جهان عاشقان کوتاه است /گفتگو با خانواده و دوستان ریحانه یاسینی، خبرنگار تازه درگذشته
به گزارش اقتصادنیوز، عزای ما دیگر به چله نشسته است. حالا چهل روز از دومین روز تیر 1400، از واژگونی اتوبوس خبرنگاران در نقده، از بهت و شوک و سوگ بازمانده‌ها می‌گذرد. می‌گویند وقتی کسی می‌میرد زمین تا چهل روز برای فقدان او گریان و عزادار است. «چهل» انگار عدد مهمی باشد.
روایت است که برای عادت کردن به اتفاق‌ها، آدم‌ها، فقدان‌ها و ... باید چهل روز را پشت سر گذاشت. ما اما به غم ریحانه و مهشاد، خو نگرفتیم. به نبودن‌شان عادت نکرده‌ایم و با داغ‌شان کنار نیامده‌ایم. ما، بازماندگان خسته و درمانده ریحانه، بارها در خلوت خود اشک ریختیم و فکر کردیم که با ناتوانی این دست‌های به قول فروغ سیمانی اما چه کنیم؟ چه کار «می‌توانستیم» کنیم؟
تهیه یک یادنامه برای مرگ کسی که خود خلاصه زندگی بود؟ شاید این تنها هنر ما باشد. همین نوشتن. همین پناه بردن به کلمات. دست به کار شدیم و در 44 صفحه تلاش کردیم از ریحانه یاسینی بنویسیم.
با خانواده‌اش گفت‌وگو کردیم و از همسرش بهراد مهرجو خواستیم برایمان یادداشتی بنویسد. در این مجموعه که نامش را «ریحان» گذاشتیم دوستان، همکاران و اساتید ریحانه درباره او نوشته‌اند و از او گفته‌اند.
پایان یادنامه را هم به قلم علی سلطان محمدی، همسر مهشاد کریمی، عروس اتوبوس سپردیم. باشد که صبر و آرامش به قلب بازمانده‌ها برگردد. باشد که راه شرافت‌شان ادامه داشته باشد...
برای خواندن این مجموعه بر روی لینک زیر کلیک کنید.
«جهان عاشقان کوتاه است»
