عقب‌نشینی فوری وزیر علوم!

به گزارش اقتصادنیوز در این گزارش آمده است: دو روز قبل وزیر علوم خواستار ادغام هرچه سریع‌تر دو وزارتخانه بهداشت و علوم شد، اما شدت واکنش‌های جامعه پزشکی و مسوولان وزارت بهداشت و حتی نمایندگان مجلس نسبت به این درخواست چنان بود که کمتر از 24 ساعت وزیر علوم حرف و درخواست خود را تغییر داد و اعلام کرد که متولی واحد لزوما به معنی ادغام دو وزارتخانه نیست بلکه باید از جزیره‌ای شدن آموزش رشته‌ها و سرفصل‌های مشترک خودداری شود.  دو روز قبل، محمدعلی زلفی‌گل؛ وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در جلسه 155 شورای ستاد راهبری نقشه جامع علمی کشور خواستار ادغام هر چه سریع‌تر مقاطع تحصیلی و دانشگاه‌های آموزش پزشکی و رشته‌های علوم پایه وزارت بهداشت در وزارت علوم شد و در توضیح علت این درخواست و اصرار بر سرعت این اتفاق گفت: «رشته‌های مهندسی را از رشته‌های پزشکی نمی‌توان جدا کرد. شخصیت علمی باید متوازن باشد.  مگر می‌توان رشته داروسازی را از شیمی و داروسازی را از بیوشیمی جدا کرد؟ مگر می‌توان رشته انگل‌شناسی پزشکی را از دامپزشکی و کشاورزی جدا کرد؟ اگر دانشگاه‌های وزارت بهداشت و وزارت علوم در کنار هم قرار بگیرند، رتبه‌بندی دانشگاه‌های ایران در ابعاد بین‌المللی فرق خواهد کرد.» ساعاتی پس از انتشار درخواست وزیر علوم، واکنش‌های مخالفان آغاز شد و رییس کل نظام‌پزشکی کشور، اعضای کمیسیون بهداشت مجلس، روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور ، مدیران انجمن‌های تخصصی پزشکی  و تعدادی از مسوولان وزارت بهداشت از جمله مخالفانی بودند که نسبت به این درخواست عجیب وزیر علوم واکنش نشان دادند. محتوای این واکنش‌ها، متوجه ناآگاهی وزیر علوم با ماهیت جدا‌سازی آموزش پزشکی از آموزش سایر رشته‌های فنی مهندسی و علوم انسانی و کاربردی بود.  نتیجه واکنش‌های مخالفان این بود که کمتر از 24 ساعت، وزیر علوم درخواست خود را پس گرفت و خواسته خود را به گونه‌ای دیگر مطرح کرد و به نظر می‌رسد مشاوره‌هایی که ظرف کمتر از 24 ساعت به وزیر داده شد، او را مجاب کرد که به گونه‌ای از موضع خود کوتاه بیاید که نه جایگاه سیاسی او خدشه‌دار شود و نه بوی اصرار بر مداخله و یکه‌تازی در حوزه آموزش پزشکی داشته باشد. اگرچه که تا امروز، وزیر بهداشت به عنوان متولی سلامت هیچ واکنشی درباره این اظهارات همتای خود در هیات دولت نشان نداده، روابط عمومی وزارت علوم، دیروز حرف‌های جدیدی از زلفی‌گل منتشر کرد. وزیر علوم در این حرف‌های جدید گفته بود: «یکی از مسائل و اشتباهات رخ داده در بخش سیاستگذاری علمی کشور بحث واگرایی بوده چون نباید رشته‌های مختلف علوم بین وزارتخانه‌های مختلف از هم جدا و جزیره‌ای باشند، چراکه نمی‌توان رشته‌های پزشکی را از رشته‌های علوم مهندسی و علوم انسانی و کشاورزی و دامپزشکی جدا کرد و در این صورت تحقیقات بین رشته‌ای معنادار نخواهد بود.» اما دیروز، حرف‌های دیگری به نقل از وزیر علوم منتشر شد و زلفی‌گل در اظهارات جدید خود گفت: «جداسازی بخش‌های مختلف علم از یکدیگر کار صحیحی نیست، رشته‌های مختلف علوم بین وزارتخانه‌های مختلف نباید از هم جدا و جزیره‌ای باشند. بهره‌وری سیستم هنگامی افزایش خواهد یافت که رشته‌های پزشکی در کنار رشته‌های کشاورزی، دامپزشکی، فنی‌مهندسی و علوم انسانی باشند، در دنیای امروز، تحقیقات بین رشته‌ای و چند رشته‌ای تعیین‌کننده است و ما این سیاست‌ها را در کشور فراموش کرده‌ایم.جداسازی بخش‌های مختلف علم از یکدیگر کار صحیحی نیست و حتما در بخش کلان نیازمند توجه است، داشتن متولی واحد در امر آموزش کشور، لزوما به معنای ادغام وزارتخانه‌های مربوطه نیست.آنچه مورد نظر ماست، این است که نظام آموزش عالی، اعم از آموزش علوم انسانی، فنی‌‌مهندسی، کشاورزی، هنر و علوم پزشکی مثل بسیاری از نقاط دیگر دنیا دارای یک متولی واحد باشد. این نگاه کلان باعث یکپارچگی، وحدت و انسجام در آموزش عالی کشور و جلوگیری از برخی گسیختگی‌ها و ناهماهنگی‌ها خواهد شد.» طی دهه اخیر، بارها مساله تفکیک آموزش پزشکی از وزارت بهداشت و بازگشت به وزارت علوم مطرح شده که مخالفان این تفکیک، از تقویم آموزشی و ماحصل آن در دهه 60 دفاع می‌کنند؛ از آنچه پس از سال 1364 و به دنبال تشکیل وزارت بهداشت با ساختار جدید و متفاوت از وزارت بهداری سابق اتفاق افتاد و از جمله که آموزش پزشکی هم به این وزارتخانه محول شد. طی سال‌های گذشته و به خصوص، از سال 1389 تا امروز، بارها اعضای کمیسیون بهداشت مجلس، اعضای جامعه پزشکی و مسوولانی در وزارت بهداشت، در جایگاه موافق و مخالف درباره ادغام یا تفکیک آموزش پزشکی از وزارتخانه متولی سلامت در کشور دفاع کرده یا در مخالفت با آن صحبت کرده‌اند اما حالا به نظر می‌رسد هر تغییر جدید در آستانه تدوین برنامه هفتم توسعه، نیازمند رویکرد جدید قانونگذار است و صرفا تعداد بیشتر یا کمتر موافقان یا مخالفان نمی‌تواند چراغ راه برای تغییر یک اتفاق 36 ساله باشد.