اجرایی تحقیق و تحفص کنند. همچنین حضور نمایندگان در شوراهایی که تصمیم ساز هستند و به ویژه در دستگاه اجرایی تشکیل می‌شود، نماینده ناظر وجود دارد. همانطور که نمایندگان در شورای برنامه ریزی استان‌ها هم نماینده ناظر دارند. بنابراین، اگر مجلس از همین ابزارهای قانونی خود بدون توجه به مسائل جریانی، جناحی و سیاسی استفاده کند، هم مطالبه‌گری و هم نظارت خود را انجام داده و در عین حال مانع تراشی برای دولت نکرده و انرژی آن را برای حرکت در مسیر کار نگرفته است. همچنین درگیری و تنش سیاسی به وجود نیاورده است.  دولت نیز از وظایف قانونی مجلس تمکین خواهد کرد و اعتقاد به قانون مداری دارد. پس مشکل ایجاد نخواهد شد.

وی با اشاره به مزایا و معایب یکدستی حاکمیت گفت: ما مفهموم و معنای یکدست شدن حاکمیت نداریم. بالاخره قوای ۳‌گانه مستقل بوده و وظایف خود را انجام می‌دهند. قانون وظیفه و تکلیف هرکدام را مشخص کرده است و به نظرم معنای این جمله این است که دیگر تنش سیاسی، جناحی و جریانی وجود ندارد. اما، هر قوه به وظایف قانونی خود عمل می‌کند و از ابزار اجرایی، نظارتی و قضایی خود استفاده می‌کند. قوه مجریه  قدرت اجرایی دارد، قوه مقننه قدرت قانون گذاری و نظارتی دارد و قوه قضاییه قدرت قضاوت و رسیدگی به تخلفات و فسادها را دارد. بنابراین اگر هر قوه با مسئولیت و وطایف خود در چهارچوب قانونی عمل کنند، اما مسائل جناحی، سیاسی و گروهی نکنند، یکدست شدن حاکمیت خوب است و مزیت بسیاری دارد. اگر قوه‌ای وظایف خود را نادیده بگیرد و از خطاها و انحرافات چشم پوشی کند، به معنای یکدست شدن نیست و به ضرر کشور و نظام محسوب می‌شود.